Embrasse-moi / Watashi ni kisu shimasu

Wszyscy dobrze wiemy jaki jest dzisiaj dzień. Z tej okazji spytałam moje córeczki co można fajnego robić w walentynki. O to jakie odpowiedzi uzyskałam:

Ines: Jeść donaty bo jest się samotnym.

Mary: Nie wychodzić przez cały dzień, w domu zrobić sobie ciemnice i oglądać horrory rzucając w między czasie Ines donaty na pożarcie.

Kelly:...Fikołki?

Ja:*facepalm* Ech dobra darujmy sobie walentynkowy post...
Bloguś: Tak samo mówiłaś rok temu...:(

Nagle pojawia się postać której wyglądu nie można opisać. Jej twarz ciągle się zmienia oczy zmieniają kolor a włosy raz są krótkie a raz długie ponad to stwierdzenie jakiej płci jest to coś jest niemożliwe.
Bloguś: Dzień dobry Weno. Przyszłaś...Przyszedłeś bo mama nie wie co napisać?
Wena: Tak i zaraz temu zaradzimy.*wyciąga łuk amora i pęk strzał po czym zaczyna strzelać na oślep* To powinno pomóc.*wręcza mi kartkę i długopis.* A teraz pisz i niech dzieciak się cieszy.

*UWAGA!!! Postacie w poniższym materiale są bardzo nieswoje przed przeczytaniem skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą ponieważ każdy fanfic niewłaściwie odebrany może zagrażać twojemu odbiorowi danej postaci*
Ps. Nie poduście się tam.


Ryuga x Hikaru

On tu jest.  On tu jest. Ontujestontujestontujest. Czego jeszcze chce? Nie wystarczy mu to, co już mi zrobił? Jego bey uderzył w ziemie tuż przed moimi stopami obsypując mnie od góry do dołu ziemią i innymi świństwami, a potem w chmurze kurzu i dymu pojawił się on.
Zaczęłam się cofać, ale gdy moje plecy natrafiły na przeszkodę w postaci pnia ogromnego drzewa już wiedziałam, że nie uda mi się uciec. Podchodził do mnie powoli. Nie spieszył się. Chciał się nacieszyć tym, że w końcu mnie dopadł. Uśmiechał się demonicznie, a może po prostu po swojemu.
Wyciągnął rękę w kierunku mojej twarzy, a jedyne, co byłam w stanie zrobić to odwrócić od niego wzrok.
-Czemu tak drżysz?-Zapytał, a gdy to robił czułam jego oddech na swojej skórze. – Przecież nie gryzę…zazwyczaj.-Nie odpowiedziałam nawet nie drgnęłam…nie spodobało mu się to.-Spójrz na mnie.-Rozkazał, po czym złapał moje policzki i skierował moją twarz przodem do niego.
Wpił się mocno w moje usta. Najpierw wręcz brutalnie, potem spuścił z tonu, łagodniejąc i jakby delikatnie zapraszając mnie do odwzajemnienia pocałunku.
Nie rozumiałam, co się dzieje. Gdy Ryuga przytrzymał moją twarz w pierwszej chwili myślałam, że chcę mnie uderzyć tylko boi się, że mogłabym się usunąć.
Byłam PEWNA, że zaraz poczuje ból...Jednak zamiast tego poczułam miękkie usta stykające się z moimi. Byłam zaszokowana i nie wiedziałam, co zrobić... Nigdy nie sądziłam, że ten potwór jest zdolny do tak ludzkiego zachowania. Ryuga całował tak brutalnie i zachłannie, że nie potrafiłam się mu nie poddać. Nawet nie chciałam walczyć, chciałam się tym po prostu nacieszyć zanim wszystko wróci do przerażającej normy.
W końcu odważyłam się założyć ręce na jego szyję i przysunąć się trochę bliżej. Było tak przyjemnie... Nie chciałam kończyć. Najchętniej zostałabym tak do końca świata i jeden dzień dłużej. Po raz pierwszy od bardzo bardzo dawna nie bałam się...

