Rozdział 77

Gdzieś w Dark Nebuli...

-Zabiły moje dziecko.-Powiedziała wstrząśnięta Celest patrząc na ekran.

-Może gdybyś je lepiej karmiła nie poszłoby im tak łatwo.-Zaśmiał się chłopak. Oglądał transmisje na żywo z tej rozróby i bardzo poprawiło mu to humor…do czasu.

-Naprawę uważasz, że to przez brak różnorodności pokarmu?-Spytała z zainteresowaniem.- Może i masz rację.-Szybko chwyciła notes w dłonie i zaczęła coś obliczać.- Gdybyśmy dostarczali mu więcej bleyderów typu defensywnego miał by większe szanse… No nic mówi się trudno i kocha się dalej.-Kobieta odłożyła notatnik i usiadła na brzegu łózka tortur stymulacji.-Kyoya nie wiedziałam, że masz w sobie coś z naukowca

-Nie mam.-Warknął.-Takich pojebów jak ty powinno się eksterminować jak szkodniki. 

 -Wszystkich wielkich ludzi brano za niezrównoważonych psychicznie.-Uśmiechnęła się przekrzywiając lekko głowę.- Jednak ma to swoje dobre strony.-Mówiła pochylając się nad nim.-Gdy mają cię za niepoczytalną możesz zrobić, co tylko ci się żywnie podoba.

-Dopóki nie zamkną cię w pokoju bez klamek.

-Kyoya czy ty ze mną flirtujesz?-Zamruczała gładząc go po policzku.

-Prędzej bym się pociął.-Wysyczał.

-Przecież wiem, że tylko tak mówisz.-Przy tych słowach złączyła ich usta. Robiła, co mogła, żeby jakoś go pobudzić jednak jedyne, co czuł to obrzydzenie. Po dłuższej chwili znudziła się. Odsunęła się od niego i osuszyła usta chusteczką.

-Szkoda, że nie odpowiedziałeś. To była twoja ostatnia szansa w tym ciele- nałożyła na wargi cienką warstwę czerwonej szminki.-Może jak już połączę cię z Lionem staniesz się bardziej chętny do pieszczot...Tylko troszeczkę mniej ciepły...I żywy.-Po tych słowach wyszła zamykając sobie szczelnie drzwi i gasząc światło.

Już niedługo Kyoya. Wytrzymaj jeszcze chwile. Za chwile nastąpi koniec bez wzgędu na to czy im się uda.  

Ines

-To dosyć imponujące.-Powiedziałam patrząc na stale powiększającą się czerwoną kałuże w środku, której leżał Ryuga pardon Drago.

-Tak Celest posiada niekwestionowany talent w tej dziedzinie.-Powiedział Tsubasa stając obok mnie.

-Masz na myśli tworzenie potworów?-Zaśmiał się, a właściwie uśmiechnął, ale u niego to i tak na jedno wychodzi.

-Celest nie tworzy potworów ona po prostu różnym postacią daje różne zabawki i patrzy, co się stanie.

-Widzę, ze nie macie przed sobą tajemnic.

-Obydwoje wiemy, że to była nad interpretacja, ale miło wiedzieć, że nadal ci zależy.- Nie zależy!

-Niema pojęcia, o czym mówisz.-Odwróciłam się i już chciałam podejść do dziewczyn, ale w tym momencie coś mnie tchnęło-Ty też jesteś bleyderem i spędziłeś tu sporo czasu. Akurat tyle by twoja znajoma mogła stworzyć twoja robotyczną kopię z Eartch Eagle zamiast serca.-W summie niewielka różnica.-Masz 30 sekund na udowodnienie, że nie jesteś robotem, jeśli ci się nie uda Iskra przebije twoją głowę na wylot. 26.-Uśmiechnął się.

-Cokolwiek powiem ty i tak strzelisz.-Blefował.

-20.-Popatrzyłam w jego żółte oczy. Nie bał się…Czekał na coś. Powietrze w korytarzu zgęstniało i nie miało to nic wspólnego z odorem zwłok, które nota bene zaczną nić dopiero za kilka godzin.-10.

