Rozdział 75

Kelly

Wiem, co sobie myślicie.

Doji namieszał, a biedna Kelly znowu oberwała za niewinność i to w dodatku od kogoś, kogo nazywała przyjacielem.

Prawda jest taka, że ten skurwiel nie kłamał…A ze mnie nie jest kawał zimnej zepsutej do szpiku kości myślącej tylko o sobie wyrachowanej suki……Zdziwieni?

Kiedy oddzieliłam się od Kyoy podczas pierwszego ataku na to cholerstwo Doji skontaktował się ze mną i zaproponował ten popierdolony układ. Nie zgodziłam się na niego otwarcie(wysłałam go do diabła…powiedział, że właśnie stamtąd wrócił), ale samo to, że wysłuchałam tego, co ten francuz ma do powiedzenia było swego rodzaju zgodą.

Tak chciałam przyprowadzić mu tego rudego gówniarza. Nawet gdyby ten skurwiel nie wywiązał się z umowy Pegazus i jego bleyder narobiliby takiego zamieszania, że na pewno udało by mi się zabrać stamtąd to co moje i spierdalać stamtąd w trybie now. 

No błagam was to Ginga! Wiem, że to dzieciak i w ogóle, ale jego bey jest na tyle siny by nie dać zabić swojego bleydera. 

Gdy Mary uderzyła mnie w twarz wiedziałam, że będę musiała spróbować, bo na nie nie miałam, co liczyć. Kiedy spotkałam Kelsi powiedziałam jej o wszystkim poza tym, jaki mam plan kazała mi sprawdzić komputer Alex’a wtedy też sprawdziłam czy w bazie danych WBBA jest coś na temat miejsca pobytu Gingi.

Sprawa się jednak trochę delikatnie mówiąc skomplikowała, gdy dziewczyny zaczęły mnie śledzić, a w końcu znalazły moją „bazę” u blądi. Nie mogłam prowadzić otwartych poszukiwań. Tak na dobrą sprawę miałam wiele szczęścia, gdy Ines stwierdziła, że musimy natychmiast lecieć do Komy nie musiałam tego sama proponować. Jednak z drugiej strony iść a miejsce swojej pierwszej zbrodni z ludźmi, który mają cię za członka drużyny i po raz kolejny próbować wcisnąć ten sam kit tym samym osobą nawet ja czułam się z tym trochę głupio, ale czego się nie robi dla….Najlepszego przyjaciela?  Pojechałam do Komy, oberwałam bey’em w brzuch, a Gingi nie znalazłam jakby tego było mało to COŚ, bo bleyderem nazwać tego nie mogę stwierdziło, że pierdoli i rzuca beyblade. Wtedy naprawdę miałam problem. Jedyne, co mi zostało to walczyć przeciwko Dark Nebuli z tymi psychopatkami w roli sojuszniczek inna sprawa, że w pewnym stopniu do nich też się przywiązałam...

Wiem brzmi to jakbym brała pod uwagę tylko i wyłącznie opcje, w której wracam do punku wyjścia i znowu pracuje dla Dark Nebuli (o ironio nawet imię szefa by się nie zmieniło.), Ale sami powiedźcie do pewnego czasu to była jedyna możliwość. Gdybym wiedziała, że chłopaki się do mnie przyłączą nawet przez chwile nie rozważałabym przyjęcia tego zadania.

Podsumowując mój wywód. Jestem zdrajcą i lepiej by było gdyby Kumasuke skręcił mi wtedy ten kark.

Jednak żyje. Dzięki Ines.

Mam niejasne wrażenie, że Doji jej nie zaskoczył informując wszystkich o moim ‘’małym skoku w bok’’. Tak jakby o wszystkim wiedziała.

Mniejsza z tym teraz mamy ważniejsze sprawy do załatwienia.

Właśnie rozszarpałam gardło kolejnemu idiocie, który wszedł mi w drogę i rzuciłam go na ziemie.

-Dokąd teraz?-Spytałam.

-Właśnie Kelsi jakieś pomysły?-Powiedziała Ines wciskając słuchawkę głębiej w ucho.

-Zależy, co chcecie zrobić.-Odezwał się głos w mojej głowie.

-Sprawdź obraz z kamer i powiedz czy widzisz kogoś, kogo szukamy.  

