Rozdział 78

Kelly

A teraz spokojnie jak na wojnie. To laboratorium musi być na tym piętrze wystarczy je znaleźć.

Krew buzuje mi w żyłach, a od nadmiaru adrenaliny szumi mi w uszach. Wiem, że gdzieś tutaj jest Ryuga. Czuje to…Drago zresztą też. Mimo to, że siedzi w pudełku razem z tym śmiesznym kryształkiem, (który miał go rzekomo uspokoić) non stop parzy mi ramię-chce już do swojego pana.

-No, a myślisz, że co się dzieje z resztą drużyny?-Spytała Mary wyrywając mnie z transu.

-Zawsze możemy zapytać, ale obstawiam, że na pewno są zajęci.-Odparłam wycierając zasmarkany nos wierzchem dłoni, a właściwie próbowałam, bo jedyne, co wskórałam to to, że umazałam sobie nos świeżą warstwą krwi.

-W sumie racja.-Powiedziała szatynka idąc dalej.

-Chcesz chusteczkę?-Spytał Alex grzebiąc w jednej z wielu kieszeni spodni, a potem podając mi całą paczkę i uśmiechając się miło.

Spojrzałam na chusteczki tak jakby były, co najmniej tykającą bombą, ale ostatecznie ich użyłam.

-Dzięki.-Rzuciłam oddając paczkę.

-Niema, za co.-I znowu się menda szczerzy…

Co jest nie tak z tym gościem?

Gdybym nie obiecała Mary, że go nie ruszę już dawno leżałby na ziemi zwijając się z bólu. W co on z nami gra?

Nikt normalny po próbie wysadzenia w powietrze nie podchodzi sobie od tak do celu z szerokim uśmiechem na ustach nie pozwala się przytulic osobie, której szczerze nienawidzi nie daje się związać, a tym bardziej nie oferuje chusteczek zasmarkanemu oprawcy. Po prostu nie i koniec. Ten facet sam sobie zaprzecza. On jest jakimś pierdolnym błędem w matriksie…

-To tutaj.-Stwierdziła Mary, która jako jedyna z naszej trójki miała jeszcze kontakt z ‘’bazą’’.

-No to niema, na co czekać.-Strzeliłam w panel sterujący szklanymi drzwiami i ostatnia przeszkoda zeszła nam z drogi.

Wbiegliśmy do środka bez zastanowienia i w z tego, co ogarnęłam to w ostatnim momencie. Hikaru leżała już na łóżku wokół niej krzątali się naukowcy, a jej Aquario wirował obok w zamkniętej szklanej kopule.

-Biała Prawdziwe Lodowe Objęcia.-Mój bey jednym ciosem zmiótł z drogi psychopatów w kitlach i unieruchomi ich przyczepiając do podłogi ścian i innych takich.

-No proszę, kogo my tu mamy.-Głos Doji’ego wypłynął z głośników, a on sam patrzył na nas z czegoś w stylu balkonu widokowego oddzielnego od sali operacyjnej grubym szkłem.-Jestem pod wielkim wrażeniem tego, że udało wam się dotrzeć, aż tutaj.

-Doji jeszcze nie jest za późno możesz to jeszcze wszystko jakoś odkręcić.- Zawołał Alex wyrywając się na przód naszej grupy.-Wystarczy, że wypuścisz więźniów i oddasz się w ręce policji.

-Oddać się w ręce policji? Czy ty się słyszysz? Nasz ojciec się teraz przez ciebie w grobie przewraca. Co ci się tak nagle odmieniło? Nie dalej jak kilka godzin temu w pełni popierałeś mój plan.-…Chwila ‘’nasz ojciec’’? W tym piegowatym ustrojstwie płynie krew Doji’ego? Psychopaty, który sprowadził na moje życie wszystko, co złe, a ja w dalszym ciągu nie mogę mu nic zrobić.

-To nie byłem ja.-Krzyknął w odpowiedzi chłopak.

-Jak nie ty, kto?-Doji wydawał się być tak samo skołowany jak my jednak szybko się ogarnął.-Mniejsza z tym wykonałaś już swoje zadanie.

-Jakie zadanie?-Udało się wykrztusić Mary, za co jej bardzo dziękuje, bo ja chyba swój język zgubiłam gdzieś za drzwiami.

-Cieszę się, że pytasz, ponieważ to jest idealny moment, żebym mógł wyjaśnić wam mój zły plan.-Sarkazm?- Aquario zajmij się nimi.-Zdecydowanie to był sarkazm.

Dziewczyna leżąca na stole nagle zaczęła płonąc fioletowym płomieniem, podniosła się do pozycji siedzącej i w tedy mogłam zobaczyć jej krwisto czerwone płonące wściekłością oczy.  Jej blada skóra przybrała blado fioletowy odcień w niektórych miejscach widać było nabrzmiałe żyły.

Mroczna moc jak nic.

Szklana kopuła trzasnęła i bey wyskoczył na ziemie.

-Alex lepiej się gdzieś schowaj.-Powiedziała szatynka ładując kuczer.-Kelly jakieś genialne pomysły, co z nią zrobić?

-Co z tym zrobić.-Poprawiłam ją.-To już nie jest Hikaru. Mroczna moc przejęła nad nią kontrolne.

-Toś minę pocieszyła.-Mruknęła dziewczyna, na co miałam ochotę wybuchnąć śmiechem.

-Skończcie gadać zacznijcie walczyć.-Powiedział Aquario takim głosem, że przez chwile wydawało mi się, że mnie diabeł do siebie wzywa(inna sprawa, że się mało pomyliłam). Nasz przeciwnik załadował kuczer i wycelował go w nas.-3

-Czyli pokojowo tego nie załatwimy.-Przywołałam Białą i załadowałam nią wyrzutnie.

-2.-Odpowiedziała Mary.

-No dobra. Jak chcecie będzie po waszemu. 1.

