Druga strona medalu (R. 1)

Pfffff, od czego by tu zacząć? Najlepiej zaczynać od początku. No to zaczynam.

Cześć. Jestem Glimer i mam przej*bane.

Jak się tak nad tym dłużej zastanowić to mam przej*bane praktycznie od urodzenia. 

Jestem dzieckiem zrodzonym z przypadku. Czytaj moi rodzice nie planowali mojego powstania, mało tego mój biologiczny ojciec rozpłynął się w powietrzu, kiedy tylko dowiedział się, że moja matka zaszła. Mogę sobie naprawdę pogratulować szczęścia, że nie zostałam wyskrobana. Pewnie nie było, za co mnie wyskrobać.

Hah jak zwykle miałam szczęście w gigantycznym nieszczęściu.

Ponieważ w domu rodzinnym niemiałam, żadnych wzorców do naśladowania (, a Internet za czasów mojej młodości praktycznie nie istniał), więc, żeby nie zginąć w życiu zaczęłam naśladować swoich rówieśników. Szybko zaczęli nazywać mnie papugą, klonem, … podróbką.

*#*

-Ej Podróbko potrafisz wymyślić coś sama?

Chyba w każdej szkole znajdzie się grupa dzieci, którą lubi sobie tak dla żartów kogoś pomęczyć, a jako, że zawsze w takich wypadkach nauczyciele uważają, że większość ma racje grupa z mojej szkoły za ofiarę upatrywała sobie samotników. Szczególnie do gustu przypadłam im ja…

-Podróba powtórz za mną: „ Jestem nic niewartą kopią”.- Na całe szczęście nie byłam całkiem bezbronna.

Głośno wciągnęłam nosem powietrze przymykając oczy tak by było widać same białka.

-Powtórz za mną: „Wyssałaś mi duszę”.-Powiedziałam starając się jak najdokładniej skopiować głos dziewczyny…Udało mi się.

Nie zawszę mój występ kończył się ucieczką widowni, ale przerażone miny uczniów w zupełności mnie satysfakcjonowały.

*#*

Czystym cudem udało mi się dożyć lat trzynastu u boku mojej rodzicielki. Kiedy udało mi się tego dokonać po jednej z wielu kłótni z wyżej wymienioną zabrałam z domu to, co moje i co nie moje też i spi*rdoliłam stamtąd.

Sad but true.

Zwykle w takich sytuacjach postacie z filmów uciekają do zawsze kochających babć, które są jedynymi spokojnymi ostojami w życiu. Tam dorastają i stają się silnymi ludźmi gotowymi walczyć w obronie tego i owego lub by po prostu stworzyć lepszy świat ewentualnie mogą się mścić czy coś w ten deseń. Ja nie mogłam na nic takiego liczyć. 

Zamieszkałam w niezbyt przyjaznym dla dzieci miejscu i szybko przestałam nim być. Raz z czystego przypadku wpakowałam się w środek większej afery i wyszłam z niej cało od tamtej pory ludzie z miasta mówią, że jestem „dobra” - cokolwiek to dla nich znaczy.

-Bonsoir piękna nieznajoma. – Wspominałam, że właśnie popełniam największy błąd swojego życia?-Co taka dama jak ty robi w takim obskurnym miejscu?- Ten facet chciałoby się powiedzieć chyba nigdy nie był w naprawdę obskurnym miejscu skoro najlepszy bar w całym tym mieście nazywa obskurnym. 

-Dama jest tutaj z kimś umówiona.-Odparłam obracając się w stronę mojego rozmówcy. 

-Ach tak.-Zainteresował się mężczyzna.- Mogłabyś opisać człowieka, który sprzątnął mi cię sprzed nosa? Może będę miał szczęście spotkać go przed tobą i odesłać do diabła.

-Wysoki, przystojny, brunet z takim błyskiem w oczach.-Powiedziałam opierając głowę na dłoni zwiniętej w pięść.