-Drago!-Krzyknęła nagle Kelly. Kątem oka zobaczyłam jak Mary spogląda na ‘’zwłoki’’ jednak ja sama dalej patrzyłam na mojego byłego.

-Coś nie tak z nim?-Spytałam niewinnie.

-Ignorował Tsubase przez ten cały czas.-Powiedziała.- Gdyby Tsu był czymś podobnym do niego samego, albo, chociaż miał przy sobie bey’a na pewno by tak nie postąpił.  Drago nienawidzi ludzi. Gardzi nami.

-Sporo na jego temat wiesz.-Zauważyłam zdejmując rękę z kuczera.

-Pierwsza zasada poznaj swojego wroga.

-Sprawdzę czy bije mu serce.-Zaoferowała się Mary.

-Sama to zrobię.-Powiedziałam szybko…za szybko.- Wy trzymajcie go na celowniku.-Oddałam.

Podeszłam bliżej i położyłam mu dłoń na mostku. Na początku nie poczułam nic, ale gdy przejechałam kawałek z moje prawo dało się wyczuć rytmiczne uderzenia.

-Krhym!-Odsząnkełam, kiedy dotarło do mnie, ze trochę za długo sprawdzam czy ma serce.-Możemy już iść dalej.

-Wiesz możesz go dla pewności sprawdzić dokładniej.-Powiedziała niebieskowłosa, a w jej oczach błyskały rozbawione ogniki.

-Przecież nie chcemy niespodzianek.-Zawtórowała jej szatynka.

-Bardzo śmieszne.-Oburzyłam się i ruszyłam na przód. Jednak nawet tam nie mogłam nie widzieć głupkowatych uśmieszków całej TRÓJKI.

Tobio

-Halo. Haaaaaalllllllooooooo. Madoka to nie jest ani trochę zabawne!-Krzyknąłem wciskając sobie słuchawkę tak głęboko w ucho, ze chyba zatrzymała się dopiero na błonie bębenkowej.

-Dalej nie odpowiada.-Spytał Ryutaro.

-Tak geniuszu. Sam spróbuj może będziesz miał więcej szczęścia.-Warknąłem.

-Szczęście stoi na mojej drodze.-Powiedział zamykając oczy i przykładając sobie ten swój głupowaty wachlarz do twarzy.

Nie mam nic do gościa. Nawet go lubię, ale jest 100% idiotą.

-Spróbujmy sami ich znaleźć.-Zaproponował Hyoma.-Madoka mówiła, że są niedaleko.

-Sssssstrażnik znajdzie drogę.-Zaśmiał się Reiji.-Niby jak? Ssssssssprawdźissssssz, po które sssssstronie śśśśśścian rośśśśśśnie mech?

-A ty masz jakiś pomysł?-Warknął ten pedał z lasu.- Bo jak na razie tylko wszystko krytykujesz, albo się śmiejesz.-Jak na zawołanie rudemu wyrwał się cichy chichot.

-Jassssne, że mam.-Gibnął się z lewa na prawo, apotem z prawa na lewo i powiedział:

-Oni sssssię boją wysssssstarczy iśśśśśść za ich ssssstrachem.-No kurwa geniusz.

-Jeszcze jakieś genialne pomysły czy możemy wreszcie iść po te dzieciaki?-Spytał Ryutaro patrząc na na nas jak na bandę skończonych kretynów.

-Dodzwoniłeś się do niej? No to prowadź. A ty Reiji odkurw tylko coś a przerobie cię na buty.-Zagroziłem.

-Ssssssssstrasssssssznie ssssię boje.-Zachichotał.- Lepiej pilnuj dzikussssssa. Nie wiadomo, co mu do łba ssssstrzeli jak zobaczy naraz tyle ludzi.

-Jak się zaraz nie zamkniesz to tobie cos strzeli do łba.-Warknął Hyoma.

-Mniejsza macie się pilnować.- Uciął dyskusje Fukami.