-Let it rip!!!-Krzyknęłyśmy równocześnie.

-Wolf połącz pierścienie.-Rozkazała szatynka a jej bey natychmiast wykonał polecenie.

Nasze bey’e wylądowały na podłodze i zaczęły zataczać koło jak dzikie zwierzęta, które oceniają swojego przeciwnika.

Nagle bey Hikaru zniknął po prostu rozpłynął się w powietrzu tylko po to by za chwilę pojawić się tuz obok Białej boleśnie ją uderzyć i na powrót zniknąć. Ten sam manewr powtarzał się kilka razy tylko ze zmieniającym się celem. Wolf i Biała zostali zamknięci na pewnej stale zmniejszającej się powierzchni i jeśli zaraz czegoś nie wymyślę zaczną się żreć nawzajem, a tego bym nie chciała.

-Ustawmy się blisko siebie i naparzamy we wszystkie strony w końcu trafimy.-Zaproponowałam, kiedy po raz kolejny nie udało mi się zatrzymać ataku Hikaru.

- Stracimy na to za dużo energii.-Zauważyła bardzo przytomnie Mary.

-Bo przecież nie możemy podnieś bey'a i znowu strzelić. Dobra żartuję. Masz jakiś lepszy pomysł?

-Gdyby nie Wolf i Biała, Aquario zrobiłby z nami to samo, co my zrobiłyśmy podróbę Ryugi.

-Weź mi nawet o tym nie przypominaj…Może zacznij Wyć?

-Nie wiem czy to coś da, bo to już chyba nie jest Hikaru...Ale z drugiej strony gdybym dała rade się do niej dostać może dam rade wywalić z niej mroczną moc.-Albo ją po prostu wykończ od środka

-To brzmi jak plan... Dobra rób swoje a ja będę cię osłaniać.

-Wyj.-Rozkazała szatynka, po czym upadła na ziemie z głośnym łoskotem. W tym samym czasie Aquario wydał z siebie przeraźliwy ryk przyprawiający mnie o dreszcze.

-Mary!?-Krzyknął z przerażeniem Alex podbiegając do dziewczyn z jemu tylko wiadomym celu.

-Nie zbliżaj się do niej! Ona wie, co robi-miejmy nadzieje-więc jej nie przeszkadzaj.

Teraz tylko zadbać o to, żeby Wolf się nie zatrzymał, bo inaczej będzie kiepsko.  Po pierwsze teraz to ja jestem celem nie Mary, a po drugie NIECH TO CHOLERSTWO PRZESTANIE WRESZCIE ZNIKAĆ!!!

‘’Ja go załatwiłem jednym atakiem’’-niemal słyszałam kipiący głos Drago, który postanowił mi chyba wypalić dziurę w ręce.

Rozkazałam Białej krążyć wokół jej tymczasowego sojusznika i czekać na odpowiedni moment.

-Nie możesz cały czas uciekać.-Zakpił ze mnie. Jak widać poruszałam się teraz zbyt szybko by mógł mnie uderzyć lub chociaż przebić się do Wolf ‘a. Plan działa.

-Założymy się?-Wyraz zdziwienia na twarz przeciwnika warty jest każdych pieniędzy.

Bitch mode aktivate

-Wiesz, co Storm kiedyś myślałam, że beyblade nie da się rzucić, ale Hikaru wyprowadziła mnie z błędu. Biedny maluśki Aquario nie mógł sobie powalczyć przez te wszystkie lata, bo jego chciałoby się powiedzieć bleyderka wolała siedzieć sobie skulona w jakimś koncie zamiast wziąć się w garść i znowu grać. Ofiara nie bleyder.

-Przestań!!!-Ryknął bey i zapłonął.

Tu jesteś mały skurczybyku. Gigantyczny uśmiech, jaki pojawił się na moich ustach można było porównać tylko do tego, którym uśmiecha się Reiji.

-Biała Lodowe Objęcia!!!-Moja kochana kotka w końcu trafiła tego cholernego bey’a.-Hahaha! Co mam przestać? Mówić prawdę? Niestety nie mogę-zrobiłam smutna mikę- Obiecałam komuś, że już nie będę kłamać.

-Więc może się po prostu zamknij!  Zamknij się! ZAMKNIJ SIĘ! ZAMKNIJ SIĘ!- Opętana złapała się za głowę i zaczęła miotać się na wszystkie strony.

Przesadziłam?...Nie. Zawsze tak reagują.

Aquario nagle zaczął się mnożyć, aż w końcu on i jego kopie zamknęły Białą w szczelnym pierścieniu.

-Co teraz powiesz?-Zaśmiał się zadowolony.

-Wiesz, że to niesprawiedliwe? Dziesięcioro na mnie jedną. Może chcesz zawołać kumpli, żeby ci pomogli?

-Gryryryryry! Walcz nie gadaj! Specjalny Atak Fala Nieskończoności.-Wszystkie bey’e zaczęły naraz zbliżać się w stronę Białej.

Wróciły stare diabły, a ich to my się nie boimy.

-Jak sobie życzysz Biała Mroźna Salwa!-Mój bey wystrzeli we wszystkie strony lodowe pociski, które zniszczyły hologramy i uszkodziły oryginał. Skoro wiedziałam, który jest prawdziwy pora to zakończyć..- Lodowe Objęcia!-Coś jest nie tak ataki Białej z każdą chwilą tracą na sile. Kurde bateria zaczyna jej padać.

Co teraz?

Kelly, ale ty głupia jesteś przecież twoja kotka potrafi absorbować energie otoczenia, ale jak teraz zacznę się ładować Aquario zeżre Wolf ‘a, a potem rozszarpie Mary. Myśl głupia myśl.

-Iskra Oślepienie!- W powietrzu błysnęło coś bardzo jasnego, a potem usłyszałam okrzyk bólu.-Ech zostawić was na chwilę.-Powiedziała Ines wbiegając do laboratorium.- Jaki jest pal?

