Rozdział 58

Mary

Fajnie by było gdyby ten Hyoma się już pojawił bo tak to łazimy bez celu. Dziewczyny milczą, a mi powoli kończą się piosenki których mam ochotę słuchać. Do tego wszystkiego zaczyna się ściemniać.

-Hej Kelly!-zawołałam, a kiedy dziewczyna zaszczyciła mnie spojrzeniem spytałam- Po jakim czasie Hyoma się zwykle pojawia?

-Powinien już tu być.-odparła.

-Spóźnia się.-dziewczyny zachichotały, a ja przecież mówiłam całkiem poważnie.-uspokójcie się, a co jak zachorował?

-Właśnie Kelly. Co jeśli twój znajomy jest w tym momencie niedysponowany?-spytała Ines patrząc niebieskowłosej prosto w oczy.

-Wtedy jesteśmy w ciemnej dupie.-odparła po czym gwałtownie się odwróciła i ruszyła przed siebie może mi się tylko zdawało, ale szła agresywniej niż wcześniej. Kroki stawiała mocniej jakby mściła się za coś na drodze którą szłyśmy.

-Dlaczego jesteś na nią dzisiaj taka cięta?

-Kelly coś kombinuje.- Ines i teorie spiskowe.-Nie zauważyłaś, że zachowuje się inaczej niż zwykle.

-Faktycznie mówi trochę mniej, ale myślałam, że po prostu próbuje być miła na swój pokręcony Kellyiowy sposób.

-Co jest z nią nie tak. Ja to wiem. Musimy na nią uważać.-Ines rzadko kiedy się myli.

Spojrzałam w niebo. Miało buro fioletowy odcień zdradzający, że za chwile zrobi się tutaj tak ciemno, że nie będę widzieć własnej ręki.

-Powinnyśmy się zatrzymać i tutaj przenocować.-dziewczyny spojrzały na mnie ze zdziwieniem.-Za chwile będzie ciemno lepiej, żebyśmy nie łaziły po nocy po jeszcze się ocoś potkniemy i będzie kicha.

-To dobry pomysł.-pochwaliła mnie moja przyjaciółka.-pójdę po jakieś drewno na ognisko.

-Idę z tobą.-spojrzałam na Kelly która jako jedyna nie wypowiedziała się na temat mojego genialnego pomysłu.

Dziewczyna bez słowa rzuciła na ziemie swój plecak i ruszyła w stronę z której dobiegał szum rzeki.

Zebrałam sporo grubych gałęzi  jeszcze pachnących żywicą. Będzie z tego śliczne ognisko.

Kiedy wróciłam obok plecaka Kelly leżał już mały stosik kamieni, a ona sama siedząc pod drzewem wbijała wzrok w ciemność.

-Można wiedzieć po co przyniosłaś tu te kamenie?- spytała Ines niosąc stos patyków.

 –Żeby ognisko zostało na swoim miejscu. Nie wiem jak wy, ale ja nie mam najmniejszej ochoty się w nocy spalić.-faktycznie moja psiapsi miała racje. Niby Kelly była złośliwa i sarkastyczna, ale powiedziała to w ta wymuszony sposób, że nawet mnie to nie ruszyło.

Ułożyłam drewno i kiedy już miałam zebrać suchej trawy na rozpałkę do tarło do mnie, że k*rwa była burza i suchej trawy niema to samo tyczy się ściółki, a drewno które jest jako tako suche za całe Chiny się od tak nie zapali.

-Jakiś problem?- spytała Kelly podchodząc do mnie i grzebiąc w swoim plecaku.

-Nie mam nic na podpałkę.-odparłam zastanawiając się nad tym czy nie użyć w tym celu kilku ostatnich rysunków z notatnika który ch*j wie po co zabrałam ze sobą.

-Acha…- super. Dużo mi twoje „acha” pomoże.- to załatwi sprawę.-ku mojemu zdumieniu do moich rąk trafiła paczka chipsów nachos.

-Co mam z tym zrobić?-otworzyłam paczkę i zjadłam z niej kilka chipsów.

-Użyć jak podpałki.- uniosłam jedną brew.

-Mąka i tłuszcz będzie się palić, aż miło.- stwierdziła Ines ładując kuczer.