Podążając za instrukcjami dechy z WBBA udało nam się znaleźć spore drzwi, zza których dochodził cichy płacz i odgłosy rozmów.

-Kelsi potrzeba nam otworzyć takie jedne drzwi.-Powiedziałem.

-Po pierwsze wyjmij lizaka z buzi zanim będziesz do mnie mówił, a po drugie nie słyszałam magicznego słowa.-Wywróciłem oczami i wyjąłem lizaka.

-Proszę otwórz te drzwi.

-Nooo ni można tak było od razu?

-Ty się kiedyś doigrasz.

-Gdzie jesteście?

-W bloku ‘’A’’.

-Okeyyyy…Za trzy, dwa, jeden…-drzwi zasyczały, a potem powoli się otworzyły.

-Popisujesz się.

-Ja? Skąd ci o przyszło w ogóle do głowy?

-Nie żebym chciał wam romantyczną atmosferę rozwalać, że mamy tu coś koło dwudziestu ludzi do ewakuowania.-Zauważył Ryutaro.

-Hej.-Zwróciłem się do ‘’zakładników’’ starając się nie wyglądać na psychopatę.- Kto chciałby stąd wyjść?- Cisza-Anyone here speak Japanese?

-I do.-Powiedziała drobna dziewczyna odgarniając grzywkę z zielonych oczu. Wydawało mi się, że jest trochę wkurzona na mnie.

-Perfect. Wyglądasz na dosyć rozgarniętą wiedz powiem ci jak wygląda sytuacja. Chcą z was zrobić swoje maszyny do zabijania tudzież karmę dla potworów, a mu chcemy do tego nie dopuścić.

-Wiem nie jestem głupia.- Ilu macie ludzi? Jaki jest wasz plan? Kto tu dowodzi i jak zamieracie nas stąd zabrać?...Ech dobra nierób takich oczu.

-Daj jej słuchawkę.-Odezwała się Kelsi w moim uchu.

-Jak tam chcecie.-Mruknąłem i podałem jej słuchawkę.

-, Co dostałeś kosza?-Zaśmiał się Fukami.

-Pilnuj lepiej swojego wachlarza.-Warknąłem.

Mary

Zrzuciłam z siebie martwe-tak myślę-ciało.

-Żyjesz?-Spytała Kelly wyciągając do mnie przedramię. Złapałam je i stanęłam na nogi.

-Na to wygląda.-Powiedziałam.

-Bez urazy, ale wygląda, na co innego.-Spojrzałam w dół. Moja ulubiona szaro biała bluza przybrała kolor brunatnej czerwieni. Rzuciłam mordercze spojrzenie w stronę trupa.-Z Wolfa jest niezły rozpruwacz.-Zaśmiała się nie swoim głosem.

Spojrzałam na nią ze zdziwieniem. Patrzyła gdzieś przed siebie po raz kolejny powiodłam za nią wzrokiem i skamieniałam.

-Cześć.-Powiedział Alex uśmiechając się niepewnie.-Mary ja cię przepraszam ja naprawdę nie chciałem powiedzieć tego wszystkiego, ale tak jakby w pewnym sensie to nie byłem ja, bo bo ja…-mówił podchodząc do nas usłyszałam charakterystyczny szczęk metalu towarzyszący wyjmowaniu katany.

-Nie podchodź.-Rzuciła Kelly wyciągając przed siebie rękę. Chłopak zatrzymał się wydawał się być lekko wystraszony podniósł nawet ręce delikatnie do góry. Tak jakby się bał, że do niego strzelimy.-Mary?-Niebieskowłosa spojrzała na mnie pytająco

-Dajcie mi chwile.-Powiedziałam czując jak panika zaczyna mnie od środka rozrywać.

-To bleyder?-Spytała Ines.

-Nie wiem.-Rzuciłam.

-Od dziewięciu lat nie grałem.-Powiedział niepewnie.

-Ok....Alex zadam ci jedno pytanie...Od niego zależy czy uznamy cię za robota i zlikwidujemy czy pójdziesz dalej z nami. Jesteś gotowy?