-Nie pozwolić Wolfowi się zatrzymać i załatwić to coś.- Pani lider kiwnęła głowa i zaczęła walczyć z Storm Aquario. Teraz mam okazje.

-Pora się podładować.-Powiedziałam i nic się nie stało. Idiotka! System pochłaniania energii w ścianach i podłodze Biała nic z tego nie wyciągnie, a czas leci i energia ucieka.

Chwila skoro człowiek może zasilić świetlówkę to bey’a chyba też da rade. Wbiegłam na pole wali podbiegłam do Białej zaciągnęłam skórzaną rękawiczkę wyciągnęłam do niej dłoń i powiedziałam:

-Pora się podładować.-Jasno niebieska strużka sypnęła z moich palcy i gdy tylko dotknęła mojego bey’a ten zapłonął jasnym światłem.-No, a teraz walcz.

-Kelly, co ty robisz? Wracaj albo coś ci się stanie!- Krzyknął Tsubasa. Odwróciłam się w stronę, z której dobiegał głos. Po całym ciele biegały mi lodowate dreszcze, a dłoni praktycznie nie czułam.

-Już idę.- Powiedziałam, a potem przed moja twarzą pojawiła się podłoga.

Hym trochę to dziwne. Ona przecież powinna być na ziemi.-Zdążyłam pomyśleć zanim zrobiło się ciemno.

Mary

-Wyj!-Rozkazałam, a potem wszystko zrobiło się czarne.

-Co ty tu jeszcze robisz!?-Usłyszałam czyjś krzyk, po czym ktoś złapał mnie za rękę i zaczął gdzieś prowadzić.  Dym szczypał mnie w oczy i wciskał się do gardła. Kaszlałam wcierając łzy wypływające mi strumieniami z oczu.-Zasłoń tym usta.-Odezwał się i zanim zdążyłam jakkolwiek zareagować znowu zaczął dokądś biec.

Wybiegliśmy na otwartą przestrzeń. Odwróciłam się i zobaczyłam dwupiętrowy dom stojący w ogniu. Usłyszałam trzask potem chrzęst i dach domu zawalił się ukazując moim oczom dwie walczące bestie. Ogromnego mrocznego smoka i Wolf ‘a.

Niewiele się zastanawiając pobiegłam w głąb wioski tam gdzie beybitwa miała swoje centrum.

Smok ział ogniem niszcząc przy tym domy jednak Wolf nie pozostawał mu dłużny gryzł i drapał tak zajadle jak nigdy dotąd. Wybiegłam na plac i zobaczyłam dwóch walczących ze sobą mężczyzn.

-L-DRAGO MROCZNY RUCH PODNIEBNY NISZCZYCIEL CESARSKIEGO SMOKA!!!- Ryknął jeden z nich rozkładając ręce na boki, tworząc na nich fioletowe kule energii i ciskając tym w swojego bey'a z którego wyleciały jeszcze dwa smoki, które dołączyły do walczących bestii. Wszystkie trzy smoki wczepiły się pazurami i kłami w Wolf ‘a. Przewróciły go zmieniając się razem z nim wielką bezkształtną masę energii, która uderzyła w mężczyznę, który sterował moim bey'em. Masa pochłonęła go razem z Wolf'em, ale jej to nie wystarczyło parła dalej. Zamiast uciekać na pełnym gazie wbiegłam prosto w ty coś i czekałam, co będzie dalej.

Dobra gdzie teraz mnie wywaliło?

Pływałam sobie w ciemności jednak tym razem na sama wokół mnie latały też śpiące postacie Kelly, Alex’a, Hikaru i innych ludzi, których nie znałam, pewnie naukowców, których unieszkodliwiłyśmy na samym początku.

Co teraz? Wcześniej od razu lądowałam w czyjejś świadomości, a teraz, co mam sobie wybrać? Jak mus to mus.

-Hikaru.-Powiedziałam i poczułam jak pod moimi stopami jakby znikąd materializuje się kamienna ścieżka prowadząca właśnie do asystentki dyrektora.

No to jedziemy. Podeszłam do niej i ostrożnie dotknęłam jej ramienia.

Coś błysło, coś trzasło, a gdy otworzyłam oczy siedziałam pośrodku ciemnego lasu, a naprzeciwko mnie siedział ogromny wilk.

Sparaliżowało mnie w końcu nie codziennie siedzi się niecały metr od takiego potężnego zwierza.

Wilk był piękny. Jego grube gęste czarne jak noc furo zlewało się miejscami z ciemnością wokół niego. Patrzył na mnie intensywnie zielonymi oczami, w których widać było ciężar przerytych lat. Miałam wrażenie, ze gdybym popatrzyła wnie dłużej mogłabym zobaczyć te wszystkie walki, jakie stoczył. Na jego grubych drewniane bale łapach dostrzegłam kilka starych zabliźnionych już ran, które nie zdążyły jeszcze obrosnąć futrem.

-Po, co tu przybyłaś?-Zapytał w końcu. Miał przyjemny aczkolwiek lekko dudniący głos. Roznosił się on echem po całym lesie tak jakby był jego częścią.

-Chce uwolnić Hikaru.-Powiedziałam.

-W taki razie, choć za mną.-Powiedział wstając i ruszając gdzieś w głąb lasu.

Podniosłam się z ziemi i poszłam za nim.

Chcąc nie chcąc zaczęłam się rozglądać po lesie. Był ciemny, zimny i martwy na drzewach, w których koronach wył wiatr rosły czarno fioletowe liście, a ich pnie porastała pulsująca plątanina żył przywodząca na myśli setki pijawek wysysających życie z tego, do czego akurat się przyczepią, ziemia, po której szłam była wyschnięta na wiór i zmieniała się w tumany czarnego kurzu z każdym moim krokiem.  Wszechobecna liliowa gęsta mgła potęgowała mroczną aurę tego miejsca. To był przygnębiająco fascynujący widok.