-Co za zbieg okoliczności, wchodząc do baru widziałem kogoś takiego z kosą miedzy żebrami.

-Zdarza się.-Powiedziałam niezbyt się przejmując tym, ze ktoś wykończył za mnie moje zlecenie. Najważniejsze, żeby kasa trafiła do mnie.

-Skoro masz wolne, może skusiłabyś się wybrać zemną na małą przejażdżkę?-Zapytał, a ja już wiedziałam, co kombinuje.

-Może bym się skusiła.-Odparłam dopijając drinka.

-W takim razie proszę niech szanowna dama pójdzie zemną.- Wstał z siedziska i podał mi rękę, którą przyjęłam uśmiechając się delikatnie.

Wyszliśmy z baru i skierowaliśmy swoje kroki do zaparkowanej niedaleko limuzyny. (Mijając drzwi baru upewniłam się tylko czy mój nowy znajomy na pewno widział moje martwe zlecenie.) Bardziej rzucającego się w oczy samochodu niebyło? Równie dobrze można by wymalowanym na jaskrawożółty kolor BMW na pełnym gazie przejechać przez środek miasta jednocześnie mając na dachu przyczepiony wielki świecący transparent z napisem: „ Nie jesteśmy stąd spuście nam wpi*rdol”.

Z uśmiechem przyjęłam otwarte przez nieznajomego drzwi i weszłam do limuzyny.

-No, więc, o co chodzi?- Spytałam zakładając nogę na nogę. Nie ukrywam, że w swoich przetartych jeansach i czarnej bokserce niezbyt pasowałam do otoczenia, ale co mi tam prawdziwa kobieta potrafi błyszczeć nawet w roboczym ubraniu.

-Chciałbym byś użyczyła mi swoich zdolności na pewien czas o ile są one prawdziwe rzecz jasna.-Mój towarzysz dał szoferowi znak ręką i ruszyliśmy. 

-O ile są prawdziwe rzecz jasna.-Powtórzyłam za nim i z zadowoleniem zauważyłam, że u niego też pojawia się gęsia skórka na dźwięk własnego głosu. Mężczyzna odsząkną i powiedział: 

-Nie będę ukrywać, że jestem po wrażeniem.-Podał mi smukły kieliszek z czymś pomarańczowym w środku.-Nie ulega, więc wątpliwości, że nasza współpraca będzie bardzo owocna.

-Mam nadzieje, że znasz warunki, na których pracuje.

-Oczywiście i akceptuje wszystkie.-

-W takim razie, co mam robić?

-Jak na razie cieszyć się przejażdżką szczegóły omówimy na miejscu.- W sumie, czemu nie? Jeśli mamy rozmawiać o interesach to średnio mnie interesuje gdzie to będziemy robić. Poza tym jestem uzbrojona, więc…Wypiłam łyk szampana bąbelki przyjemnie za szczypały mój język:

-Można wiedzieć, z kim mam przyjemność?-Spytałam.

-Ach gdzie moje maniery? Jestem Doji. Dyrektor Dark Nebuli.

-Dokąd jedziemy?-Spytałam przeglądając się z zaciemnionej szybie.

-Do Tokio.-Uśmiechnęłam się samymi ustami. 

Czyli wracam do domu.  Jak miło…

Samochód zajechał na lotnisko, a właściwie prosto na podkład jednego z samolotów. 

***

Kelly Hawana aka Betty. 

Miło, że nosi maskę nie będę musiała przechodzić kolejnej operacji plastycznej. Już zdążyłam się przyzwyczaić do tej twarzy. Proste ataki. Przewidywalne kombinacie. Jednak jakimś cudem jeszcze żyje.

Po raz kolejny oglądałam nagrania z jej różnych ataków na miejscowy gang.

Co za żenada. Przecież to wygląda jakby sami podchodzili jej pod pazury. 

Prychnęłam pod nosem.

Jeszcze ten kostium. Niech ktoś zaprowadzi ją z powrotem do tego burdelu, z którego się urwała.

