Rozdział 55

Ines

Mój telefon zawibrował  w kieszeni. Wyjęłam go i odblokowałam ekran. Dostałam sms-a  od Angel. Ooooo ciekawe skąd miała mój numer.

„ Cześć tu Angel

Nie wiem czy powinnam ci o tym mówić, ale Madoka wzięła dzisiaj wolne. Kiedy spytałam gdzie się wybiera powiedziała, że jedzie do wioski Koma po Ginge.”

Pojechała po Ginge. To psychiczne coś powiedziało, że następnym razem mamy przyprowadzić jej Hagane juniora. Czyli wreszcie mam dowód. Madoka jest przeciwko nam. Musze znaleźć tego idiotę przed Madoką.

-Kelsi sprawdź jak można najszybciej dostać się do wioski Koma.-dziewczyna skinęła głową i bez słowa sprzeciwu zaczęła wystukiwać coś na klawiaturze.

Dobrze teraz trzeba ściągnąć tu te rozkrzyczane baby.

Drzwi się lekko uchyliły i przez powstała w ten sposób szparę do pokoju wsunęła się ręka trzymająca dobrze mi znane różowe pudełko.

-Mam ofiarę! Nie zabijaj!-zawołała reszta Mary stojąca za drzwiami.

Wywróciłam oczami, ale i tak uśmiechałam się pod nosem.

-Jak się już uspokoiłaś to możesz wejść.-zabrałam pudełko i otworzyłam je, żeby się upewnić czy zawiera to co myślę, że zawiera.

-Sory, że mi tak odbiło…-powiedziała reszta Mary wchodząc do pokoju.

-Spokojnie. Kelly przesadziła ,ale ty nie powinnaś się tak łatwo dawać sprowokować.

-No wiem.-przytaknęła mi patrząc w podłogę szurając stopą.

-Ines ma racje jeszcze trochę i mi się to znudzi.-powiedziała niebiesko-włosa wchodząc przez okno do mieszkania Kelsi.

-Czy ty kiedykolwiek nauczysz się używać drzwi?-spytała właścicielka mieszkania nawet nie się nie odwracaj czając zajęta szukaniem dla mnie informacji. Swoją drogą dlaczego jej tak długo z tym schodzi?

-Jak ci idzie?-spytałam stając za plecami blondynki.

-Jak krew z nosa.-burknęła- Ta cała wioska jest podobno w jakiś górach niema z nią żadnych połączeń ale mogę wam kupić bilety na następy pociąg do miasta które leży u podnóża tych całych gór.

-Na którą?-spytałam rzeczowo układając w myślach plan działania.

-O 6 odjeżdża z dworca głównego bez przesiadek prosto na miejsce.-odparła.

-Kelly, Mary jeśli o szóstej nie będzie was na dworcu to osobiście was zamorduje.

-Chwila. Po kiego jedziemy do jakieś wioski?-spytała Mary.

-Właśnie.-zawtórowała Kelly która nie wiadomo kiedy zdążyła się przebrać.-Wycieczki krajoznawcze to nie jest najlepszy pomysł dla osób w naszej sytuacji.

-Madoka tam pojechała.-odparłam.

-Iiiiii?-Kelly popatrzyła na mnie tak jakby nie docierała do niej powaga sytuacji.

-Celest powiedziała, że chce żebyśmy następnym razem przyprowadziły jej Ginge.

-I co? Boisz się, że Madoka zgarnie twoje wynagrodzenie?-zaśmiała się.

-Kelly proszę cię o minimum powagi.-powiedziałam masując skronie.

-Gdybym była ciągle poważna już dawno bym zwariowała, ale spróbuje coś wykrzesać skoro tak ładnie prosisz.

-Podejrzewam, że mamy kreta w WBBA, a najwięcej dowodów opowiada się przeciw Madoce.-kiwnęła głową.

-Czyli o szóstej na dworcu.-powiedziała kładąc się na kanapie.