Pomiędzy drzewami ostrzegłam polankę ku mojemu zdziwieniu było tam mnóstwo ludzi siedzących na nieistniejących trybunach. Wszyscy oni patrzyli na toczącą się po środku beybitwe małej dziewczynki z krótkimi jasno niebieskimi kucykami u branej w uroczą czerwoną kurteczkę i wysokiego bruneta pewnego swojej wygranej. Ich bey’e zderzyły się ze sobą po raz kolejny, po czym jeden z nich został wyautowany i poleciał w stronę dziewczynki, która upadła na kolana i wybuchła płaczem. Chciałam do niej podejść i jakoś ją pocieszyć, ale kiedy tylko postąpiłam krok w jej stronę wszystko rozpłynęło się w powietrzu.

-Możesz patrzeć, ale nie możesz dotykać.-Powiedział wilk stając obok mnie.-Przynajmniej na razie.

Kiwnęłam głową na znak, że rozumiem, po czym ruszyliśmy dalej.

Im dłużej szliśmy tym mrok wokół nas stawał się gęstszy. Mój przewodnik powoli w nim niknął. W pewnym momencie w obawie, że całkiem się rozmyje i mnie tu zostawi położyłam rękę na jego boku.

Wilk odwrócił się w moja stronę w głuchym niezadowolonym pomrukiem, ale gdy zobaczył, że to tylko ja stracił zainteresowanie zamachał kilkakrotnie łbem na boki warknął coś pod nosem i na powrót patrzył przed siebie. W pewnym stopniu zadowolona, że nie kazał mi zabrać ręki z jego sztywnego, ale całkiem miłego w dotyku futra znowu zaczęłam się rozglądać.

Tym razem na polance zobaczyłam szpitalne łóżko, na który siedziała jakaś kobieta z sięgającymi ramion falującymi siwymi włosami i klęcząca obok łóżka zapłakaną dziewczynkę z poprzedniej polany.

-Jeśli przegrana sprawia, że jesteś smutna-mówiła pani miłym miękkim głosem-następnym razem postaraj się wygrać.

-Ale, ale wszyscy na stadionie są więksi i silniejsi ode mnie.-Powiedziała dziewczynka pociągając, co chwilka noskiem.

-To dobrze, jeśli chcesz stać się lepsza musisz walczyć z przeciwnikami silniejszymi od ciebie samej.

-Walczyć z silniejszymi przeciwnikami?

-Tak. Walka z kimś słabym niema sensu musisz walczyć z silnymi przeciwnikami, jeśli chcesz stać się lepszym bleyderem. Stań twarzą w twarz z najsilniejszymi i nigdy nie odpuszczaj, aż wygrasz wszystkie walki i staniesz się najlepszym bleyderem na świecie.

-Wow najlepsza na świecie.- Pisnęła.

-Gdy byłam dzieckiem marzyłam o tym samym. Wierze, ze ci się uda Hikaru jesteś moją ostatnią nadzieją, ostatnią nadzieją.-Kobieta położyła dłoń na główce dziecka i delikatnie ją pogłaskała.

-O mamo.

Postacie rozpłynęły się w powietrzu, chociaż nie zrobiłam w ich stronę nawet kroku. Widać tak musiało być.

Szliśmy dalej.

Mgła pomiędzy drzewami miejscami zbijała się w ogromne tumany przybierając różne nieprzypominające nic konkretnego kształty.

Kolejna polana pojawiła się po dłuższym czasie. Z tumanów mgły wyłoniła się Hikaru, a potem jakiś rudzielec.

-Hej zaczekaj! Chcesz powalczyć?-Zawołał podbiegając do Hikaru. Kojarzyłam go z mistrzostw Japonii. Ginga chyba tak miał na imię. Jest silny...Ale był chyba największym dzieciakiem na mistrzostwach ^^

-Nie mogę…To znaczy nie mam prawa z togą walczyć.-Powiedziała.

-Co?-Zdziwił się.

-Przegrałam z Kentom, więc teraz moja walka z tobą musi poczekać, aż go pokonam.

-Kto się przejmuje takimi głupotami?

-Głupotami!?

-Ja naprawdę chcę zmierzyć się z tobą. Widziałem twoją walkę z Kentom i byłem pod wrażeniem.- Hikaru od razu się rozpromieniła.

-Naprawdę Ginga?

-Zróbmy to.-Powiedział chłopak uśmiechając się szeroko.

-No dobra.-Obydwoje załadowali kuczery i zaczęła się walka.

Hikaru dobrze sobie radziła, ale ostatecznie przegrała. Trochę szkoda. Ale po skończonej walce wizja się nie rozmyła.

-Wow udało ci się.-Powiedziała.- Użyłeś promieni słońca by poznać, który jest prawdziwy prawda?

-To było nieprawdopodobne.-Ucieszył się rudzielec.-Twój Specjalny Atak przyprawił mnie o dreszcze.

-Cieszę się. Nie mam żalu.-Odwróciła się i ruszyła przed siebie, ale Ginga zatrzymał ją mówiąc:

-Zagrajmy jeszcze raz.

-Co?

-Tak!-Ucieszył się.

-Ale przegrałam z tobą.

-Mówiłem ci to niema znaczenia czy wygrywasz czy przegrywasz. To znaczy nie bawiłaś się dobrze Hikaru?

-Czy się bawiłam?

-Ja tak i to świetnie.

-Yyyyyy…Ja…ja myślę, że tak.-Uśmiechnęła się.

-I tylko to się liczy!-Uśmiech na twarzy chłopaka zrobiła się jeszcze szerszy o i le to w ogóle było możliwe.-Do zobaczenia później…może.-Dodał jeszcze odchodząc i machając do niej na pożegnanie.

-Nawet, jeśli przegram nadal mogę czerpać z tego radość. To pierwszy raz, kiedy walczyłam w ten sposób.- Wizja rozpłynęła się, a my ruszyliśmy dalej.