-Hym hym hyyyym-mruczała dziewczyna jakby szukała strony, na której skończyła czytać, a nie buszowała w systemie niebezpiecznej organizacji-...O kurwa.

-Co się dzieje?-Powiedziała nie na żarty zaniepokojona liderka grupy.

-Chyba robią kolejnego beyoczłowiekostwora.

-Prowadź.-Rozkazała.

Łatwo powiedzieć trudniej zrobić. Niemal bez przerwy nas atakowali jak nie Pająki to ci idioci w identycznych kostiumach. Jakoś sobie radziliśmy nie powiem, że nie.  Reiji bawił się wprost wyśmienicie i obawiałam się, że w końcu z tego całego szczęścia dojdzie i nie będzie z niego już żadnego pożytku. Hyoma też nie próżnował. Od mistrzostw znacznie się poprawił. Jego ataki stały się znacznie silniejsze. Uderzał krótko, ale bardzo celnie i z tego, co zdążyłam sprawdzić na własnej skórze również wyjątkowo boleśnie...

-Kelsi, co z tą windą?-Spytała Ines wyprowadzając kolejny płonący atak. Jakimś cudem tym imbecylom udało się przyjrzeć nas do ściany na całe szczęście według mojej blądi gdzieś tutaj powinna być ukryta winda.

-Chwilkę. To nie jest takie proste jak ci się wydaje. Myślisz, że kontrole nad takim rozbudowanym systemem przejmuje się raz na zawsze?

-Dobra sprężaj się.-Rzuciła jeszcze Ines.-Kelly odzyskałaś oddech?

-Tak!-Krzyknęłam w obawie, że mnie nie usłyszy.

-Świetnie zmień mnie.-Iskra pomknęła w głąb korytarza zmiatając przy tym jedną trzecią przeciwników i dając nam czas na zamianę. "Uwięzili" nas w wąskim korytarzu, więc walczyć mogły maksymalnie trzy osoby naraz. Jeśli mam być szczera ciężko się walczyło ze świadomością, że musisz uważać na to by nie zranić kogoś ze swojej drużyny. Do tej pory jedną żywą osobą, która opuszczała pole walki byłam ja...

Roztrzaskałam w drobny mak nadlatującą w moim kierunku doniczkę z kaktusem jednocześnie kontem oka ostrzegając jak Aries wgniata w ścianę geniusza, który wpadł na pomysł by wykorzystać w walce elementy dekoracyjne.

Usłyszałam za sobą cichy trzask, a potem głos Mary oznajmiający i uwaga tutaj cytat: "Nie zgrywać mi tu bohaterów tylko ładować tyłki do windy."

-Biała Lodowa Przeszkoda.-Powiedziałam, na co mój bey stworzył coś w rodzaju ściany chwilowo oddzielając nas od przeciwników. Wskoczyłam do windy dosłownie chwilę przed zamknięciem drzwi.

-Kelsi kocham cię za tę windę-wydyszałam siedząc na ziemi.-Jaki chcesz pierścionek zaręczynowy?

-Niestety nie jestem gotowa na poważny związek.-Roześmiała się dziewczyna po drugiej stronie słuchawki.

-Serce mi łamiesz.- Jęknęłam podnosząc się z ziemi.

Nagle światło zgasło, a winda się zatrzymała. W pierwszej chwili myślałam, że się o coś oparłam i to przeze mnie, ale gdy usłyszałam jak nasz nawigator siarczyście klnie. Zorientowałam się, że to jednak nie jest moja wina.

-Kelsi analiza sytuacji-w ciemności rozległ się głos pani kapitan.

-Doji was odciął.-Przez chwilę miałam wrażenie, że Doji odciął windę i zaraz roztrzaskamy się o ziemię.

Coś błysną i pięść Ines zaczęła płonąć jak małe wesołe ognisko w lesie.

-Jak to naprawić?

-Mogła bym...-Kelsi zaczęła mówić swoim technicznym żargonem, z którego zrozumiałam tyle, że oczywiście może załatwić to sama, ale zajęłoby to jej za dużo czasu, więc musimy ruszyć dupę i znaleźć jakieś korki czy inne bezpieczniki i to na powrót uruchomić. Tak wiem, że jestem nad wyraz inteligentna.

