Rozdział 74

Mary

Samochody pojawiły się przed blokiem z samego rana. Było to coś w rodzaju samochodu dostawczego. Z przodu były dwa miejsca dla kierowcy i nawigatora, a z tyłu pomieszczenie 2x3x2 metry z siedzeniami przy dłuższych ścianach.

Wsiedliśmy do środka i pojechaliśmy do stolicy. Nie mogłam skupić się na niczym konkretnym. Muzyka w słuchawkach dudniła głośniej niż zwykle. Czułam wielką gule w gardle, a moją klatkę piersiową ściskała wielka niewidzialna ręka.

Za chwilę wszystko się okaże. Ile jest warta nasza drużyna. Czy uda nam zdziałać cokolwiek czy znowu rozbiją naszą drużynę na części i wybiorą z tej wesołej rozsypanki, co lepszych bleyderów i zmienią ich w potwory takie jak Ruda. Wstyd jest się przyznać, ale mimo wszystko gdzieś w głębi duszy boję się, że...że...że Kelly ma rację, a Alex nie chce mnie znać. Wiem, że to zabrzmi głupio, ale mimo wszystko mimo moich wątpliwości odnośnie tego czy mi wybaczył nie wierzę, że Alex mógł z własnej woli pomagać Doji'emu i tej jego kurwie w tworzeniu tych całych beyopodobnych potworów… Oby z Glutem było wszystko w porządku. Wiem wzorową siostrą nigdy nie byłam i wątpię żebym kiedykolwiek nią została, ale musiałbym być kompletnie wyprana z uczuć, żeby nie martwić się teraz o niego. Oby ta cała Celest nie zmieniła go w to coś, co zmieniła Foxi.

Ryuga powiedział, że sytuacja jest poważna, więc raczej powinnam się martwić. Właśnie Ryuga... Skąd on w ogóle wie jak wygląda sytuacja w Dark Nebuli? Tak jak się nad tym zastanowić to podczas tej mojej wizji nie wyglądał na zbyt zmaltretowanego. A co jeśli on współpracuje z Dark Nebulą?  W końcu już kiedyś to robił...

Spojrzałam na dziewczynie w kostiumie kota, której głowa bezwiednie opadła na ramie Tobio.

Nie. Chyba nie zostawiłby jej samej. Ona po za nim świata nie widzi. Gdy ją teraz zdradził to to to by złamało Kelly serce.

Dostawczak, w którym siedziałam właśnie wjechał na główną ulicę Tokio.

-Przygotujcie się.-Powiedziała Ines naciskając słuchawkę w uchu.-Za chwilę będziemy w środku. Kumasuke jedź tuż za mną.

W małym bocznym okienku zobaczyłam potężny budynek ten sam, który pokazywała nam Kelsi.

Za chwilę. Wytrzymaj jeszcze trochę braciszku. Już po ciebie idę.

Samochody z piskiem opon zatrzymały się przed Dark Nebulą, a piętnastka gotowych na wszystko bleyderów wypłynęła na ulicę. Szklane drzwi frontowe wpadły do środka budynku razem z zawiasami, kiedy Dan i Reki równocześnie wystrzelili swoje bey'e.

Weszliśmy do środka.

-Znacie plan.-Powiedziała Ines.- Jak oberwiecie oddajcie dwa razy mocniej, a jak was zabiją…nie zwracajcie uwagi.

Po tych słowach zapadła cisza. Nie uruchomił się alarm. Do holu, w którym wylądowaliśmy nie wpadli żadni darknebulowi wojownicy. Nic.

NIC!

Lekko zdezorientowana popatrzyłam na resztę grupy zdziwioną, w co najmniej równym stopniu, co ja.

Nagle w pomieszczeniu rozległ się głos Doji’ego.

-Oh witam witam moich drogich znajomych. –Usłyszałam coś na kształt dźwięku, jaki wydaje aparat ustawiający zoom, ale nie udało mi się ustalić skąd dochodził.-Kelly jestem zawiedziony. Myślałem, że jesteś profesjonalistką.

-Kelly, o co mu chodzi?-Spytałam patrząc na niebieskowłosa dziewczynę, która szybko odwróciła ode mnie wzrok.

-No przecież. Idiota zemnie. Wy o niczym nie wiecie.-Powiedział Doji usłyszałam za sobą szczęk metalu, a gdy się odwróciłam zobaczyłam wielkie metalowe płyty odcinające nam drogę ewentualnej ucieczki.- Dobrze wam znana panna Hawana zawarła ze mną pewien układ.

-Na nic się nie zgodziłam!-Krzyknęła.

-Teraz się wycofujesz? Ty po prostu zawaliłaś zadanie i nic ci nie da to, ze przyprowadziłaś tu tylu zakażonych bleyderów. Nawet to nie wykupi twojego przyjaciela.

Patrzyłam na Kelly z niedowierzaniem. Czyżby ona przez ten cały czas kłamała? Zdradziła nas wszystkich by uratować Ryuge?

Rock Aries trafił w ziemie w miejscu gdzie przed chwilą stała niebieskowłosa.

-Wiedziałem! Ty nigdy się nie zmienisz!-Krzyknął jasnowłosy chłopak rozkazując swojemu bey’u uderzyć po raz kolejny.

-Chyba musicie sobie coś wyjaśnić.-Zaśmiał się Doji.- Au revoir.

 Dziewczyna unikała ataków dopóki nie wylądowała w pobliżu Kumasuke. Wtedy chłopak zamknął ją w stalowym uścisku i wysyczał.

-Podaj mi jeden dobry powód, dla którego nie powinienem skręcić ci teraz karku.

