Rozdział 54

Betty

-Betty! Choć do mojego laboratorium. Tylko szybko muszę ci coś pokazać.-jak ja nienawidzę tych wyskakujących ze ścian ekranów.

Człowiek sobie spokojnie idzie, a tu nagle wyskakuje ta psychopatka i czegoś ode mnie chce.

-Czego?-spytałam wchodząc do laboratorium tej świruski. .

-Czy on nie jest słodki kiedy tak się szarpie?- spytała Celest stojąc oparta o blat (na którym leżały przeróżne narzędzia) z twarzą przyklejoną do ogromnego monitora na którym jakiś chłopak szarpał się przykuty do metalowego stołu.

-Nie mój gust.-odparłam- Uprzedzam jeśli wezwałaś mnie tylko po to, żeby pokazać mi twoją nawą zabawkę to mogę ci obiecać, że widzisz mnie tu ostatni raz.

-Jasne, że nie po to cię wołam- uśmiechnęła się szeroko pokazując wszystkie zęby- Twoja nieudana próba zdobycia Virgo niebyła taka do końca bezużyteczna.

-Gdybyście pozwolili mi iść samej wyglądało by to całkiem inaczej.-powiedziałam przez zaciśnięte żeby go gdy tylko Celest wspomniała o tej całej akcji poczułam przenikliwy ból w całej szczęce.

Może i  to niebieskie coś wystraszyło się jak tylko wyciągnęłam bat, ale kopa potrafi zasadzić.

-Ale wyglądało to jak wyglądało-kontynuowała Celest szukając czegoś po kieszeniach-, a  jako młody geniusz  wyciągnęłam z tego wnioski. Oto twój nowy ulepszony kostium i bat.

-Nowe zabawki.-zamruczałam można powiedzieć, że z przyzwyczajenia.

-Przebierz się, a potem zobaczysz co potrafi bat.-zgarnęłam kostium z blatu i poszłam do odwiedzonej już wcześniej przebieralni. Odwiesiłam na wieszak stary kostium który zostawił po sobie masę zagłębień w skórze. Przyjrzałam się swojemu odbiciu w lustrze.

-Nie ma co ukrywać. Zgrabna to ja jestem-zaśmiałam się pod nosem i dodałam.- i do tego taka skromna.

Kostium  na pierwszy rzut oka wyglądał na zbroje w której nie będę mola wykonać zgrabnego uniku, a co dopiero mówić o tych wszystkich akrobacjach które zwykła wykonywać oryginalna Betty. Z zwątpieniem wypisanym na twarzy zaczęłam zakładać kostium. O dziwo pomimo swojego pancernego wyglądu kostium sam w sobie nie krępował moich ruchów w żaden sposób. Rękawiczki z pazurkami na powrót wylądowały na moich dłoniach.

-Dobra pokarz moje nowe cudeńko. Mam nadzieje, że nie ruszałaś diamentu w rączce gdyby nie on została bym w  WBBA, a przypominam, że to co o was wiem to moje i mogę z tym zrobić co tylko mi się żywnie spodoba.-powiedziałam wchodząc z powrotem do laboratorium Celest.

-Nie diamentu nie ruszyłam- zaśmiała się i z całej siły uderzyła mnie pięścią w brzuch.

Odruchowo zgięłam się w pół, ale tak właściwie nic nie poczułam.

-Bolało?- spytała brunetka poprawiając okulary które zsunęły się jej  nosa.

-Wcale.-przez sekundę rozważyłam odpłacenie jej tym samym, ale porzuciłam ten pomysł. W końcu pracuje dla niej.

-Kostium wyposażony jest w eksperymentalny system pochłaniania energii.

-Eksperymentalny?

-Tak, ale spokojnie testowaliśmy go w tam-tej porubie siedziby…

-Tej która wybuchła?-przerwałam jej zaznaczając, że to co mam teraz na sobie wybuchło kilka dni temu.

-Tak tej, a mieliśmy inną?-spytała robiąc minę zamyślonego dziecka.- Mniejsza z tym.-machnęła ręką i wcisnęła jakiś przycisk na pilocie.-Łap za bat i spróbuj rozwalić to.-ze ściany wysunął się ogromny lodowy blok.

-Dobra.-poprawiłam w dłoni bat i „podłączyłam go do prądu”-Let’s do this.-potraktowałam blok jako przeciwnika podbiegłam do niego po łuku i przed uderzeniem wyskoczyłam, żeby nabrało ono dodatkowego impetu. Blok pękł na pół, a jedna z jego połówek gruchnęła o ziemię rozbijając się na mniejsze kawałki.