Hyoma x Kelly

Znowu w tych piekielnych górach.-Pomyślała Kelly idąc lasem-Czego ja tu właściwie szukam? Tego, co zwykle...Guza.
Coś poruszyło się w koronie drzew.
Już mnie znalazł.-Pomyślała dziewczyna patrząc w tamtą stronę.
- Wiesz.-Zagadnęła.-Podobno są dwa sposoby upolowania tygrysa. Można zwabić go w góry, albo zaatakować legowisko. Tobie udało się to pierwsze, więc co teraz robisz? Zabijesz mnie? Przecież dobrze wiem, że tego chcesz.
- Skoro wiesz, czemu tu przyszłaś.-Powiedział chłopak stając tuż za niebieskowłosą.
-Hah.-Zaśmiała się.-Zawsze umiałeś się świetnie skradać.-Powiedziała powoli się odwracając przodem do niego i patrząc w jego oczy.
Były zimne i patrzyły na nią jak na intruza, którym jakby nie patrzeć była. Po raz kolejny wtargnęła na niemalże święte góry okalające ukochaną Komę.-Przyszłam ostatecznie wyjaśnić sprawę.-Powiedziała bujając się lekko w przód i w tył z rękami założonymi za plecy.
-Jak mam niby w to uwierzyć skoro, co drugie twoje słowo to kłamstwo?-Spytał.
-Wiesz...Nie kłamie, kiedy całuję.-Powiedziała wspinając się lekko na palce. Kiedy już tylko milimetry dzieliły ich usta zatrzymała się. Chciała, żeby to on zdecydował, co będzie dalej.
Chłopak najpierw nie wiedział, co się dzieje, ale po chwili pochylił się i pocałował zdrajczynie. W tym momencie cała złość z niego uchodziła tłumiona całymi latami paląca chęć zemsty prysła niczym bańka mydlana. Delikatnie objął ramiona dziewczyny, po czym zsunął swoją dłoń w kierunku dłoni dziewczyny. Chciał spleć ich palce tak jak kiedyś, gdy wszystko było dobrze.
Jednak coś się nie zgadzało. Hyoma otworzył oczy i przerwał pocałunek. Wyciągnął rękę dziewczyny tak by mógł ja zobaczyć. Środkowy i wskazujący palec były skrzyżowane w taki sposób, w jaki dzieci układają je, gdy kłamią.
-Ty się nigdy nie zmienisz.-Powiedział, kiedy pierwszy szok z niego zszedł.
-To jedna z moich największych zalet…

Kyoya x Kelly

-Hello everybady! I'm Kelly Hawana from Japan! Everybady knows me nobady likes me!
-Wracaj do tego rynsztoku, z którego wypełzłaś Mary niema w domu.-Głos Kyoy, który dobiegał z kuchni nie był dla mnie ani trochę przykry w końcu słyszało się już gorsze rzeczy, a to był tylko głupi żart.
-Nie wiesz, że słowa mogą ranić?-Spytałam rzucając torbę na fotel, a samej rozkładając się na kanapie.- Gdzie polazła Mary? Miałyśmy razem wyjść na zakupy.
-A, bo ja wiem. Miała za chwile wrócić.- Powiedział wchodząc do salonu z parującym kubkiem w ręce.- Zabierz nogi, bo nie mam gdzie usiąść.-Powoli położyłam nogi z powrotem na ziemię robiąc tym samym miejsce dla Yoyo.
-Coś ty się taki kontaktowy zrobił?-Spytałam podciągając nogi pod siebie i siadając przodem do Kyoy-Kiedyś prędzej byś się pociął niż z własnej woli koło kogoś usiadł.
-Spaliśmy razem, a ty się dziwisz, że nie mam problemu z siadaniem koło ciebie.-Odparł również odwracając się do mnie przodem.
Ciekawe gdzie kończy się strefa, w której Kyoya toleruje moją obecność? Sprawdźmy to.
-Czyli, jeśli dobrze rozumiem tylko ja mogę naruszać magiczną granice twojej przestrzeni osobistej tak?-Spytałam pochylając się lekko.
-Nie, ale tak często ją przekraczasz, że przestałem zwracać na o uwagę.-Chłopak przybliżył się, bo mnie odrobinę. Z jego łobuzerskiego uśmieszku wnioskowałam, że próbuje pokonać mnie moją własną bronią.
-Ach tak. Czyli nie robi ci żadnej różnicy, co będę przy tobie robić tak?-Moje pole manewrowe drastycznie się zmniejszyło, ale byłam pewna, że Yoyo zaraz się wycofa. Oparłam rękę na oparciu kanapy i podciągnęłam się delikatnie tak, żebym mogła nad nim w pewnym stopniu zawisnąć
-A tobie to robi jakąś różnice?-Spytał kładąc rękę na mojej tali
-Niezbyt dużą.-Powiedziałam przybliżając się jeszcze troszeczkę do niego.
Nasze usta zetknęły się delikatnie i poczułam prąd. Dosłownie kopnął mnie prąd. Odskoczyłam natychmiast i krzyknęłam:
-Kopnąłeś mnie!
-Co?-Zdziwił się chłopak.-Sama się kopnęłaś.-Burknął.
-Spadaj.-Rzuciłam w niego poduszką….Nie zrobiło to na nim większego wrażenia.
-To, co? Kontynuujemy?-Zapytał na powrót się do mnie przybliżając.
-A jak myślisz?