Nie zawsze się wygrywa, ważne żeby po walce potrafić stanąć na nogi i iść dalej.

-Pierwsza ruda mistrzostw Japonii już prawie zakończona!-Ryknął prezenter, który razem ze stadionem pokazał się na następnej polance.-Proszę powitajmy jedyna w swoim rodzaju Hikaru!!!

-Nawet, jeśli moim przeciwnikiem jest Ryuga wygram.  Nie mogę przegrać tej walki. Nie przegram.- Jaka pewna siebie…Szkoda.

-A teraz potrzebny jest dla niej przeciwnik, a tym szczęśliwcem jest pierwszy bleyder, który potrafi panować nad wsteczną rotacją, przybywający razem z burzowymi chmurami siejący postrach niepowstrzymany Ryuga!!!

Uderzyły pioruny i ten psychopata wszedł na stadion, a razem z nim pojawiła się jakaś ciemno fioletowa masa, która stopniowo przybrała postać czerwonookiego demona.

-Jak mogłam…jak mogłam nawet pomyśleć, że będę w stanie go pokonać takiego faceta jak on!?- Jej ręce trzęsły się tak bardzo, że ledwo, co udało jej się załadować kuczer.

Chyba nie muszę mówić, że jej przeciwnik niemiał z tym, żadnych problemów, co chwila wydawał z siebie dziwnie z lekka podobne do śmiechu dźwięki.

-Jestem gotowa!-Krzyknęła starając nie dać po sobie poznać jak bardzo się boi.

-No wiec dobrze. 3-Powiedział Dj.

-2

-1

-Let it rip!-Krzyknęli równocześnie. Kiedy ich bey’e się zderzyły błysnęło fioletowe światło, a Ryuga wybuchnął głośnym śmiechem.

-Żeby uniknąć twojego głupiego uciekania ode mnie.-Zaczął.-Wykończę cię moim Mrocznym ruchem.-Rozłożył ręce na boki, a na jego dłoniach pojawiły się fioletowe kole energii.- -L-DRAGO MROCZNY RUCH PODNIEBNY NISZCZYCIEL CESARSKIEGO SMOKA!!!-Energia, którą skumulował została wchłonięta przez jego bey’a z którego wyłoniły się trzy smoki.

-To źle!-Powiedział Dj, a potem na cała gardło ryknął.-WSZYSCY UCIEKAĆ!!!

-Hikaru.-Zawołał Ginga, który pojawił się gdzieś w tle walki.

-Uciekaj stamtąd Hikaru!-Zawtórował mu wielki facet o dziwnie znajomych brązowych oczach.

Niestety było już za późno.  Trzy smoki parły przed siebie niszcząc wszystko na swojej drodze pożarły Aquario, a potem rzuciły się na Hikaru i na tym skończyła się wizja. Nie rozmyła się łagodnie jak te poprzednie, ale zgasła tak nagle jakby ktoś odłączył prąd.

Pstryk i koniec. Patrzyłam jeszcze przez chwile na polane jakby czekając na kontynuację, ale już nic się nie pojawiło. Za to zauważyłam, ze ‘’pijawki’’ w tym miejscu są decydowanie grubsze i jakby bardziej wygłodniałe.

Nie zawsze się wygrywa, ważne żeby po walce potrafić stanąć na nogi i iść dalej. Nawet, gdy przegrana cię przeraziła...Ona nie dała rady...Ja też stchórzyłam….

-Dokąd idziemy?-Spytałam przygnębiona własnymi myślami.

-Żeby uratować Hikaru musisz odnaleźć Hikaru.-Powiedział Wilk zatrzymując się i stając pyskiem do mnie.

-Więc idziemy odnaleźć Hikaru.

-Tak.-Burkną wstając i idąc przed siebie.

Chyba nie za bardzo za mną przepada. Jeśli to mój Wolf to ma do tego pełne prawo. Zostawiłam go na tak długo…Zupełnie jak Hikaru Aquario.

Na następnej polance zobaczyłam biurko i siedzącego przy nim Mr. Hagane i stojącą obok ubraną w granatowy mundurek Hikaru.

-Tsubasa i Yuu są naprawdę. Nieźli.-Stwierdziła z uśmiechem Hikaru.

-Tak to doskonali bleyderzy.-Zgodził się z nią rudowłosy mężczyzna.- Świat beyblade potrzebuje takich jak oni. Nie mam, co do tego wątpliwości. Nie możemy pozwolić na to, żeby kolejni obiecujący zawodnicy zeszli na złą drogę.

-To prawda.-Przed oczami pojawił mi się obraz zadowolonego z siebie Ryugi tylko po to by zaraz zniknąć.

-To, że organizacja Dark Nebula sprowadziła tak wielu bleyderów na manowce jest największą porażką WBBA. Po tej wpadce stało się jasne, że Światowe Stowarzyszenie Beyblade musi się wzmocnić i zacząć wszystko od początku. Celem nowego WBBA jest świat, w którym każdy bleyder może toczyć uczciwe i zgodne z zasadami pojedynki.

-Pomogę zrobię, co w mojej mocy-zaoferowała Hikaru, która najwyraźniej do głębi poruszyła ta przemowa.

-Nie wątpię w to, -powiedział z uśmiechem Ryo.-Ale czy jesteś pewna, że naprawdę nie chcesz już walczyć?-Przed oczami znowu miałam trzy rozwścieczone smoki pędzące wprost na Hikaru.

-Tak jestem. Uznałam, że tak będzie dla mnie najlepiej. Zadowolę się wspieraniem innych bleyderów chce sprawić, żeby nabrali pewności siebie.

-Rozumiem. Wierze, że doskonale się w tym sprawdzisz.

-Dzięki. Dam z siebie wszystko dyrektorze.

-Yyy Hikaru przestań nazywać mnie dyrektorem.