Kelly czy jak jej tam była by już martwa w tym swoim schronieniu.

-Doskonale. Zgodnie z przewidywaniami.-powiedziała Celest zapisując coś w swoim notatniku.

-Wszystko pięknie tylko jakoś nie chce mi się wierzyć, że ten bat ma moc na więcej jak jeden taki atak.-spróbowałam ponownie włączyć bat i nic.

-Bo nie może-wiedziałam-Na wypadek gdyby jedno takie uderzenie nie wystarczyło możesz załadować bat przy pomocy tego.-podała mi pas na którym wisiała niewielkie pudełko. Nie większe niż to w który bleyderzy trzymają bey’e.

-Co to?-spytałam zapinając pas na biodrach.

-Ładowarka. Przechwytuje energię zgromadzoną przez kostium przeciwnym wypadku po pewnym czasie mogła byś się w nim ugotować. Kiedy wyczerpiesz całą moc z bata po prostu wbij z nią rączkę i znowu będziesz mogła używać tych swoich elektryzujących ciosów. Z takim sprzętem mogła byś wyrznąć całą Dark Nebule.-a to ciekawe.

-Całą powiadasz. Czy to nie jest przypadkiem lekka przesada?

-Beti. Ja nigdy nie przesadzam opisując możliwości moich wynalazków.

-Czyli mogła bym pozabijać was wszystkich zabrać to co moje i nikt z was nie był by wstanie mnie powstrzymać.-stwierdziłam oglądając metalowe pazury które ni stąd ni zowont znalazły się na szyi pani naukowiec.

-Tego nie powiedziałam.-powiedziała z pewnym siebie uśmieszkiem.

Nagle coś zaczęło miażdżyć moje ciało. Natychmiast puściłam szyje Celest i upadłam na ziemie. Po prostu nie byłam w stanie ustać na nogach. Maska miażdżyła mi głowę, golf kostiumu dusił, całe ciało bolało mnie tak jakby spadł na mnie gigantyczny kamień.

-Powiedziałam, że z tym sprzętem mogła byś wyrżnąć całą Dark Nebule, ale ty masz na sobie ten kostium wiec nie masz na to szans.-mówiła dalej patrząc na mnie z góry nie mogłam się skupić na tym co do mnie mówiła wszystkie słowa jakie puszczały jej paszcze niemiały najmniejszego sensu dusiłam się i zaczynało mi się robić ciemno przed oczami.

-Widziałam co robiłaś z Doji’m. Nie chodzi oto, że jestem zazdrosna czy coś w tym stylu. Po prostu nie lubię komplikacji, a ty tworzysz je swoim zachowaniem.-uścisk ustąpił. Odetchnęłam głęboko raz, drugi trzeci dziękując tym na górze, że sprawili, że ta psychopatka się opamiętała.

-Doji może sobie myśleć, że tu rządzi, ale tak naprawdę to ja tu pociągam za sznurki.-ukucnęła przy mnie i zaczęła szeptać mi coś na ucho. Chciałam się na niej zemścić ze wszystkich sił, ale za bardzo się bałam, że może znowu TO zrobić.-Wiec dobrze ci radzę trzymaj się od niego z daleka- gdy skończyła mówić wstała i kiedy była już przy drzwiach powiedziała.-Nie radzę zdejmować kostiumu oprócz niego mam też parę dodatkowych asów w rękawie.

Wariatka wyszła, a ja zamiast jakoś się pozbierać dalej leżałam na ziemi  starając się oddychać tak głęboko jak to możliwe.

Zabije ją-pomyślałam- zabije ją choćby to miała być ostatnia rzecz jaką zrobię w życiu.  Fajnych pracodawców sobie dobrałam nie ma co.

***

Tym czasem Doji w swoim biurze oglądam całe to zajście na kranie swojego komputera uśmiechając się pod nosem.

-Celest jest taka sexsowna kiedy myśli, że coś przed mną ukryje. Komputer wezwij kogoś, żeby sprawdził co z Betty,- w jego oczach pojawił się taki dziwny błysk można by rzec dziki-,albo nie sam do niej pójdę.






Rozdział  54 za nami spóźniony bo dodaje go w sobotę o godzinie dokładnie 7:15. Mam nadzieje, że rozdział się wam podobał. 
A tak na marginesie jak wam mijają wakacje? Wyjeżdżacie gdzieś?  Napiszcie w komentarzach, A teraz żegnam się zwami bo w przeciwnym wypadku spóźnię się na pociąg.
Do następnego posta.
Hania.