Ryuga x Mary

-Zaczyna mnie nudzić to ciągłe wygrywanie.-Powiedział Ryuga przywołując Drago.
-To nie mój problem.-Warknęłam podnosząc Wolfa z ziemi i wycierając go skrawkiem bluzki.
-Może Ines jest na wyższym poziomie niż ty.
-Nawet nie próbuj jej zaatakować!-Krzyknęłam.
-Spróbuj mnie powstrzymać.-Powiedział wyzywająca po odchodząc do mnie.
Oho historia znowu się powtarza
Chłopak podszedł do mnie i uśmiechając się w ten tylko i wyłącznie jemu właściwy sposób popatrzył na mnie z góry.
Wkurzał mnie.
Bardzo mnie wkurzał.
Swoim uśmiechem, swoim stylem bycia, tym, że zemną ciągle wygrywał, całą swoja pierdolona osoba mnie wkurzał, a teraz jeszcze stoi tu nade mną i szykuje się, żeby zrobić coś, czego nie chce.
Ooooo, co to to nie. Tak się bawić nie będziemy. Zobaczymy jak on się poczuje, kiedy mu ktoś wepchnie język do buzi.
Złapałam go za pasek przytrzymujący mu ten cały jego płaszcz i pociągnęłam do siebie i zaczęłam go całować. Tak na dobrą sprawę nie wiedziałam, co powinnam robić, ale zdziwienie na twarzy tego zjeba mnie trochę podniosło na duchu.
Jednak mój triumf nie trwał długo Ryuga szybko przejął kontrole całując mnie władczo. Nie dawał mu ani trochę swobody, po prostu całował zachłannie, Otaczając mnie rękoma, sunąc po plecach, zjeżdżając na pośladki i szybko wkładając dłonie pod moją bluzkę.
Zadrżałam czując, co się dzieje. Jęknęłam, gdy tylko miałam szansę na chwilę oderwać się od jego ust. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że robienie czegokolwiek z nim może być, aż tak przyjemne. Objęłam go za szyję ramionami, a nogi owinęłam wokół jego pasa. Całowaliśmy się długo namięknie, kiedy wrońcu udało nam się opanować Ryuga odstawił mnie na ziemie i powiedział:
-Muszę przyznać to jest jakiś sposób, żeby mnie zatrzymać.


Alex (Miły) x Mary

-Pamiętasz jak kiedyś bawiliśmy się tak, że siadaliśmy na oparciu kanapy i czekaliśmy, aż w telewizji zacznie lecieć romantyczna muzyka wtedy udawaliśmy, że chcemy się pocałować i próbując to zrobić przewracaliśmy się do tyłu i dawaliśmy, że spadliśmy z ławki?
-Jasne, że pamiętam. -Powiedział chłopak, a jego policzki pokryły się słodkim rumieńcem.-Czemu pytasz?
-A tak jakoś...Widziałam kanapę podobną do tej, na której się bawiliśmy i mi się przypomniało...Obrzygałeś ją kiedyś.-Przypomniało się Mary, czym skutecznie zadała cios prosto w serce romantycznej atmosferze.
-Tak to też pamiętam...Biedna kanapa.-Jęknął chłopak próbując ukryć swoje bardzo czerwone już policzki w kołnierzu wełniego golfu.
-A pamiętasz, dlaczego?- Dziewczyna drążyła temat.-Bo się tak spieszyłeś, żeby się zemną zobaczyć, że aż ci się niedobrze zrobiło.-Szatyna wybuchła gromkim śmiechem. Na każdego innego pewnie Alex by się obraził, albo, chociaż spróbował to zrobić, ale gdy słyszał jej śmiech i widział jej uśmiech czuł jak cały w środku się rozpływa.
-To było przeurocze.-Powiedziała, kiedy już przestała się śmiać-Ty sze różniłeś się od innych chłopaków. Byłeś taki miły, opiekuńczy zajmowałeś się chorymi zwierzętami, kiedy większość z naszych rówieśników w najlepszym wypadku w ramach skrócenia cierpień by je po prostu dobiła.-Chyba nie muszę mówić, że czerwień z policzków Alex’a przeszła na uszy.- Może to właśnie, dlatego się w tobie kochałam…
-Ko…ko…kochałaś…-udało się wykrztusić chłopakowi.
-Może to właśnie, dlatego się w tobie…kocham.
-Mary ja…ja…ja już od dawna chciałem ci to powiedzieć, ale nie chciałem cię tym wystraszyć, bo bo ja…-Mary pocałowała go delikatnie.
-Wiem Alex. Ja wiem….