-Co?

-Mów mi porostu Inmortal Phonix.-Hah każdy ma swoją drugą stronę.

-Inmortal Phonix? Eeee niema sprawy…w porządku.

I tak historia Hikaru mogłaby się skończyć. Jednak niektórzy wprost uwielbiają rozdrapywać stare rany i posypywać je dodatkowo solą.  Muszę uwolnić Hikaru od tego cholerstwa, a potem zniszczyć Doji’ego i uratować Kyoye.

Ścieżka, która szliśmy zaczęła powoli stawać się coraz bardziej stroma. W końcu wyszliśmy na plac znajdujący się na końcu naszej drogi. Był on otoczony przez posągi przedstawiające Hasame. Wszystkie stały ze spuszczona głową i zamkniętymi oczami. W powietrzu mniej więcej nad środkiem placu unosiła się jasna kula światła oświetlająca wszystko wokół. Kiedy tylko postawiłam stopę na kamieniu, którym wybrukowany buł plac przed nami niby znikąd pojawiła się ciemno fioletowa masa, do której ‘’stóp’’ natychmiast przyczepiły się dotąd wijące się po ziemi pijawki jednak tym razem nie wysysały z niej energii one ją karmiły.

Zwijała się kilka razy, wyginała we wszystkie strony, po czym w końcu przyjęła postać podobna jak dwie krople wody do stwora, z którym w tym momencie walczy Kelly…to znaczy mam nadzieje, ze jeszcze walczy.

-Co tutaj robisz?-Spytała masa głosem przyprawiającym o gęsią skórę.

-Jestem tu, żeby cię pokonać.-Powiedziałam wyzywająco.

-Ach tak?-Stworzenie zaniosło się śmiechem.-A niby jak masz zamiar to zrobić sama?-Sama?

Rozejrzałam się i faktycznie zostałam sama Wilk gdzieś zniknął.

Zostawił mnie.

Dobra Mary niema czasu na panikę musisz wymyślić jak to załatwić.

Musisz uratować Hikaru.

Musisz znaleźć Hikaru.

Znalazłam. Nawet więcej jak jedną. Muszę znaleźć tę prawdziwą tylko, która jest prawdziwa? 

-Hahaha przewodnik ci uciekł i nie wiesz, co dalej? Jakie to żałosne. Pozwól, że skrócę te farsę. Mroczny ruch Fala Nieskończoności!-Masa rozdzieliła się na dziesiątki części i wniknęła w posągi, które zamknęły mnie w szczelnym pierścieniu. Ich oczy płonęły piekielna czerwienią.

A teraz, co? Która z nich jest ta prawdziwa jak wszystkie chcą mnie zabić?

Znajdź Hikaru. Łatwo powiedzieć.

Znajdź Hikaru.

Znajdź…hikaru

Znajdź hikaru!

Znajdź światło!

Wybiegłam na środek placu i spojrzałam w górę świecąca kula była tak naprawdę dobrze mi znaną asystentką dyrektora WBBA lśniącą jak najpiękniejszy w świecie żyrandol.

-Hikaru!-Krzyknęłam.-Hikaru obudź się!-Żadnej reakcji, a posągi coraz bliżej.-Hikaru wiem, że się boisz. Znam się dość dobrze na tym, ale to nie jest teraz ważne. Ważne jest to, że nie możesz się teraz poddać. Chciałaś walczyć z najsilniejszymi prawda? Teraz masz szanse zmierzyć się z jedyna osoba, która może cię tak naprawdę pokonać z twoimi słabościami. Zejdź na dół i pokonaj je by nie zawładnęły tobą i nie zmieniły cię w coś takiego jak Ryuga. Zejdź i walcz, żeby móc dalej pomagać bleyderą tak jak chciałaś.-Nie mam pojęcia skąd wzięło się we mnie tyle…wszystkiego, ale najważniejsze, ze zadziałało.

Hikaru otrząsnęła się i rozbłysła tak jasno, ze aż musiałam zasłonić oczy. Usłyszałam przeraźliwy wszak potem trzask kruszonego kamienia, a na końcu głos Alex’a.

-Mary wszystko w porządku?-Zapytał.

Otworzyłam oczy i zobaczyłam jak pochyla się nade mną zmartwiony. Zorientowałam się, ze leże na ziemi. Podniosłam się szybko, ale zakręciło mi się w głowię i musiałam orzec się na moim przyjacielu.

Rozejrzałam się po laboratorium niedaleko mnie leżała Kelly, nad która pochylał się Tsubasa, a Ines właśnie próbowała ocucić Hikaru leżącą kila metrów dalej. Aquario uśpiony leżał smętnie mniej więcej pośrodku naszego pola wali, a Iskra i Biała dalej wirowały.

Puściłam Alex’a i lekko chwiejnym krokiem podeszłam do ‘’stojących’’ bliżej Tsu i Kel.

-Co się jej stało?-Spytałam. Na skórę niebieskowłosej dziewczyny widać było malutkie kryształki skrzące się w świetle świetlówek oświecających laboratorium.

-Nie mam pojęcia dotknęła swojego bey’a zrobiła kilka kroków i padła na twarz. Jest zimna jak trup, ale oddycha. Podejrzewam, że w jakiś sposób przekazała swoją energie Białej.

-Możemy jej jakoś pomóc?-Spytał zmartwiony jeszcze bardziej niż przedtem piegowaty chłopak.

Ale zanim ktokolwiek zdążył mu odpowiedzieć Kelly gwałtownie otworzyła oczy uniosła rękę i oskarżycielsko wskazując na Alex’a powiedziała:

-Ty się do mnie lepiej nie zbliżaj ty ty synu Doji’ego. Jak w ogóle mogliście go przyjąć do WBBA.-Teraz zmówiła już do Tsubasy.-Do reszty wam się tam w tych łbach poprzewracało?