-Wszyscy odsunąć się od drzwi.-Rozkazał Hyoma, a sam załadował kuczer. Posłusznie (tak ja tak potrafię) odsunęłam się jak najdalej od drzwi.

Chłopak strzelił, a jego bey przez dłuższą chwilę rył metal, po czym powrócił do otwartej dłoni bleydera.

-Reiji rusz dupę i mi pomóż.-Powiedział jasnowłosy łapiąc za jedno skrzydło drzwi. Przy akompaniamencie głośnego zgrzytu udało im się stworzyć szparę, w której spokojnie by się zmieściła. Niestety wyjść dało się tylko wąską dziurą przy samym szczycie drzwi.

-Kelly.-Pani kapitan celowo przeciągnęła ostatnią literkę mojego imienia.

-Już nie pali się przecież.-Załadowałam kuczer i strzeliłam w dziurę. Biała wirowała gotowa bronić mnie w razie niespodziewanego ataku. Podciągnęłam się i wylazłam z windy.-Ciemno jak w dupie, ale wydaje się być czysto.-Zdałam cichy raport.

-Dobra pilnuj tam.-Wywróciłam oczami na wydany mi rozkaz, ale sumienie go wykonałam. Z głębi szybu windy rozległ się rumor i po chwili obok mnie stała Ines.

-Zostańcie tam.-Zwróciła się do pozostałych windzie osób.-My spróbujemy przywrócić zasilanie.

Ja nie wiem czy zostawianie Reiji'ego samego w metalowej puszce z Mary i Hyomą to najlepszy pomysł, na jaki można było wpaść, ale na pewno lepszy niż zostawienie Reiji'ego tylko z Hyomą.

-Na pewno chcesz ich zostawić samych?-Spytałam, kiedy odeszliśmy od windy na tyle daleko by nie mogli mnie usłyszeć.

-Wolę nie zostawiać cię samej.

-Oj Ines. Chyba nie uwierzyłaś Doji'emu.-Powiedziałam niby mimo chodem uważnie rozglądając się po korytarzu. Było niepokojąco cicho. Kilka pięter niżej próbowały nas zabić całe tabuny ludzi natomiast tutaj. Niebyło nikogo...Na razie.

-Nie jestem głupia.-Powiedziała Ines tak cicho, że na samym początku myślałam, że mi się zdawało.-Dobrze wiem, do kiedy łączy cię umowa, jaką zawiązałaś z Tsubasą.-Ałć.

-Skoro tak stawiasz sprawę.-Powiedziałam kontynuując patrolowanie.-Kelsi wiesz gdzie może być to coś, czego szukamy?

-Zasilanie awaryjne.-Uświadomiła mnie hakerka.- Powinnyście szukać jakiegoś schowka albo czegoś w tym stylu.

-Dobra załatwimy to już.

-Madoka jak wygląda sytuacja tam na dole?-Spytała Ines.

-Jak na razie żadnych rannych po naszej stronie. Wszystko idzie zgodnie z planem.

-Dobrze. Mary jak jest u was?

-Zastanawiamy się czy zagrać w pokera czy w wojnę.-Odezwała się z przekąsem szatynka.-Pospieszcie się z tym, bo inaczej zaraz nas tu znajdą.

-Oj tam zagrajcie w wojenne, bo Hyoma was złupi do ostatniego grosza.

Otworzyłam lekko uchylone drzwi i zajrzałam do środka. Kiedy odcięli zasilanie w tej części budynku wszystkie zamki magnetyczne natychmiast puściły. Na ścianie pośród mieszaniny różnorakich rurek i innych kabli wisiała skrzynka z wielkim żółtym trójkątnym znakiem ostrzegawczym z czarnym piorunem w środku.

-Ines to chyba to.-Szepnęłam. Pani lider bez słowa weszła do środka.

Coś błysło coś trząsało i tylko naprawdę szubki refleks uratował mnie przed śmiercią od elektrycznego bata.

-A chciałam załatwić to szybko.-Powiedziała moim głosem.

-Kelly, co się tam dzieje!?-Pani kapitan uderzała w drzwi po drugiej stronie nie mogąc ich otworzyć. Kiedy elektryczny bat w nie uderzył zamki musiały zaskoczyć i na powrót się zamknąć.