Kiedy ognisko jarało się tak jak powinno, a nasza świetna drużyna (która potrafi rozpalić ogień chipsami i bey’em- na kolana przed władczyniami ognia) siedziała wokół niego atmosfera zrobiła się całkiem przyjemna. Ja i Ines siedziałyśmy przykryte kocem który został zabrany przez moją gotową na wszystko przyjaciółkę, Kelly po drugiej stronie ogniska szykowała sobie posłanie złożone z plecaka i kurtki, a ogień trzaskał wesoło pożerając kolejne kawałki drewna.

Było naprawdę miło…przez coś koło trzech minut.

-Stanę na warcie.-stwierdziła Kelly podnosząc się z ziem.

-Nie powinnaś się tak przemęczać.-stwierdziła sarkastycznie blondynka.

-Ależ to, żaden problem.-odparła uśmiechając się fałszywie. Dziewczyny gromiły się nawzajem wzrokiem nie wiem co by się stało gdybym się nie odezwała.

-Serio połóż się-zwróciłam się do niebieskowłosej-, a ja stanę na warcie. W końcu przespałam prawie cały dzień.

-Dobra.-odparła i  z powrotem się położyła tym razem plecami do ognia.

A było już tak miło.

Noc rozpoczęła się na dobre. Gwiazdy świeciły na niebie. Już tak dawno ich nie widziałam. Mieszkanie w miesicie ma swoje uroki, ale czasami brakuje człowiekowi takiego spokoju i ciszy. Z braku lepszych zajęć po prostu patrzyłam w ogień. To zabawne, że coś co zwykle kojarzy się tylko i wyłącznie ciepłymi kolorami ma w sobie również odcienie fioletu i błękitu.

%&$

Od siedzenia na twardej ziemi zaczęła mnie już boleć pupa wiec postanowiłam się trochę poruszać. Jako, że łaziłam po nieznanym terenie postanowiłam na szelki wypadek załadować kuczer i trzymać się tej części lasu którą w jakim stopniu oświetlało ognisko. Spojrzałam w las miałam niejasne wrażenie, że zaraz coś na mnie wyskoczy.

-Hahhaahah!-zimny pot oblał mnie od stup do głów kiedy usłyszałam jak ktoś za moi plecami śmieje się w głos. Odwróciłam się jak oparzona i moim oczom ukazała się Kelly uchachana od ucha do ucha.

-Co ty mi tu k*rwa odwalasz!?-powiedziałam wściekłym szeptem, żeby przypadkiem nie obudzić Ines.

-Jak ja kocham spać w lesie.-powiedziała i zaśmiała się  tym razem cicho.- Mówię ci dusiłam się w tamtym mieszkaniu.

-Kelly?-pomachałam jej ręką przed twarzą bez jakichkolwiek skutków.- Co ci jest?

-A co ma mi być?- skrzywiłam się.

Przyjrzałam się jej bliżej. Jej oczy były otwarte, ale zaszły jakąś taka mgłą. Nie były przytomne. N*rąbała się czegoś tuz pod moim nosem…albo lunatykuje. Kurde o lunatykach wiem tyle, że nie można ich budzić bo głowa zacznie im się obracać o 360 stopni.

Jeżeli śpi to może mogę to jakoś wykorzystać.

-Kelly nie zachowujesz się tak jak zwykle...Powiesz mi dlaczego?-dziewczyna pod

-Tak.-no proszę zaraz się czegoś o tobie dowiemy.

Kelly.

-Stanę na warcie.-stwierdziłam podnosząc się z ziem.

-Nie powinnaś się tak przemęczać.-powiedziała sarkastycznie niska blondynka której głowa ledwo wystawała spod koca.

-Ależ to, żaden problem.-odparłam uśmiechając się fałszywie. Posłała mi piorunujące spojrzenie  na które odpowiedziałam tym samym. Matko ledwo jako tako dogadałam się z nerwuską teraz ta ma do mnie jakieś wonty jakbym jej Tsubase odbiła.

-Serio połóż się-odezwała się Mary.-, a ja stanę na warcie. W końcu przespałam prawie cały dzień.-zdziwił mnie jej miły ton. Powinna się zdecydować czy chce mi urwać łeb czy się przyjaźnić.