-To była tyko druga opcja.-Wysapała.- Doji pokazał mi, że cały nasz plan się sypie-wzięła dwa spazmatyczne oddechy i mówiła dalej.- Zaproponował, że uwolni Ryuge, jeśli tylko przyprowadzę mu Ginge.-Ramiona najstarszego z braci zacisnęły się mocniej na drobnym ciele Blue.-Aaaa!-Krzyknęła krótko, a jej nogi słabo wierzgnęły.

-Jak mogłaś posądza Alex’a o zdradę jednocześnie paktując z Doji?-Spytałam podchodząc do już ledwo przytomniej dziewczyny.

-Nie paktowałam z nim-udało się jej wykrztusić.-Nawet przez chwilę nie uwierzyłam w to, że wywiąże się z umowy.-Nabrała powietrza.-Wiesz, co Kumasuke?-Z jej gardła wydobył się zduszony jęk przypominający śmiech.-Zabij mnie już, bo zaczynam tracić twarz.

-Jak chcesz.-Powiedział chłopak.

-Puść ją.-Rozkazała Ines.

-Że, co kurwa?-Zdziwił się chłopak lekko zwalniając uścisk.

-To, co słyszałeś. Jestem waszym kapitanem i rozkazie ci ja wypuścić.

-Ines. Ona nas zdradziła.-Powiedział Hyoma.

-Właśnie na tym polega problem. Ona tego do kurwy nędzy nie zrobiła. Gdyby tak było już dawno jej by znamy nie było. Biegałaby po świecie szukając twojego pożal się Boże przyjaciela. Wszyscy na tle dobrze znacie Kelly, żeby wiedzieć, że nie odpuściłaby raz obranego przez siebie planu.-W ramie Kumasuke uderzył bey.

-Słyszałeś panią kapitan.-Powiedział Tobio opuszczając kuczer- Puść Blue, albo następne uderzenie przebije twoją głowę.

Kelly upadła na ziemię oddychając spazmatycznie.

-Żyjesz?-Spytał blondyn pomagając jej wstać.

-Muszę.-Wysypała.- Z takimi przyjaciółmi inaczej się nie da.

-A, więc Ryuga żyje.-Stwierdził Reiji jak raz powstrzymując się od syczenia.-Zassssstaniawiałem sssię, dlaczego tak ci zależy na tej całej akcji, a teraz wssssssszyssssssstko jesssssst jassssne.

-Tam są! Brać ich!-Krzyknął facet stojący na czele grupy podobnych sobie idiotów wbiegających właśnie do holu.

-Dobra trzymamy się planu! Reiji pilnuj Kelly!-Krzyknęła Ines, po czym jej bey rozbił szyk biegnących na nas agregatorów.-Jeśli zrobi cos podejrzanego nie wahaj się.

Trzeba się ogarnąć.- Pomyślałam i załadowałam kuczer. Wszyscy wokół mnie już walczyli, co prawda od początku walki nie mogłam namierzyć ani Kelsi ani Madoki, alej krzepiący głos jasnowłosej, co chwilę odzywał się w mojej słuchawce.

Wystrzeliłam bey’a i powaliłam pierwszych trzech biegnących na mnie ludzi. Nie zwracałam uwagi na to czy są to bleyderzy czy nie.

Wyprowadzałam jeden atak za drugim nie zwracając zbytniej uwagi na szybo zwiększają się liczbę ciał leżących u moich stup.

W pewnym momencie udało im się mnie okrążyć. Czystym fartem udało mi się uniknąć oderwania kijem bejsbolowym przez łeb.

-Wolf Wyj!-Zakrzyknęłam wiedząc, że za chwile wszyscy w okuł zajdą się w swoim koszmarze. Po pierwszych dźwiękach moi przeciwnicy zaczęli przeraźliwie wrzeszczeć, a mi udało się wydostać z kręgu, w jakim mnie zamknęli i wykończyć ich przy pomocy szarży.

Oparłam ręce na kolanach i próbowałam uspokoić oddech. Hagane miała racje. Moja kondycja woła o pomstę do nieba. (Czy jakoś tak…)

Poczułam, ze ktoś spojrzeniem wypala mi drugą dziurę w tyłku. Szybko się wyprostowałam i spojrzałam za siebie.

Na krótką chwilę, dosłownie na ułamek sekundy pochwyciłam spojrzenie chorobliwie żółtych oczu Reiji’ego, a do moich uszu mimo krzyków pokonanych i innych odgłosów walki usłyszałam cichy chichot rudowłosego chłopaka. Wzdrygnęłam się i korzystając z wolnej chwili zaczęłam oceniać straty.

Kelly trzymała przeciwników na dystans długości strzelającego bata. Muszę przyznać, że jak na kogoś, kto przed chwilą się dusił szło jej całkiem nieźle. Wokół niej walali się ludzie i ogromne bryły lodu. Ines dosłownie płonęła ta samo jak wszystko w promieniu 4 metrów od niej.  Miotała atakami na prawo i lewo. To tylko kwestia czasu zanim każe Iskrze rozpętać piekło.

Nagle z głośników ryknęła muzyka.

-Dobra Dark Nebula jest moja przez jakieś  3 minuty 20 sekund. Więc jeśli chcemy wprowadzić w życie nasz plan lepie żebyście zabrały się z to teraz.-oświadczyła Kelsi w mojej głowie.

-Wiecie co robić. Kelsi prowadź mnie.-powiedziała Ines oczyszczając ze zbędnych przeszkód boczne schody.

Rozdział 74 za nami...Tak właściwie to nie wiem co napisać dlatego wstawię wam tutaj kogoś kto chodzi za mną od dłuższego czasu.

Loki/Tom Hiddleston

To ja się z wami żegnam.

Proszę nie zabijcie mnie.

Do następnego posta.

Hania.