Ona nawet nie jest warta kopiowania.

Spojrzałam na bey’a którego Doji przyniósł tu jakiś czas temu.

Dark Tiger. Jeśli mam być szczera wolałabym używać takiego samego bey’a co ta cała Kelly. Kiedy to, czego używam za bardzo się różni od sprzętu obiektu kopiowanego, ( że tak to nazwę) zaczynam wychodzić z roli, ale co mi tam.

Stawka ustalona może się tylko zwiększyć.

Zgarnęłam ze stołu rękawiczki od kostiumu oraz bat i ruszyłam do drzwi.

Na nagraniu nie widać wszystkich ważnych szczegółów, ale walka na żywo to zupełnie inna sprawa.

Wyszłam nie informując o tym nikogo. Na samym początku wyraźnie powiedziałam, co mają mi dać, żeby za tydzień dostać jadalną w każdym calu kopie Betty. Jako, że niemiałam najmniejszej ochoty łazić po mieście pożyczyłam bez terminu zwrotu i zgody właściciela jedno z autek stojących w garażu.

Po odpaleniu go na kablach wyjechałam w miasto. Ach te uroki zautomatyzowanej kontroli. Komputer zeskanował rejestracje i puścił mnie bez żadnych wyjaśnień. Tytułując mnie przy tym „Panem”.

 Tokio. 

Cudne, zatłoczone, rozświetlone, zasyfione, przepiękne, zdradzieckie Tokio. Przejechałam parę przecznic, ciesząc się z duchu, że mieszkałam w innej dzielnicy i opuściłam miasto, w którym przyszłam na świat.

No dobrze.-Pomyślałam parkując samochód w dzielnicy gdzie najczęściej można spotkać mój cel.-Teraz wystarczy poczekać.-Odsunęłam siedzenie kierowcy jak najbardziej się dało i oparłam nagi na desce rozdzielczej.

Oh Black Betty bam-e-lam, oh Black Betty bam-e-lam 

Black Betty had a child 

Bam-e-lam the damn thing gone wild 

Bam-e-lam she said it weren't not of mine 

Bam-e-lam the damn thing gone blind 

Bam-e-lam I said: "Oh, Black Betty" 

Bam-e-lam oh Black Betty, bam-e-lam

No nareszcie. 

Siedzi tam na krawędzi. Co Cat-women bawi się w Batman’a? Wyszłam z samochodu i zaczęłam wspinać się wspinać po schodach przeciwpożarowych na dach, na którym siedziała. Na samym szycie schodów zatrzymałam się i ostrożnie wyjrzałam zza węgła. Betty siedziała tam jeszcze chwilę, po czym

Nagle wstała i zaczęła biec w moją stronę. Przylgnęłam do ściany wstrzymując oddech. Tynk zazgrzytał tuż nad moją głową, po czym zobaczyłam jak Betty przelatuje z jednego budynku na drugi. Niewiele myśląc w lazłam na dach i pognałam za nią. Utrzymywałam stały dystans, aż do momentu, gdy naszym oczom ukazała się siedziba WBBA. Mój obiekt zatrzymał się niespodziewanie, przez co znalazłyśmy się na tym samym dachu.

Klnąc w myślach schowałam się z a małą budką będącą klatkom schodową i z ukrycia obserwowałam dziewczynę.

-Banda kretynów, którzy potrafią tylko robić jakieś głupie zawody.-Warknęła.- Chociaż nie. Jest tam jeden facet, z którym da się dogadać.-Czyli tak brzmisz.

Uśmiechnęła się. Poprawiła blond loczek, który wysunął się z pod maski i pobiegła dalej.

Powtórzyłam kilka razy na glos to, co powiedziała i już miałam jej głos teraz tylko cała reszta.