-Nic takiego.- Powiedziała podróbka moim głosem.-Po prostu robię to, czego wszyscy ode mnie oczekują.-W pierwszej chwili nie wiedziałam, co robić. Po prostu spanikowałam.

-Ines nie słuchaj jej podróbka nauczyła się nowej sztuczki!-Krzyknęłam w stronę drzwi, ale nie wiem czy cokolwiek z tego zrozumiała, bo "Betty" po raz kolejny strzeliła batem. Tak jak poprzednio wokół czarnej skóry, z której zrobiony był bat wiły się drobne białe niteczki.

-Wypuść mnie, albo przysięgam, że jak stąd wyjdę to cię znajdę i zabiję.-Najpierw będziesz musiała wyjść pomyślałam, ale było to cholernie nie na miejscu.

-Najpierw będziesz musiała wyjść.- Powtórzyła moje niewypowiedziane myśli moja kopia i wtedy naprawdę zaczęłam się bać.

Cofnęłam się o krok potem o dwa i zanim się zorientowałam biegłam gdzieś przed siebie, a Betty za mną.

Dlaczego świat mnie tak nienawidzi? Goni mnie ucieleśnienie wszystkich powiedzeń o odwadze naraz. Za-je-bi-ście.

Hawana ogar. Pomyśl jak to załatwić. Goni mnie w ogóle? Spojrzałam za siebie akurat żeby zobaczyć jak Betty biegnąc z włączonym batem w ciemnym korytarzu wglądała jakby leciała za mną otoczona błyskawicami niczym postać z najgorszych koszmarów.

Goni mnie!!! Przebieraj tymi nóżkami!

Ostro skręciłam i pognałam przed siebie na kilku stopniowe schodki prowadzące na coś w rodzaju tarasu widokowego. Załadowałam kuczer i strzeliłam prosto w brzuch nadlatującej dziewczyny. Poleciała na ścianę, a gdy przywołałam Białą osunęła się na ziemię.

To tyle?

Hah.

Więcej biegania niż samej walki. Taka straszna. Elektryczny bat ma. Nie wiadomo, co. Gówno prawda. Jeden mój atak wystarczył, żeby ją załatwić. Ja to jestem świetna. Nie do zatrzymania. Żadna podróbka nie ma ze mną szans. Jestem N.A.J.L.E.P.S.Z.A....Proszę powiedźcie, że się nie ruszyła.

-Przyznaje zaskoczyłaś.-Powiedziała wstając i wbijając rączkę bata w swój bok.- Ale to się więcej nie powtórzy.

Bat rozbłysnął jeszcze jaśniej, a nitki, które go otaczały stały się dużo liczniejsze.

-O kurwa.- Wymsknęło mi się. Elektryczny bat zawirował w powietrzu i poleciał w stronę mojej szyi. Gigantyczne szczęście, albo koci refleks uratowały mnie przed skończeniem życia w tamtej sekundzie. Padłam na ziemie, przeturlałam się kawałek dalej o tego terminatora z kocimi uszami i po raz kolejny dzisiaj załadowałam kuczer.

Dobrze teraz szybki prosty a zarazem genialny plan jak to zajebać. Stanęłam na nogi i przygotowałam się do strzału. Po drugiej stronie tarasu Betty niczym moje lustrzane odbicie robiła to samo.

W.T.F?

Strzeliłam ona zrobiła to samo. Biała zaczęła wirować wokół mnie po drugiej stronie działo się to samo.

No to mam problem...

Stałyśmy przez chwilę mierząc się wzrokiem.

-Wiesz nie mam nic przeciwko walką kotów-powiedziała moim głosem uśmiechając się kpiąco.-,Ale trochę mi się śpieszy.

-Bardzo mi przykro, że zajmuje ci czas-odparłam.- Co ty na to wykończę cię w miarę szybko i rozejdziemy się za porozumieniem stron?

-Niestety dostałam na ciebie zlecenie, więc takie rozwiązanie nie wchodzi w grę.- Kurde...Moja kopia mnie zaginęła...To nie jest fajne.- Hah.-Zaśmiała się.-Jesteś tak przewidywalna, że aż mi cię żal.-Jej bat ponownie rozbłysnął pobiegła po łuku i wyskoczyła zamachując się na mnie.