-Dlaczego się tak się dziwisz?-Spytał jasnowłosy chłopak zbieżność nazwisk nic nie podpowiedziała?

-To ‘’Doji’’ to nie nazwisko?-Zdziwiła się.

-Nie.-Odparł dyrektor Otori.

-To jak wy się nazywacie?-Spytała podnosząc się z ziemi przy pomocy Tsu.

-Jestem Aleksander Blanc miło mi.-Powiedział uśmiechając się i wyciągając do niej rękę.

-Fajnie. Mi trochę mniej. Gdzie Doji?

-Mogła byś być troszeczkę milsza dla niego.-Powiedziałam.

-Bardzo przepraszam, ale trochę u mnie z tym krucho, a to, że obudziłam się słysząc jego głos powinno być wystarczającym komplementem. Wyłaź Doji, albo wypuść jeszcze jakąś bestie, bo nam tu trochę nudno!-Krzyczała zataczając się po laboratorium.

-Że, co!?-Wściekłam się.

-Ech zapomniałam, że mammy inna percepcje świata. Jeśli budziłam się słysząc jego głos to znaczy, ze podświadomie uważam g za zagrożenie, a prawdziwy komplement w mojej strony.-Mówiła w dalszym ciągu rozglądając się po laboratorium.

-Co! Kelly nie wkurwiaj mnie na nowo. Dobra!?-Warknęłam.

-Przepraszam musiałam porządnie wkurwić Aquario, żeby zostawił Wolfa w spokoju i jeszcze mi nastrój nie minął.- Acha okay. Ona ma nastroje.

-Dobra mniejsza. Przeprosiny przyjęte…Doji gdzie jesteś tchórzu!?-Dołączyłam się do wołań niebieskowłosej dziewczyny.

-Wyłaź draniu! Wiemy, ze nie masz już, dokąd uciec!-Niebieskowłosa uśmiechnęła się podstępnie.-Twój ojciec miał przynajmniej na tyle jaj, żeby się zmierzyć z przeciwnikiem. Nawet, jeśli był silniejszy!

Wtedy szyba, która oddzielała nas od balkonu roztrzaskała się w drobny mak, a jej kawałki przyozdobiły pole wali, pośrodku którego wirował bey.

-Ty tempa kurwo.-Powiedział starszy Blanc popierając się jedną nogą o framugę wybitego przez niego okna.-Nie masz prawa mówić o moim ojcu tym bardziej mnie oceniać. Może i wyrżnęłaś moich ludzi, obróciłaś przeciwko mnie mojego brata, zabiłaś swojego sobowtóra przeszkodziłaś w dokończeniu operacji, ale to jeszcze nie koniec za chwilę sprawie, że będziesz pluć krwią jednocześnie błagając minę o litość.

-Nie zrobiłam tego sama, a błagać nigdy o nic nie będę.-Odparła.

-Mówisz o tych żałosnych marionetkach? Nie rozmieszaj mnie. Oboje dobrze wiemy, że nic cię nie obchodzą są tylko pionkami w naszej grze.

-Nie gram z tobą w żadną grę!-Krzyknęła.

-Ich może i uda ci się okłamać, ale mnie nie. Jesteśmy tacy sami. Oboje mamy swój cel i wystarczająco dużo siły by go osiągnąć bez względu na to, co będziemy musieli dla niego poświęcić. Jesteśmy urodzonymi zwycięzcami.

-Chyba cię do reszty pojebało. Nie jestem taka jak ty, a nawet, jeśli to prędzej się zabije niż użyje przyjaciół, jako jakiś tam pionków. Biała Specjalny Atak Szpony Mrozu.-Jej bey zapłonął zimnym światłem i wstrzelił w misce gdzie jeszcze przed chwilą stał Doji jednak ten zdążył zeskoczyć na ziemię i stał teraz naprzeciw nas jak równy z równym.

-Iskra Specjalny Atak Kula Ognia!

-Wolf Specjalny Atak Smoczy Pogromca!

Wszystkie trzy wzięłyśmy jego bey’a w krzyżowy ogień jednak to nic nie dało. W sumie nic dziwnego. Po tym wszystkim, co stało się w trakcie ostatnich kilku godzin ledwo, co stałyśmy na nogach.

-Myślicie, że kilka słabych ataków wystarczy by pokonać Dark Wolf ‘a? Jesteście jeszcze bardziej żałosne niż myślałem.-Zaśmiał się nam prosto w twarz.- Pokarze wam, co to znaczy prawdziwy atak. Dark Wolf Specjalny Atak Mroczny Ryk Blazer!-Z beya Doji’ego wyłoniła się jego bestia Ogromny szary wilk otoczony czerwoną aurą, który jednym kłapnięciem pyska zmiótł nasze bey’e do defensywy.- Dalej Wolf nie przestawaj.-Bestia zatopiła swoje kły w ciele Virgo Ines i zaczęła szarpać nią na wszystkie strony.- Zniszcz je i wszystko, co mają!

-Biała Lodowe Objęcia.-Biały tygrys rzucił się na wilka, ale ten tylko puścił Virgo, po czym wbił swojego przeciwnika w ścianę.

-Dosyć tego Wolf Wyj!-Rozkazałam, ale mój bey nie zdążył wykonać mojego polecenia, bo w tym momencie cała wataha zaczęła wymierzać mu silne ciosy.

-Mówiłem jesteście żałosne! Będziecie błagać mnie o litość, gdy otoczy was mrok.-W tym momencie pod moimi stopami pojawiła się czarna otchłań, która pochłonęła naszą trójkę razem z naszymi bestiami. Spadałyśmy coraz głębiej i głębiej w otchłań.- W ciemności niema nic tylko mrok i rozpacz.

-Mrok to nic w porównaniu z gorącem piekła, które dla ciebie rozpętam.-Powiedziała Ines i w tym momencie we wszystkie strony buchnął ogień, cała ciemna otchłań zniknęła i znowu stałyśmy w laboratorium.