-Dobra.-burknęłam i z powrotem się położyłam. Lekki wiatr który towarzyszył nam przez całą  podróż ustał, a do mojego nosa dotarł dotarł zapał palonych chipsów. Tylko nie to

Rok temu

-K*rwa, k*rwa, shit, ja pi*rdole! No zapal się w końcu j*bany w dupe stosie drewna. Matko Ryuga jest taki zimy. Może już nie żyje.

Po raz kolejny przyłożyłam ucho do jego klatki piersiowej. Oddychał, a jego serce biło.

-Żyjesz.-powiedziałam nieco się uspokajając.-Teraz rozpalimy ognisko i wszystko będzie dobrze. Nie będzie Drago. Będzie świetnie zobaczysz. Pojedziemy na jakąś tropikalna wyspę tak jak zawsze. Wydobrzejesz tam. Będzie super.-mówiłam łamliwym głosem któremu na siłę starałam się nadać wesoły ton. Ręce mi się trzęsły i nie mogłam utrzymać zapałek nie mówiąc już o podpaleniu czegokolwiek, a co dopiero nachosowej podpałki.

-Kurdeeeeeeeee.-ogarnij się Kelly nie będziesz mi tu płakać.-Gdybym tylko mogła mu pomóc podczas tej pi*przonej walki. Gdybym tylko miała wtedy bey’a. Wszystko potoczyło by się inaczej.

$%&

Pogrążonej w złych wspomnieniach wreszcie udało mi się zasnąć.

Leżałam na ziemi przykrytej grubą warstwą białego puchu.

To śnieg-pomyślałam chociaż nie czułam jego zimna. Otworzyłam szerzej oczy i przekręciłam się na plecy. Jakieś dziesięć centymetrów od mojej twarzy pojawiła się twarz jakiejś dziwnej postaci. Twarz ta miała w sobie w większości cechy ludzkie, ale kocie rysy też się tam przewijały. Białe włosy przez które przewijały się czarne pasemka układały się w malowniczą szopę wokół całej twarzy

-Cześć Biała.-postać, a właściwie stworzona przez mój chory mózg personifikacja mojego bey’a uśmiechała się promienie.

-No hej.-powiedziała robiąc zjaraną minę taką sama jaka robił Ryuga, żeby mnie rozśmieszyć.

-Hahhaahah!-podniosłam się do pozycji siedzącej i powiedziałam-Jak ja kocham spać w lesie. Mówię ci dusiłam się w tamtym mieszkaniu.-zaśmiałam się pod nosem.

-Kelly? Co ci jest?-Biała wyglądała na zmartwioną.

-A co ma mi być?-odpowiedziałam uspokajając trochę moje śmiechy.

-Kelly nie zachowujesz się tak jak zwykle...Powiesz mi dlaczego?

-Tak.

-No to czemu taka jesteś?- no dobra. Jej mogę powiedzieć wszystko.

-…..Bo niema Ryugi.-skrzywiła się- No co!? Każdy ma jakąś granice wytrzymałości, a ja przez ostatni rok patrzyłam na cień człowieka jaki został z mojego najlepszego przyjaciela, a jak już doszedł do siebie to Doji mi go zabrał, a jakby tego wszystkiego było mało teraz idziemy na wycieczkę po moich życiowych błędach!

- Uspokój się. Nie musisz mi tłumaczyć, że każdy ma jakąś granice przecież rozumiem, a życiowe błędy ma każdy mniej lub bardziej…. Błędne, ale to nie ważne. Przecież nie jesteś sama. Spróbuj się dziewczynami dogadać. Nie wszyscy ludzie są źli.-uśmiechnęła się tak, że mogłam zobaczyć jej białe kły. Pomyśl co czuje Mary…. podobnie co nie.

-Tak na pewno spróbuje się dogadać z dziewczyną która świdruje mnie wrogiem i ciągle wabi w jakieś słowne pułapki, albo lepiej z psychicznym czymś które nie panuje nad nerwami i ma huśtawkę na strojów, a to co czuje Mary mnie nie obchodzi. Zginie z rąk tego całego Alex’a tak jak sobie tego życzy.

-Wiedziałam, że to powiesz. Mary przez osiem lat nie miała kontaktu ze swoim najlepszym przyjacielem którego sama wpakowała w niezłe gówno, a kiedy wrócił też został zabrany.-pokiego wraca do tematu i tak właściwie skąd o tym wie. Może bey Mary jej powiedział.