-Biała Lodowa Przeszkoda!-Mój bey stworzył coś na kształt ściany z lodu, która rozpadła się w drobne kawałki. Fala uderzeniowa odepchnęła mnie kilka metrów od tyłu. Co do kurwy? Wcześniej nie była w stanie tego przebić, a teraz ściana pękła jakby była zrobiona z wykałaczek.

-Żałosne.-Prychnęła stając nade mną i uderzając batem moją nieosłoniętą kostiumem rękę.-Kiedy zabierze ci się bey'a stajesz się bezużyteczna.-Na mojej ręce pojawiła się kolejna czerwona krwawiąca pręga.

-Możliwe.-Powiedziałam starając się nie zwracać uwagi na ból.-Ale jedna wariatka z batem to trochę za mało, żeby mnie pokonać.-W tym właśnie momencie moja kochaniutka najśliczniejsza w świecie Biała jednym szybkim atakiem odepchnęła Betty s powrotem na ścianę. Triumf był chwilowy. Bey podróby zaczął sunąć w moim kierunku tworząc lodowe pociski i ciskając nimi we mnie. Większość z nich udawało mi się odbić batem, ale kilka z nich trafiło moją nogę.

Czyli to tak się czują moi przeciwnicy...Dobrze wiedzieć.

Ines

-Czerwony kabelek do kompresora, a żółty do...

-Do uziemienia.-Powiedziała Kelsi.

-Czyli do plusa czy minusa?

-Plusa.-Dobra raz kozie śmierć. Wcisnęłam kabel tam gdzie zdawało mi się, że jest plus. Usłyszałam zgrzyt potem trzask i stała się światłość.

Dla tych, dla których ta metafora wydaje się myląca nie umarłam tylko wreszcie zapaliłam światło.

-Udało się!-Ucieszyła się blondynka.

-Świetnie, a teraz znajdź Kelly i ją tam zatrzymaj.-Załadowałam kuczer i strzeliłam prosto w zamek w drzwiach. Iskra rozgrzana do czerwoności wypaliła w tamtym miejscu dziurę i drzwi się otworzyły.

-Masz ją?-Spytałam wracając korytarzem do windy, w której zostawiłam Hyome, Reiji'ego i Mary.

-Nawet dwie.-Powiedziała.

-Konkrety.

-No, więc Betty i Kelly walczą, ale nie potrafię stwierdzić, która jest, która...

-Nieważne możesz je tam jakoś zamknąć?

-Da się zrobić.- Zgodziła się niechętnie.

-W takim razie to zrób, a potem prowadź do tego laboratorium.

Kelly

Cofam wszystko, co o niej powiedziałam. Betty jest dobra....W sensie zła, ale jeszcze nigdy nie spotkałam kogoś, kto tak dobrze walczy moim stylem...Poza mną oczywiście.

Jej bat już od dłuższego czasu nie razi prądem...Może bateria padła? Dziewczyna zamachnęła się nim na mnie, a ja chwyciłam koniec batu i szarpnęłam do siebie. Dziewczyna poleciała z moim kierunku, a wtedy lewą ręką wymierzyłam jej sierpowego prosto w twarz*. Dziewczyna zachwiała się lekko, a ja miałam wrażenie, że uderzyłam gołą pięścią w ścianę. Puściłam bat i postanowiłam iść za ciosem złapałam ją za kark i przyciągnęłam jej brzuch do swojego kolana. Uderzyłam tak z całej siły trzy razy, po czym odepchnęłam ją na ziemię. Proszę nie wstawaj pomyślałam już ledwo stając na nogach. Betty udało się jeszcze raz dosięgnąć mnie swoim batem, przez co na mojej nieosłoniętej przez kostium ręce i plecach widniały częściowo rozcięte częściowo wypalone szramy piekące szramy.

-Hahaha! Czyli to jednak prawda.-Podróbka zaniosła się śmiechem podnosząc z ziemi.- Tygrysy nawet po śmierci stoją na nogach.-Pizgłam ją za mocno w tą głowę czy ona tak zawsze gadała od rzeczy?

Dziewczyna jeszcze raz się zaśmiała, po czym wbiła swój bat w pudełko wiszące przy jej boku, a ten po raz kolejny rozbłysnął.