Tsubasa x Ines

Dobrze gdzie jest ten przygłąb? Musimy ustalić, które z nas ma się wyprowadzić, bo tak dalej być nie może. Chciałam z nim o tym porozmawiać w domu, ale wyleciał z niego jak z procy. Zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć. Zaczynam dochodzić do wniosku, że on najzwyczajniej w świecie mnie unika.
Dobrze chyba poszedł tutaj.
Tak wiem. Bieganie za chłopakiem jest poniżej mojej godność, ale musimy to w końcu załatwić.
W końcu go dogoniłam. Błądził po górnym piętrze galerii handlowej.
Pewnie się tu z kimś i umówi, dlatego tak się spieszył…
-Musimy porozmawiać.-Powiedziałam
-A możemy później? Jestem teraz trochę zajęty.-Powiedział rozglądając się na wszystkie strony byle tylko na mnie nie spojrzeć.
-Nie możemy.-Stwierdziłam stanowczo.
-Ines to naprawdę nie jest dobry moment.
-Ach tak.-Splotłam ręce na piersiach.-Bardzo mi przykro, że ci przeszkadzam, ale niestety wcześniej nie dało się z tobą rozmawiać.-Niepotrzebnie lekko podniosłam głos.
Wtedy Tsubasa otworzył szerzej oczy nachylił się i przyciągnął mnie do siebie, chwytając za podbródek pocałował.
Zaczął delikatnie, ale to był tylko początek. Szybko pogłębił pocałunek, dokładnie badając wnętrze moich ust. Zetknął się ze mną torsem, obejmując w talii. Drugą dłonią otulił mój policzek. Poczułam jak przesuwamy się do tyłu, a po chwili uderzamy w ścianę.
Drżałam na całym ciele, kiedy mnie dotykał. Dorze wiedziałam, że powinnam go od siebie odepchnąć, ale nie mogłam. Po prostu nie mogłam. Zamiast tego zarzuciłam mu ręce na szyje i odpowiedziałam na pocałunek z całym sercem.
Do reszty mnie pochłonął w pewnym momencie Tsubasa się ode mnie oderwał i rozejrzał.
-Przepraszam, że użyłem cię, jako siatki maskującej. Niestety nic tak nie wprawia ludzi w zakłopotanie jak publiczne okazywanie uczuć.-Powiedział.-Chciałbym móc z tobą dłużej porozmawiać niestety ścigają mnie, więc muszę się oddalić porozmawiamy jak wrócę. Dobrze?-Pokiwałam głową, a potem on zniknął.
Kurczę to nie tak miało wyglądać.

W internecie jest mnóstwo bestów demotywatorów i innych tego typu rzeczy związanych z walentynkami. Spotkałam się z  w obrazkiem mówiącym jak dzielą się ludzie w walentynki. Czyli na tych który są zakochani, na tych którzy płaczą i tych którzy tym rzygają...I tu jest problem bo nie znalazłam się w żadnej grupie... :) Napiszcie jak to z wami jest i pamiętajcie o jednym 15 lutego będzie przecena na słodycze.
To ja się z wami żegnam.
Do następnego posta.
Hania

Ale tak naprawdę to dzisiaj liczy się tylko Deadpoll. <3