Rozdział 61

Kelly

K*rwa za co?-przebiegło mi przez myśl kiedy Rock Aries uderzył w mój brzuch.

Jedno krótkie uderzenie po którym bey wrócił do właściciela, a jaki efekt.

-Po co wróciłaś?-mówił z nieskrywanym gniewem- Nie mamy więcej zakazanych bey.-przed oczami robiło mi się ciemno, ale mimo to starałam się nadal patrzeć w jego niebieskie oczy.

-Rzuć kuczer i kopnij go w moją stronę.-powiedziała Ines…chyba ona. Spojrzałam w stronę z której odbiegał głos. Mimo tego, że wszystko wyglądało jakby znajdowało się z gęsta mgłą udało mi się zobaczyć drobną postać mierzącą z czegoś w stronę chłopaka.

-Ni…-zdołałam wykrztusić zanim Hyoma mi przerwał.

-To nie będzie konieczne.- stwierdził odwracając się do mnie plecami. Korzystając z tego mocno zacisnęłam powieki  kiedy na powrót je otworzyłam widziałam już dużo wyraźniej.-Mam was zaprowadzić do naszej wioski. Pan Hagane już na was czeka.

*8#

-Zdechłaś?-spytała Mary przecinając linę zawiązaną wokół mojej kostki.

-Nie jestem pewna..-jęknęłam lądując na ziemi.

-Nie jęcz tylko się podnoś. Twój stary znajomy zaprowadzi nas do tej całej wioski.- Mary wyciągnęła do mnie rękę i pomogła mi wstać.

- Masz jakiś dzień dobroci dla zwierząt czy po prostu zrobiło ci się mnie szkoda?-spytałam próbując przegonić niezręczna atmosferę jaka zapanowała.

Jednak zanim Mary zdążyła mi odpowiedzieć Hyoma postanowił przejąć kontrole nad sytuacją.

-Jeśli chcemy dotrzeć do wioski jeszcze przed nadejściem zmierzchu powinniśmy ruszać.-powiedział zwracając się głównie do Ines którą już chyba wszyscy maja za szanowną panią kapitan chociaż mnie nikt o zdanie w tej sprawie nie pytał.

Jeśli mam być szczera to uważam, że Phonix’owi należy się medal za to, iż przekonał Hyome, żeby ten po raz wtóry przyprowadził mnie do wioski Koma…Chyba, że czeka tam na mnie stryczek w takim wypadku wszystko odwołuje.

Ruszyliśmy drogą przez las. Ines i Hyoma na czele prowadząc niezobowiązującą rozmowę (pewnie o zmiennej pogodzie) w każdej chwili gotowi odstrzelić temu drugiemu głowę, Mary w środku ze słuchawkami na uszach, a na szarym końcu ze spuszczoną głową szłam ja. Obraz nędzy i rozpacz- w ten sposób chce wzbudzić poczucie winny u Hyomy za to, że zaatakował bezbronną… żartuje (serio ktoś uwierzył ?) nikt nie zwraca na mnie uwagi. Zastanawiam się czy nie powinnam się obrazić na Ines za to rażące zaniedbanie świdrowania mnie wzrokiem.

Jestem w naprawdę świetnej drużynie.-zachwiałam się i brzuch postanowił zaboleć mnie tak jakby rozrywała się w strzępy.

- K*rwa.-przeklęłam  trochę głośniej niż powinnam. Mary natychmiast się odwróciła i spojrzała na mnie pytająco po czym spytała:

-Mówiłaś coś?-pokręciłam przecząco głową nie miałam weny ani ochoty na jakieś złośliwości.-Acha…

Drużyna dzika i nieufna, ale trzeba oddać Mary sprawiedliwość wywiązuje się z umowy.

„Nigdy już nie chcesz mieć nic wspólnego z nikim innym, a jeżeli już jakieś pokojowe zamiary to połączone tylko chłodną umową?”-przez myśl przebiegły mi słowa Białej, a wraz z nimi przypomniał mi się cały sen.

Może powinnam powiedzieć dziewczyną w co się pakują idąc do wioski Koma w moim towarzystwie. Prędzej czy później i tak się dowiedzą, ale mimo wszystko lepiej, żebym to ja im o tym powiedziała.

-Ech.-westchnęłam cicho i jeszcze bardziej spuściłam głowę.

Dlaczego nie mogę jak normalna dziewczyna mieszkać sobie w domku z Ryugą i Betty i nie przejmować się tym wszystkim…Pytam się jak głupia. Przecież dobrze wiem czemu. Pomogłam uwolnić demona i teraz będę za to płacić do końca życia.

Mary

Jeśli mam być szczera to inaczej wyobrażałam sobie tajemniczego strażnika wioski Koma.

Oczami wyobraźni widziałam postawnego mężczyznę w przepasce biodrowej dzierżącego w prawej ręce dzidę przyozdobioną kolorowymi piórami zewsząd otoczonego przez dzikie zwierzęta. Była też druga opcja- Hyoma duch gór przybierający postać górskiego wilka prowadzącego zbłąkanych wędrowców na właściwy szlak.