Oh Black Betty bam-e-lam, oh Black Betty bam-e-lam 

She really gets me high 

Bam-e-lam you know that's no lie 

Bam-e-lam she's so rock steady 

Bam-e-lam and she's always ready 

Bam-e-lam oh Black Betty bam-e-lam, oh Black Betty bam-e-lam

Betty zatrzymała się przed jakimś hangarem. Wyjęła jakąś torbę i zarzuciła na swój kostium szarą mocno wyciągniętą bluzę z kapturem.

Co ty kotku kombinujesz? 

Dziewczyna weszła do hangaru, a ja skradając się w dalszym ciągu ruszyłam za nią.  W nocnym powietrzu wyczuwało się zbliżającą się bijatykę. 

-Bracia i siostry. Witam was wszystkich!-Zaczął wysoki napakowany facet z ogromnym tatuażem pająka na gołej klacie.

-AWWWWWWWWWAAAA!!!- Ryknął bezmyślnie tłum prawie mnie przy tym ogłuszając. 

-Ten tydzień był dla nas bardzo owocny. Co ja wygaduje?! Obłowiliśmy się!

-TAK!!!!-Ryknął tłum tym razem z jakimkolwiek sensem.

-Ale zanim podzielmy łupy...

-INICJACJA!!!!!-Ryk tłumu zagłuszył dalsze słowa mówiącego, ale obrzydliwy uśmiech na jego twarzy zdradzał, że tylko czekał na taką reakcje. Manipulować taką bezmyślną zgrają każdy głupi umie.

-Tak inicjacja! Kto pierwszy? Kto będzie na tyle odważny, żeby zostać w naszej bandzie na dobre i na złe?-Żadnych chętnych, a to ci dopiero niespodzianka.

Mniejsza o tego głąba. Gdzie jest mój wzorzec?

 -Znalazł się jeden odważny!-  Ryknął głąb i wskazał palcem dziewczynę, której do tej pory szukałam. Tłum porwał ją i postawił na czymś, co kiedyś było sceną.

-Walka wręczy czy bey bitwa?-Zapytał ‘’mówca’’.

-A, po co wybierać. Oba na raz!

 Rozległ się pełen podziwu pomruk. Sama nie byłam tym zaskoczona. 

-Widzę, że nasza sieć przyciągnęła odważnego pająka. Z kim chcesz się zmierzyć?

-Z waszym liderem-powiedziała zdejmując kurtkę nocna kotka

-Tak to najpierw będziesz musiała pokonać nas wszystkich!-Ryknął ktoś z tłumu, a ja za stosowne uznałam odsunięcie się na bezpieczną odległość, za którą wzięłam szczyt skrzyń i stamtąd obserwowałam dalszy bieg wydarzeń. 

 Na twarzy kocicy pojawił się chytry uśmiech. Wystrzeliła beya i krzyknęła:

-No to, kto pierwszy?! Kto będzie na tyle głupi żeby stanąć mi na drodze?!

 Z czterech stron w beya uderzyli przeciwnicy. W tym samym momencie w stronę kotki wystrzelił łańcuch zakończony metalową kulą.

- Zestrzel to- bey odepchną swoich przeciwników i wystrzelił lodowy pocisk. Kula trafiła w brzuch faceta, który zamierzał strzelić Betty w plecy. Pocisk wybił szybę i zasypał deszczem szklanych odłamków ludzi stojących pod nią. Dziewczyna ruszała się naprawdę szybko, ale jakimś cudem udawało mi się wychwycić wszystkie jej ruchy.

-AAAAAAAAAAAA-wrzasną facet upadając na ziemie ściskając kurczowo rozharataną metalowymi pazurami prawą rękę, która jeszcze przed chwilą próbował przy pomocy noża pozbawić bleyderkę głowy. 

-Psy jadą-krzyknął człowiek, który stał na czatach. 