-Ufam ci.-Powoli wypuścił powietrze i uśmiechnął się słodko.- Jestem gotowy.

-Musisz odpowiedzieć natychmiast…

***

-Alex, a co zrobimy jak jedno z nas zmieni się w takiego mutanta, albo rozdzielimy się na długo i jak się znowu spotkamy to nie będziemy pewni czy to my?-Spytałam podnosząc wzrok z kartki papieru, na której powinien widnieć smok, ale zamiast tego leżała tam wychudzona jaszczurka.

-Potrzebujemy hasła.-Odparł chłopak po chwili zastanowienia.-Takie długiego i głupiego, żeby nikt nie mógł się domyśleć, o co w nim chodzi.

-Coś się wymyśli-uśmiechnęłam się zadowolona z tego, że mój przyjaciel jak zwykle ma plan.-A jak już wymyślimy to nikomu nie powiemy.

-Zgoda.

-Przysięgasz na mały palec?-Spytałam wyciągając przed siebie piąstkę z wystawionym małym palcem.

-Na mały palec. To będzie tylko i wyłącznie nasze hasło.-Powiedział splatając nasze palce.

***

No to wszystko albo nic.

-Prawdziwa moc maga ziemi rodzi się z....-Powiedziałam szybko.

-Baaaaasingseeeeeeee.-Natychmiast odpowiedział nie jestem pewna czy nawet zaczekał, aż skończę mówić.

-ALEX O BOŻE NARESZCIE!-Gigantyczny kamień spadł mi z serca. Dzielące nas metry pokonałam krócej niż sekundę i rzuciłam się mu na szyje. Byłam tak nieludzko szczęśliwa i jednocześnie bliska łez i jedyne c byłam w tej chwili w stanie zrobić to stać tam i go tulić. Jednak to jeszcze nie koniec, o czym dobitnie przypomniał mi dziwnie nie swój głos Kelly:

-Okej a co z opcją, że jest tym psychopatą, który chce cię zabić za Bóg wie, co?-Zapytała a kiedy na nią spojrzałam kontynuowała swój wywód.- Wtedy znałby wasze hasło zawołane czy co to tam było i trzeba by go było, co najmniej unieszkodliwić.

-O tym pogadamy później, nie ma czasu.-Rzuciłam i z nową siłą ruszyłam przed siebie, a właściwie chciałam, ale ktoś nie powiem, kto (Kelly) znowu mi przeszkodził:

-Nie mówię, że od razu bić czy coś, ale chociaż go zwiążmy.-Spojrzałam pytająco na mojego niedawno odzyskanego przyjaciela.

-...Tak w ogóle to ciebie nie związaliśmy Kelly-powiedziałam w końcu mrużąc oczy i patrząc tak na wcześniej wymionom.

-Wiem i jestem wdzięczna, ale ja nie chciałam nas wysadzić w powietrze poza tym, jeśli go zwiążemy i my będziemy bezpieczniejsze i on...Zakładników nikt nie atakuje.

-W porządku Mary, jeśli to ma pomóc to mnie zwiążcie.-Powiedział Alex wystawiając przed siebie ręce.

Wtedy wkurzyłam się nie na żarty i zaczęłam mruczeć pod nosem przekleństwa skierowane pod adresem tej pierdolonej kurwy.

-Pfff przepraszam bardzo, że myślę logicznie.-Widać zrozumiała.

-Nielogiczna osoba nie może myśleć logicznie.-Warknęłam.

-Ja jestem skomplikowana, ale o mnie później-czy ona sobie robi mnie żarty?- Pani kapitan, co robimy?-Wzrok wszystkich zgromadzonych spoczął na Ines.

Stała zapatrzona w podłogę w zamyśleniu gładząc brodę.

-Jak masz, czym to wiąż.-Powiedziała po chwili milczenia.

Splotłam ręce na piersi i popatrzyłam nienawistnie na Kelly, na co ta tylko wywróciła oczami zabrała trupowi (albo i nie trupowi) kawał żyłki wędkarskiej.