-Przetrwałyście ten atak, co z tego i tak nie wiecie jak mnie pokonać. Wasze żałosne ataki to żadne wyzwanie dla Dark Wolf ‘a.

-No i się znowu mulisz ty tępy czterooki żabojadzie.-Powiedziała Kelly.-Wiem, ze proszę o dużo i nie macie najmniejszych powodów, żeby to zrobić, ale proszę o to, żebyście mi zaufały i zrobiły to, o co proszę.

***

Nie proszę, żebyście mi zaufali chodzi mi tylko o to żebyście przez 5 minut nie utrudniali mi życia.-Ale pojechała.

Zaufanie.

Prędzej zdechnę niż jej zaufam.

***

Spojrzałam pytająco na Ines. Przez chwilę nawet nie drgnęła szybko rozważając w myślach wszystkie za i przeciw, po czym kiwnęła głową.

-Dobra, co za plan urodził się z tym chorym móżdżku?-Spytałam.

-Po pierwsze musisz rozdzielić pierścienie.-Skinęłam głową, a Wolf wykonał moje niewypowiedziane polecenie.

-Ja i Ines uderzymy jednocześnie w twoje pierścienie z przeciwnych stron a ty i twój bey będziecie musieli przekierować całą moc w Dark Wolf ‘a to powinno go zatrzymać.

-‘’Powinno’’? Słyszę zwątpienie w twoim głosie żołnierzu.-Skarciła ją nasza liderka.

-To go zatrzyma. Jestem tego pewna pani kapitan.

-No to jedziemy. Iskra Specjalny atak Kula Ognia!

-Biała pokażmy mu, kto tu jest słaby Specjalny atak Szpony Mrozu!

Obydwa ataki równocześnie uderzyły w pierścienie Wolfy’ego. Jeden z nich płonął żywym ogniem natomiast drugi skrzył się od lodu.

-Jedna sobie pogadała, druga pogwiarzdorzyła, a ja muszę odwalać za was cała czarna robotę. Wolf Szarża!

-Nie pokonacie mnie Specjalny atak Mroczny ryk Blazer!

Nasze bey’e zderzyły się, lecz moc naszego ataku była wręcz przytłaczająca zmiotła Dark Wolf ‘a i to samo zrobiła z jego bleyderem.

-Udało się!-Krzyknęłam z radości, co mi się nie często zdarza.

-Masz za swoje żabojadzie!-Ryknęła Kelly podskakując w miejscu jak dziecko.

Jednak nasza radość nie trwała długo wszystkie wiedziałyśmy, ze walka jeszcze się nie skończyła. Może i pokonałyśmy Doji’ego, ale ta jego kurwa w pinglach jeszcze gdzieś tutaj biega, że nie wspomnę już o tym, że Kyoya tak samo jak bey Tsubasy i Ryuga jeszcze nie zostali przez nas odnalezieni.

Rozdział 78 za nami. Phhhahahah mam nadzieje, ze wam sie hahahh spodobał. HAHAHAHAHAHAH hahahahahahahahha HAHAHAAHhahhahaha!!!

Kyoya: 0.o Co się jej stało?

Tsubasa: Kryzys twórczy?

Ryuga: Co za idioci. Wczuwanie się po kolei w Reij'ego, Drago, a potem Doji'ego nikomu  nie może wyjść na dobre. 

Tsubasa: Trzy tygodnie  rzędu myślenia jak skończony świr i to w dodatku z nieciekawymi fantazjami...

Ja: Excusez-moi opętanie Ryugi i przecięcie dzięki temu władzy nad tym światem niej jest nieciekawą fantazją!

Mary: Zjedź Snikersa. Głodna nie jesteś sobą. Lepiej?

Ja: Lepiej.

A teraz na serio dziewczyny, a w szczególności Mary odwaliły kawał dobrej roboty, ale to jeszcze nie koniec. Celest jest dalej na wolności i ma Kyoye 0 o 0. Poza tym już chyba wiecie czemu Alex dołączył do Dark Nebuli, ale czy jest wyrachowanym szczurem, który ucieka z tonącego statku czy może naprawdę jest miłym chłopakiem. 

Kelly: Ja tego człowieka nie ogarniam.

Mniejsza udało mi sie to  napisać i wstawić w piątek ponieważ moje ferie zostały przedłożone o tydzień z powodu choroby. Tak wiec mimo rwącego kaszlu napisałam dla was rozdział nie, żebym musiała się do tego jakoś specjalnie zmuszać nie często używam tego słowa ponieważ w dzisiejszych czasach traci ono swoją moc, ale tutaj jest jak najbardziej adekwatne i szczere. 

Ja KOCHAM dla was pisać <3 

Z rozdziału powyżej jestem zadowolona.

Ryuga: Może to przez to, że  podczas pisania go opróżniłaś 8 kubków herbaty + oczywiście 2 kakao i to tyko wczoraj.

Ja: Wolisz, żebym piła coś mocniejszego albo słuchała jakiś stymulujących piosenek na cały

 regulator?

Ryuga: Piosenek już słuchasz. Kelly od tygodnia jak nie denerwuje kogo popadnie to śpi, albo tańczy. 

Ja; Zapomniałeś wspomnieć o jedzeniu.  

Ryuga: Obydwoje wiemy, że wy dwie potraficie przeprowadzać fotosynteze.

Kelly: I oddychać beztlenowo. :)

Kyoya: Tak jak zwykły pasożyt.

Kelly: Stój pysk lancetniku....I tańcz zemną. Już zaraz uwolnię Ryuge i świat znowu będzie piękny, a tej całej Celest wsadzę kuczer w paszczę i strzele.

A i jeszcze jedno 561 wyświetleń i 263 komentarzy pojebało was? Ustanowiliście nawy rekord moje szczere gratulacje.

No to tak sie sprawy mają... :)

Ja się z wami żegnam. 

Do następnego posta.

Hania.