Takie piękne wyobrażenia miałam, a tu zong. Hyoma to niczym niewyróżniający się spośród tych których dotąd spotkałam świr, który na przywitanie cię zaatakuje… Nie rozumiem czemu to zrobił. Nawet jeśli był na nią wściekły to chyba…nie powinien jej uderzyć.

Przez myśl przeszła mi chwila gdy Kelly po raz pierwszy posądziła Alex’a o zdradę. Oberwała za to ode mnie. Nie żebym tego żałowała, ale wydaje i się, że gdybym była na miejscu Hyomy nie strzeliła bym. Dlaczego?

Może dlatego, że nerwy mi puszczają przy natychmiastowym wkurzeniu, a może dlatego, że Kelly mogła wtedy strzelić, a tego nie zrobiła.

Sama widziałam. Była gotowa kuczer załadowany, postawa przyjęta ( podręcznikowa co prawda nie była, ale podręczniki nie biorą pod uwagę strzelania o góry nogami) wystarczyło tylko zwolnić bey’a, ale ona zamiast tego całkowicie się odsłoniła i przyjęła na klatę całą moc ataku.

-K*rwa.- uchem które było zakryte popsutą słuchawką usłyszałam jak Kelly klnie za moimi plecami.

Odwróciłam się i zobaczyłam jak niebieskowłosa  ze spuszczoną głową idzie trzymając się za brzuch. Po krótkiej chwili patrzenia na nią w takim stanie (która jak dla mnie była zdecydowanie za długa)udało mi się sklecić sensowne zdanie:

-Mówiłaś coś?-  spytałam zdejmując słuchawki i wręcz czekałam na odpowiedź w stylu „aż tak się stęskniłaś za moim głosem” lub „ nudzi ci się”. Jednak zamiast tego dziewczyna pokręciła głową bez słowa natychmiast puszczając brzuch.- Acha.- odwróciłam się gwałtownie i z powrotem wcisnęłam słuchawki na uszy.

Miękka p*zda jestem. Kelly robi i mówi co jej się żywnie podoba po czym trochę postęka i pojojczy, a mi od razu robi się jej żal. Gdybym z nią wtedy nie rozmawiała pewnie nawet bym nie zauważyła, że coś jej jest.

-Ech…- usłyszałam za sobą westchnienie lunatykującej bleyderki.

Może warto by ją teraz spytać o Hyome, może po takim występie w jego wykonaniu Kelly będzie bardziej rozmowna.

 Zsunęłam słuchawki tak żeby wisiały mi na szyi i delikatnie zwolniłam, żeby w mało inwazyjny sposób zrównać się z „przesłuchiwaną”. Szłam przez chwile w milczeniu zastanawiając się jak zacząć jednak niedane mi było popisać się pomysłowością ponieważ niebieskowłosa odezwała się pierwsza.

-Przyszłaś się zemnie pośmiać?-spytała nawet nie podnosząc głowy. Zacisnęłam zęby i kiedy już miałam powiedzieć coś w stylu „ Nie jestem potworem” Kelly znowu mnie uprzedziła.-Kiepski moment sobie wybrałaś. Wisząc do góry nogami musiałam być dużo zabawniejsza.- mimo woli uśmiechnęłam się lekko.

-Powinnaś częściej obrywać. Robisz się od tego milsza.-powiedziałam.

-Widać ze mnie nie znasz. Po pewnej dawce bólu język mi się wyostrza.

-Bardziej niż zwykle? To się w ogóle da?- zaśmiała się.

Jak na razie dobrze mi idzie. Teraz trzeba zejść na temat Hyomy. Popatrzyłam na jasnowłosego chłopaka idącego spory kawałek przede mną.

-Gnój-‘’wyrwało” mi się.

-Jest w porządku jeśli ty jesteś wobec niego w porządku.- odpowiedziała po chwili milczenia.

-Rozwiniesz to?- spytałam.

-Dziś wieczorem… o ile będziecie chciały mnie jeszcze wtedy słuchać.




Rozdział 61 za nami. Byliście już tak blisko poznania tajemnicy Kelly i Hyomy, a tu zong- Niebieskowłosa do zwierzeń potrzebuje nastroju.
Ines: I muzyki z Trudnych Spraw.
Ja; Ja wiem, że kapitanujesz sobie w tamtym świecie, ale tutaj ja żądze więc krzem tlen (SiO) mi stąd.
Ines: *próbuje mnie zabić wzrokiem*
Ja: Co się  z tym światem porobiło dobrzy są przeciw mnie. Idę do Dark Nebuli  tam przynajmniej jest Tsu-chan, Kyo-chan, Ryu....ga.
Dobra następny rozdział już się pisze, a ja mam nadzieje, że ten wam się spodobał.
To ja się z wami żegnam.
Do następnego posta.
Hania.