-Nie bierz tego do siebie-mówiła wiążąc Alex’owi ręce-po prostu nie chce żadnych niespodzianek.

-Rozumiem też bym sobie nie ufał.- Uśmiechnął się smutno.

-Żyłką wędkarską?!-Wściekłam się.

-Albo łańcuchem jak chcesz.-Powiedziała wzruszając ramionami.

-Dobra, nie ważne jak mu wygodniej.

-Tak jest dobrze.-Powiedział Alex opuszczając ręce i znowu się uśmiechając.

-...Chodźmy już, nie mamy czasu.-Warknęłam i ruszyłam przed siebie.

-I chciej tu człowieku zrobić dobrze.-Westchnęło ktoś za mną.

Ines

-Gdzie teraz?

-Prosto, a potem bocznymi schodami na pełnym gazie trzy piętra w górę powinniście zdążyć zanim pająki was dopadną.

-Wszyscy słyszeli?-Dziewczyny kiwnęły głowami-W takim razie ruszamy.

Nasza piątka nie przebiegła dwudziestu metrów, a do moich uszu dobiegł znajomy mi już ryk. Wydobywający się z tego samego gardła, z którego dawno temu wydobywał się radosny głos mojej ulubionej koleżanki z pracy

-Wypocili tą swoją bestie.-Mruknęła Mary.- Tylko gdzie ona jest?-

-Jak Doji’ego znam czeka na nas na arenie.-Powiedziała Kelly patrząc w sufit jakby oberwała rozchodzące się echo.

Spojrzałam na swoją drużynę. Umazani krwią, zmęczeni, zaniepokojeni, w pełnej gotowości na wszystko…jak zwierzęta.

-Zostawcie ją mi wy musicie powstrzymać ich przed zrobieniem tego samego Hikaru.

-Ale..-Zaczęła Mary, ale nie pozwoliłam jej skończyć.

-Postarajcie się odciągnąć ode mnie pająki nie jestem pewna czy poradzę sobie z tym wszystkim na raz.-Nagle odezwał się Tsubasa:

-Ines ma racje.  Nie możemy pozwolić, żeby coś stało się Hikaru.-Dokładnie.-Wasza trójka pójdzie im przeszkodzić, a my zadbamy o to by ta bestia nie zrobiła wam pleców.-Dok..chwila, CO!?

-Na nic takiego się nie zgadzałam.-Powiedziałam patrząc nienawistnie na mojego byłego.

-Bo nikt cię nie pytał o zdanie.-Zwrócił się do pozostałych.- Idźcie już. Nie zostało wam dużo czasu.-Dziewczyny spojrzały na mnie wyczekująco, na co ja tylko skinęłam głową

Drużyna się rozłączyła. Oby tylko zdążyły…

-I, co masz teraz zamiar zrobić?-Spytałam.-Ostatnim razem na wiele się mi nie przydałeś, a wtedy miałeś przynajmniej Eagle.

-Ty też się nie popisałaś skoro to coś jeszcze żyje.

-Nie odpowiedziałeś na moje pytanie.

-Mam zamiar zająć się pająkami, a ty pani lider masz jakiś scenariusz do zrealizowania?

-Mam. Niestety umierasz w ostatniej scenie.

-Miło, że mnie przynajmniej mi ostrzegłaś.

-Kelsi gdzie jest o to kolejne dziecko Celest?

-Musicie się kawałek cofnąć, a potem takim ciemnym korytarzem po lewej, aż traficie na miejsce i pilnuj go, bo inaczej zabiorę go sobie do domu.

-Jak chcesz.-Powiedziałam do słuchawki, a potem zwróciłam się do Tsubasy.-Idziemy.

Na swojej drodze nie spotkaliśmy, żadnych przeciwników. Mogło to oznaczać tylko dwie rzeczy, albo wytłukliśmy wszystkich ludzi, jacy znajdował się na najbliższych piętrach, albo wszystkich stąd wycofali, żeby przypadkiem nie padli ofiara naszej jak najbardziej zaaranżowanej walki.