-Tak, a teraz wracajcie do domów, spakujcie się i na tyle ile wam się uda wyśpijcie.

-Kelsi przenocuje u ciebie jeszcze jedną noc.

-Spoko. Moja kanapa twoją kanapą.

-Powiedziałam, że macie wrócić do domów i się przygotować.-powiedziałam spokojnym głosem który sam w sobie powinien wystraszyć Kelly.

-Słonko.-zaczęła Kelly podnosząc się na przed ramiona- W domu nie było mnie od pięciu lat, a szykować się nie muszę,-z powrotem się położyła i zakryła twarz mangą jeszcze przed chwilą leżąca na oparciu kanapy- mam wszystko czego potrzebuje, więc pozostało mi się wyspać.

-Ines odprowadzę cię do domu.-powiedziała Mary kładąc mi rękę na ramieniu.

-Dobrze. Chodźmy już.

***

-Nie musisz mnie odprowadzać sama  trafię do domu.-powiedziałam kiedy wyszliśmy z powrotem na ulice.

-Nie dam ci iść samej. Jeszcze mi cię ktoś zgwałci po drodze.-zaśmiałam się. Razem z Tsubasą mieszkamy na jednym z najlepiej strzeżonych osiedli… mieszkaliśmy.

-Skoro tak stawiasz sprawę.

Szłyśmy przez chwile w milczeniu podziwiając miasto nocą. Patrzyłam jak mój cień pełznie po kostkach chodnika po to by znaleźć się naprzeciw mnie i zniknąć kiedy tylko zbliżę do kolejnej latarni.

-Wiesz Ines.-powiedziała Mary-podziwiam w tobie to, że nie tracisz głowy. Chociaż nie „podziwiam” to nie to słowo…. Ty mi imponujesz.

- To nic wielkiego. Bez niej trochę trudno się żyje.

-Wiesz, że nie o to mi chodzi. Ja od rana chodzę zamulona w prawdopodobnie jednym z pierwszych stadium depresji i mam za sobą odwalenie sceny, a ty? Jedyne odstępstwo od normy jakie u ciebie zaobserwowałam to to, że wypiłaś 3 litry kawy.

-To chyba dobrze,-że widzisz mnie jako tak silną osobę.

Zapadła chwila milczenia w trakcie której minęłyśmy galerie w której zaledwie kilka dni temu piłyśmy kawę zastanawiając się co zrobić, żeby Mary mogła spokojnie trenować.

Co ja bym dała, żeby znowu tam być w tamtej chwili, żeby to wszystko okazało się tylko wyjątkowo długim koszmarem. Chcę wrócić do czasów kiedy nie wiedziałam, że ktoś taki jak Kelly w ogóle istnieje. Właśnie Kelly.

-Mary co się stało po tym jak wyszłaś, a właściwie wybiegłaś od Kelsi?-spytałam.

-Hym?-zapytała szatynka wyjmując słuchawkę z ucha.

-Co się stało poty jak wyszłaś od Kelsi?-powtórzyłam.

-Nic. Poszłam do domu. Wyzerowałam parę piw…

-Spotkałaś się z Kelly.- wtrąciłam obojętnym tonem.

-Skąd wiesz?-zdziwiła się Mary.

-Wyszłyście osobno wróciłyście równocześnie, masz szminkę na kołnierzyku i ogarnęłaś się  szybciej niż zwykle.

-Nie mam kołnierzyka.-powiedziała Mary zatrzymując się i splatając ręce na piersiach.-Co jesteś zazdrosna?

-Straaaaasznie- zaśmiałam się-a teraz na serio co się pomiędzy wami stało?

-Mamy taka małą umowę.

-Jakieś szczegóły?

-Obiecała nie zrobić nic Alexowi.

-Czyli w jej mniemaniu da się zabić.-stwierdziłam fakt po czym nastąpiła długa chwila milczenia przerwana dopiero przez Mary.