No bez jaj. Jak to jest kurwa możliwe? Chwila. Ona go tym małym cholerstwem ładuje. Że też wcześniej na to nie wpadłam. Boże, jaka ja jestem tempa. Rozwalę to...Coś i będziemy mogli zapomnieć o elektrycznych atakach.

Przywołałam do siebie Białą i rozkazałam jej atakować podróbe. Tak jak myślałam bleyderka odbijała jej ataki bez najmniejszego problemu. Kiedy rozbiła kolejną bryłę. Chwyciłam końcem bata jeden z jej odłamków i cisnęłam nim w plecy mojej przeciwniczki. Padła na twarz, a wtedy jednym szybkim kopnięciem rozwaliłam tajemnicze pudełko na wszystkie strony strzeliły iskry. Nie mam w zwyczaju pastwić się nad leżącymi na ziemi, ale tym razem postanowiłam załatwić sprawę od razu. Podniosłam wysoko nogę obutą w ciężki skurzany glan i z całym impetem uderzyłam w jej plecy. To jej nie zabije, ale powinno na dłuższy czas pozbawić ją chęci do stawania mi na drodze.

Nie ruszyła się. Nawet nie drgnęła. Jej bey leżał uśpiony gdzieś w koncie. Zachwiałam się mocno na nogach. Odwróciłam się na pięcie i zaczęłam rozglądać się po tym pobojowisku.

Dobra trzeba się stąd wydostać i wrócić do grupy. Podniosłam bat, który sprawił mi tyle problemu. W jego rączkę wprawiony był sporych wielkości diament.

Przyda się.-Pomyślałam wydłubując go i chowając gdzieżby indziej do stanika.

-Aaaaaaaa....-Dziewczyna wydała z siebie zduszony jęk. Niechętnie spojrzałam na nią. Szarpała pazurami swój kostium wijąc się w konwulsjach.-Pali.-Wychrypiała.-Pomóż mi...

W pierwszej chwili chciałam ją wyśmiać, ale kiedy spojrzałam na jej dziwne chude ręce i poczułam smród spalonych włosów wiedziałam, co właśnie się dzieje.

Przestała być potrzebna, więc ją likwidują...Live is brutal...No, a teraz się po prostu odwróć. No kurwa odwróć się...Ryuga czeka na twoją pomoc, a ty stoisz i gapisz na nią jak jakiś sadysta...Ech jestem beznadziejna i miękka i do kitu i właśnie rozrywam pazurami maskę swojego wroga tylko i wyłącznie po to by uratować mu życie...Przy akompaniamencie jęków i stęków udało mi się ściągnąć z niej kostium i maskę...Niestety razem z ogromnymi płatami spalonej skóry...

Cudem powstrzymałam puszczenie pawia i szybko obłożyłam całe jej ciało porozrzucanymi wszędzie kawałkami lodu.

Powinno pomóc.-Pomyślałam i już miałam odejść, kiedy poczułam jak ktoś chwyta mnie za nogę. W pierwszym odruchu uniosłam drugą nogę by kopnąć napastnika, ale kiedy zobaczyłam, że to Betty uspokoiłam się.

-Czego chcesz Podróbo?-Warknęłam.

-Glimer. Jestem Glimer.-Udało się jej powiedzieć.

-Gratuluje.-Burknęłam wyszarpując kostkę z jej uścisku.

-Dziękuję ci za pomoc.

-Fajnie.-Rzuciłam kpiącym tonem.-Mogę coś jeszcze dla ciebie zrobić?

- Hah.-Zaśmiała się słabo.-Celest ma pilota i może nim kontrolować wszystko wokół.

-Dobrze wiedzieć…Postaraj się nie zdechnąć.

-Spróbuje…

Rozdział 75 za nami....Tak...stało tu się za dużo, żebym potrafiła to sensownie podsumować...Taaaaak. Wstawiam to wcześniej bo planuje dodać coś jeszcze w tym tygodniu więęęęęc przygotujcie się na duża dawkę mojej pisaniny, a teraz spadam się uczyć na sprawdzian z biologi z trzech działów.

To ja się z wami żegnam.

Do następnego posta.

Hania.  

*tak zwany cios w nos.