-Sam poszedł.-zauważyłam sarkastycznie. Biała spojrzała na minę z politowaniem i kontynuowała.

-Nie panuje nad nerwami ty nad językiem obie chcecie tylko  bronić bliskich i obie robicie to w nieznośny i chamski sposób, a Ines jest dobrą przyjaciółką na którą można liczyć i jest świetnym człowiekiem.

-Oczywiście bey wie wszystko.-wywróciłam oczami.

-Kelly ty też to widzisz tylko nie chcesz tego przyznać.-naburmuszyłam się jak dziecko któremu ktoś wytka oczywiste błędy i powiedziałam.

- Ale ja już raz uratowałam ich dupy mogły by okazać odrobinę wdzięczności.- naburmuszyłam się jeszcze bardziej i dodałam-Nie będę się żalić, żadnej z nich.

-Mam wrażenie że mogą ci się jeszcze za to odwdzięczyć, a w naszej sytuacji nastąpi to dość szybko i nie musisz o tym ciągle przypominać.

-To pierwszy raz jak o tym mówię.- burknęłam.

-No i co ci z tego przyjdzie że nie chcesz się otworzyć przed nimi? Wszystko w tobie gnije cię męczy.

-O mnie się nie martw ja sobie radze.

-Tak ja o tym wiem poradzisz sobie jak zwykle sama i co ci z tego przyjdzie, że jesteś sama? Czemu nie możesz otworzyć się na ludzi?-mój bey zna się lepiej na stosunkach między ludzkich lepiej niż ja. Co za poniżenie.

-Bo ufam tylko jednemu.-

-Właśnie wiem. Nigdy już nie chcesz mieć nic wspólnego z nikim innym, a jeżeli już jakieś pokojowe zamiary to połączone tylko chłodną umową?

-Pewnie tak.- nastała chwila milczenia. Obserwowałam błyszczące śnieżynki które przykleiły się do futrzanego kołnierza Białej.- „Chłodna”.-uśmiechałam się pod nosem- Fajne słowo. Pasuje do nas....Dzięki, żę przyszłaś.

Nagle świat zrobił się jaśniejszy niż powinien, a potem nagle wszystko zgasło. Zamrugałam gwałtownie i zobaczyłam, że siedzę na ziemi naprzeciw Mary która patrzy na mnie tak jakbym była jakiś wyjątkowo ciekawym eksponatem w muzeum.

-Co jest?-spytałam krzywiąc się.

-Kelly. Obudziłaś się.- czarnowłosa stwierdziła oczywistość. Wyglądała na dosyć zakłopotaną tym faktem.

-Na to wygląda.-powiedziałam.-Stało się coś?

-Nie nic.-powiedziała Mary dodatkowo kręcąc głową.- Mogła byś mnie zmienić padam z nóg?

-Jasne.-odparłam udając, że nie czuje tej wiszącej w powietrzu niezręcznej atmosfery.

-Dzięki to ja pójdę spać.-Mary położyła się koło swojej przyjaciółki i już po chwili słyszałam ich równe oddechy.

Usiadłam wyjęłam z plecaka skórzane rękawiczki od kociego kostiumu założyłam je i usiadłam pod drzewem.

Hioma wiem, ze mnie nienawidzisz, ale proszę cię pojaw się jutro. Nie karz Tsubasy, Kyoy, Ines, Hikaru i Mary za błędy moje i Ryugi.

Rozdział 58 za nami. Dedykuje go Vanessie ponieważ przez to, że spytała czy następny rozdział pojawi się w piątek zarwałam dwie noce z rzędu, a i tak skończyłam go pisać w sobotę wieczorem. Rozdział wyszedł k*rewsko długi-jak dwa normalne, ale mam nadzieje, że przeżyjcie taka dawkę mojej pisaniny. Wiem, że rozmowa Białej i Kelly wyszła dosyć chaotycznie, ale to dlatego, że ta rozmowa jest z życia wzięta, a moje życie jest łagodnie rzecz ujmując niezbyt normalne. 

Pomimo tego, że jestem trochę zrażona tym, że moje pytania pod ostatni postem zostały równo olane ciepłym moczem mam do was pytanie:

Gdybyście byli na miejscu Mary o co spytali byście Kelly?

To ja się z wami żegnam.

Do następnego posta.

Hania