Donośny niezadowolony pomruk przebiegł po podłodze w ciemnym korytarzu.

Wyszliśmy na arenę, a tam bestia o twarzy mojej przyjaciółki wirowała po arenie.

-No to zaczynamy…

Wystrzeliłam Iskrę i natychmiast rozkazałam jej uwolnić bestie.

Dwie ogromne Virgo stanęły naprzeciw siebie.

A teraz spokojnie jak na wojnie.

-Kelsi wiesz, co robić.-Powiedziałam.

-Dalej uważam to za beznadziejny pomysł.-Powiedziała blondynka, ale mimo to na arenie rozległa się cicha melodia.

-Jedyny, jaki mam.-Przełknęłam ogromną gule w gardle i zaczęłam śpiewać cichym i spokojnym głosem.-Hello, -bestia przeraźliwie ryknęła odpychając moją Virgo kilka metrów do tyłu.- Wherever you are.-Ruda zaczęła pluć fioletowymi pociskami, które rozbijały się na ‘’ciele’’ Iskry.- Are you dancing on the dance flor or drinking by the bar?-Iskra zapłonęła jasnym oślepiającym wręcz światłem i wyciągnęła przed siebie rękę i zaczęła iść w stronę przeciwnika. Fioletowa istota cofnęła się o kilka kroków.- Tonight we do it big, and shine like stars. We don't give a fuck cause that's just who we are.-Jasna niczym słońce na niebie Virgo położyła dłoń na ramieniu Foxi, a ta zmniejszyła się do rozmiarów normalnego człowieka i skuliła się na ziemi. To samo stało się z Iskra, lecz ta zamiast się skulić objęła Rudą.

Przywołałam bey’a i podbiegłam do niej. Ku mojemu rozczarowaniu nie stała się na powrót człowiekiem, bo niby jak skoro jej ciało pewnie już dawno leży kilkadziesiąt metrów pod ziemią. Dalej była aurą jednak coś się zmieniło przybrała kolor ciemnego złota a jej uszy zamiast po bokach głowy znajdowały się teraz na czubku głowy i przypominały uszy kota, a obok niej smętnie leżał puszysty rudy ogon.

-And we are, we are we are, we are we are. lajThe crazy kids, them crazy, them crazy kids. And we are, we are we are, we are we are. The crazy kids, we are the. We are the crazy people.- Foxi dokończyła za mnie refren i zalała się łzami.-Przepraszam ja nie chciałam wam tego zrobić. Po prostu zapomniałam, kim jestem i co powinnam.

-Oj Foxi i co ja mam z tobą zrobić?-Spytam kucając obok niej.

-Jestem Zenko Kinko i jeszcze raz przepraszam.-Powiedziała, po czym wstała i pobiegła do szklanej kopuły składającej się na dach areny, po czym ją przebiła i wyleciał na ulice.

Wytarłam łzy, które nie wiadomo, kiedy znalazły się na moich policzkach i odwróciłam się i spojrzała na Tsubase, który siedział sobie spokojnie n ziemi obok trupa opierając się plecami o ścianę, a rękę trzymając na rękojeści katany wbitej w plecy wspomnianego już wcześniej trupa.

-Widzę, że się nie nudziłeś.-Powiedziałam spokojnie, chociaż byłam na siebie wciekła za to, że nie zauważyła ma nadchodzących przeciwników.

-Powinnaś częściej śpiewać.-Odparł wstając.- Dzieją się wtedy cuda.

Rozdział 77 za nami. Stało się to co widzieliście A ja się spóźniłam z jego dodaniem bo ja się rozchorowałam Ryuga był zajęty pocieszaniem Kelly której smuto bo:

Kelly: Worik i Nikolas. :( Nigdy się nie dowiem co z nimi będzie bo Gangsta niema następnych części. :(

Mary i Yoyo  Kyoya są of line bo Ao no Exorcist, a Tsubasa i Ines sami Blogusia i mnie nie ogarną.

Osobie polecam obydwie wymienione animy.

No to ja się z wami żegnam.

Do następnego posta.

Hania.