Zapał do walki znikł i natychmiast zastąpiła go paniczna chęć ucieczki. U wszystkich z wyjątkiem tajemniczej kotki. Chociaż sama miałam ochotę uciekać gdzie pieprz rośnie powstrzymałam się i w dalszym ciągu obserwowałam swój wzorzec.  Podeszła do człowieka, który próbował ją zastrzelić. Uniosła jego twarz tak, aby patrzył na nią i zapytała:

-Gdzie znajdę waszego lidera? Gadaj!-Przesłuchiwany zaczął cos bełkotać, ale z mojego punktu obserwacyjnego nie byłam w stanie usłyszeć, co dokładnie.-W czym? 

Co ona robi?-Wytężyłam wzrok.-Chyba puls sprawdza. Jakby go tak nie poharatała to by nie musiała się tym martwić. 

 W tle rozległo się wycie radiowozów.

-Cholera-zaklęłam równocześnie z Betty i niestety w tym momencie się rozdzieliłyśmy. Pobiegłam w stronę gdzie jak mi się wydawało zostawiłam samochód. Na cale szczęście policja nie zwróciła uwag na drobną mnie przemykająca w cieniu.

Oh Black Betty bam-e-lam, oh Black Betty bam-e-lam 

She's from Birmingham 

Bam-e-lam way down in Alabam 

Bam-e-lam well she's shaking that thing 

Bam-e-lam boy she makes me sing 

Bam-e-lam oh Black Betty bam-e-lam, oh Black Betty bam-e-lam

No chyba mam już wszystko. Głos, ruchy, styl walki. Jeszcze dzień góra dwa, a własna matka jej ode mnie nie odróżni. Maskę trzeba będzie troszeczkę poprawić. Tak sobie myśląc wróciłam do samochodu, usiadłam na masce, wciągnęłam telefon i zadzwoniłam do mojego pracodawcy.

-Bonsoir Doji.-Powiedziałam jej głosem.

-Bonsoir Betty. Z tego, co słyszę jesteś już gotowa.

-Jeszcze nie, ale jestem na dobrej drodze do tego. Do jutrzejszego wieczoru będę już idealną kopią.

-To tutaj się chowasz.  Chłopaki! Znalazłem ją!-Powiedział jakiś chłopak wchodząc do uliczki, w której zaparkowałam samochód w ręce trzymał pistolet.  Na moje oko Desert Eagle. Co ja bym mogła z tą ślicznotką zrobić to się wam w głowie nie mieści.

-Zastrzel dopóki nie załadowała kuczera!

-Spróbuj trafić.-Doradziłam już gotując się do skoku. Odbiłam się od maski dosłowne chwile przed tym jak uderzyły w nią pociski.  Rzuciłam się na przeciwnika i zacisnęłam mu dłoń na gardle. W tym momencie do zaułka w padli jego kumple. Spojrzałam na nich i sięgnęłam po bat.

Nie dostrzegłam broni palnej. Pójdzie łatwiej niż przed chwilą.

Jak to ona robiła?

-Kto pierwszy? Kto będzie na tyle głupi żeby stanąć mi na drodze?- Znalazło się kilku chętnych.

Wiecie, co?? Po dłuższym zastanowieniu to nowe wcielenie nie jest takie złe.  

No to pierwszy rozdział nowego opowiadania. Jak sama nazwa wskazuje jest to druga strona medalu czyli jak dobrze wam znana historia wyglądała z tej drugiej "złej" strony. Obiecałam wam, ze nie zdążycie się stęsknić za moją pisaniną. pomysł na to opowiadanie wpadł mi do głowy gdy jedna z moich czytelniczek dokładnie Oleczka nazwała Betty "Podróbą"...Zabolało i wtedy postanowiłam zacząć pisać. Fragmenty piosenki jakie możecie tu znaleźć to dość mocno chaotyczny tekst jednej z moich ulubionych piosnek Black Betty. Mam nadzieje, że ta historia przypadnie wam do gustu i będziecie się nią cieszyć chociaż w połowie tak mocno jak ja pisząc ją dla was.

No to ja się z wami żegnam.

Do następnego posta.

Hania.