-Kelly musi strasznie zależeć na tym Ryudze- wzdrygnęła się.-albo na tym żebyśmy poszły z nią do Dark Nebuli.

-Myślisz, że tak naprawdę chce nam tylko namącić w głowach?-spytałam, a właściwie tyko wypuściłam z głowy swoje myśli nie oczekując na mnie odpowiedzi.

-Nie wiem. Nic k*rwa nie wiem.-Mary kopnęła puszkę która przez chwile toczyła się po chodniku po czym spadła na ulice.

-Kelly to nietypowa osoba -zaczęłam-,ale nie wydaje mi się żeby cos kombinowała. Jest na to zbyt bezpośrednia.

Mary odprowadziła mnie pod sam blok, a ja w ramach rewanżu zadzwoniłam po taksówkę dla niej. Wykręcała się jak tylko mogła, ale dosłownie wepchnęłam ją do środka i z góry zapłaciłam za przejazd.

Poczłapałam do siebie.

Weszłam do mieszkania i zapaliłam światło. Z klatki stojącej na komodzie dobiegło gwałtowne szuranie.

Snow. Ona jedna czekała na mnie w mieszkaniu.

Westchnęłam głośno.

-Pora zastosować się do własnych rad co nie Snow?-gryzoń zaszurał w trocinach.- To chciałam usłyszeć.-uśmiechnęłam się smutno i zabrałam do roboty.

Wyjęłam z szafy stojącej w korytarzu jakiś stary zapomniany plecak podróżny. Otworzyłam wszystkie kieszenie i porządnie go wytrzepałam. Wyleciała z niego cała masa papierków  które wspaniałomyślnie zignorowałam pozwalając im na razie pozostać tam gdzie były. Wlokąc za sobą wybebeszony plecak poszłam do kuchni gdzie doszłam do wniosku, że najpierw powinnam spakować jakieś ciuchy na zmianę, a dopiero później jedzenie. Z cierpiętniczą miną poszłam do sypialni otworzyłam szafę i zabrałam z niej to co miałam później to samo zrobiłam z lodówką. Ostatecznie w plecaku wylądowało jeszcze parę gratów. Między innymi koc, apteczka, ładowarka od telefonu, latarka i kompas. Po spakowaniu się miałam wielką ochotę usiąść koło plecaka i już nigdzie się nie ruszać, ale zamiast tego poszłam do łazienki przyszykować się do spania.

Wzięłam prysznic, zmyłam resztki makijażu, rozczesałam włosy, przebrałam się w piżamę wszystko to robiłam myślami będąc kompletnie gdzie indziej ocknęłam się dopiero leżąc w łóżku. Sama w wielkim dwuosobowym łóżku.

Ustawiłam budzik i spróbowałam zasnąć.  

Może to i głupie, ale dopiero teraz kiedy leże na tym pi*rzonym łóżku ze świadomością, że bez względu na to jak długo bym czekała ten idiota z głupią grzywką, j*bany dyrektor WBBA, agent od siedmiu boleści nie przyjdzie, nie pocałuje mnie na dobranoc i nie zaśnie obok mnie zebrało mi się na płacz.

Dobrze Ines płacz sobie tylko do rana ma nie być po tym śladu.

MAFOKA

Rozdział 55 za nami. Madoka pojechała do wioski Koma, dziewczyny szykują się żeby ruszyć za nią w pościg, Ines przejmuje dowodzenie, a ja z poparzonymi słońcem plecami po raz kolejny zarywam noc pisząc rozdział. Innymi słowy wszystko jest tak jak być powinno.

A tak z innej beczki zaczęłam bawić się programem o nazwie Gimp i prawdopodobnie będę tutaj wrzucała afekty uboczne tej oto zabawy takie jak obrazek przedstawiający naszą kooooochaną Mafoke. 

To ja się  z wami żegnam.

Do następnego posta.

Hania.