Rozdział 51

Kelly

-A więc tu się chowasz pajączku.- powiedziałam stojąc na środku ogromnego hangaru pośrodku którego znajdowała się arena.

Ściany hangaru po sam sufit pozostawiane były skrzyniami na których rozwieszona była sieć splątanych ze sobą sznurów na której siedziały całe chmary ludzi. Pająki.

-Wreszcie cię znalazłam.-zwróciłam się do wysokiego przystojnego mężczyzny siedzącego na  tronie zbudowanym ze skrzyń przykrytych od góry do dołu czarnym połyskliwym materiałem.- To co. Chcesz walczyć teraz czy naślesz na mnie jeszcze kogoś?- spytałam uśmiechając się łobuzersko.

-Chciałbym zobaczyć jak przegrywasz z nim.-lider pająków wskazał postać stojącą w cieniu której wcześniej nie za uwarzyłam.
Postać spojrzała na mnie, a w jej zwężonych mimo panującego mroku źrenicach dostrzegłam błysk dzikiej czerwieni. Widząc to poruszyłam się niespokojnie, a w nagrodę mogłam zobaczyć również jakimś cudem odznaczające się na tle ciemności wyszczerzone w złowieszczym uśmiechu zęby. Wtedy już byłam pewna kto stoi w cieniu.

-Kyoya.- powiedziałam tak jakbym witała starego przyjaciela.- Szumowina jednak na zawsze pozostanie wstrętom szumowiną bez względu na to co powie lub zrobi.

-Arena to nie miejsce na głupie rozmowy tutaj się walczy.-powiedział Kyoya wychodząc z mroku. Był ubrany na czarno, a twarz miał nienaturalnie białą. Gdy załadował kuczer zobaczyłam, że na całej lewej ręce zielonowłosego od ramienia po same koniuszki palców wije się tatuaż pajęczyny.

-Skoro chcesz umierać w milczeniu to proszę bardzo.-powiedziałam i również załadowałam kuczer.

Biała mam nadzieje, że jesteś gotowa. To twoja walka.

-3

-2

-1

-Let it trip!!!

Beye wystrzeliły z kuczerów.

-Biała lodowe obicia!!!

-Lion wichrowa ściana mocy!

-Przebij się-krzyknęłam zmuszając swojego beya do dzikiej szarzy w sam środek tornada. Gdy beye się zderzyły wichrowa ściana mocy rozbiła się co skomentowałam radosnym okrzykiem:

-Co ty na to zieleńcu?!

-Wrry! Lion Stu-zębna Furia Lwa!- ogromne tornado które wywołał bey zaczęło wyrwać fragmenty bruku, porywając skrzynie razem z siedzącymi na nich ludźmi i ciskać tym wszystkim w Białą.

-Ślizgaj się!-krzyknęłam, a mój bey unikał wszystkich uderzeń.

 Niestety kilka ostrych odłamków poleciało w moim kierunku. Jeden z nich zatopił się w moim ramieniu dokładnie w miejscu jeszcze nie do końca zaleczonej rany po mojej pierwszej walce z Kyoy’om.

Zachwiałam się i patrząc w ziemie na ślepo złapałam się za krwawiące ramię nieopatrznie wbijając odłamek jeszcze głębiej. Zachłysnęłam się powietrzem czując przenikliwy ból

-Masz już dosyć?- powiedział Kyoya i zaczął zanosić się śmiechem.

-Prędzej tutaj zdechnę niż się poddam!-krzyknęłam chwytając odłamek i wyrywając go z ciała ( nie róbcie tego w domu). Krew trysnęła z rany.- Słyszysz?! Biała specjalny atak Szpony Mrozu!-bey zapłoną jasnym światłem wykonał jedno małe kółko i wstrzelił w powietrze.

-Lion specjalny atak Miażdżący Ząb Królewskiego Lwa.- Lion wytworzył tornado świecące jasnym zielonym światłem.

 Beye zderzyły się. Rozległ się wielki huk. Wszystko zasłonił dym. Potem usłyszałam najsłodszy w świecie dźwięk.

Dźwięk upadającego ciała.

Wyłoniłam się z dymu mając leżące nieruchomo w kałuży krwi ciało Kyoy. Oprócz niego po całym hangarze walały się ciała innych pająków może, żywych może nie.

-No pajączku po co było odwlekać nieuniknione?-przywołałam Białą z areny.- Dowodzisz gangiem mieszanym JESZCZE dowodzisz więc według waszego niepisanego prawa musze cię pokonać w walce dwóch na dwóch.-wystrzeliłam mojego cudownego ubrudzonego krwią bey’a. Biała utworzyła ogromną lodową bryłę która uwięziła lidera pająków.-no to tyle w temacie walki.-zaśmiałam się.

 Bey dalej pochłaniał energie z lodowego więzienia, a ja w tym czasie powolnym krokiem podeszłam do czegoś co mogłam spokojnie nazwać moim celem przez ostatni rok. Oparłam się całym ciałem o przezroczysta lodową bryłę zostawiając na niej ślady z mojej własnej krwi.

-Wiesz…-zaczęłam powoli ściągając maskę. Rozpuszczone włosy opadły swobodnie na plecy i ramiona brudząc się moją krwią- Chciała bym, żeby ostatnią rzeczą jaką zobaczysz przed śmiercią była twarz człowieka który cię pokonał.-w monecie gdy wypowiadałam ostatnie słowa Biała wyssała z bryły całą energie i zaczęła pokrywać lodem wszystko wokół niej bardzo ale to bardzo fortunne tworząc lodowy tron na którym rozsiadłam się wygodnie.

-Pająki!- zawołam donośnym głosem- Pokonałam waszego dotychczasowego przywódcę!

Cisza.

Ci którzy przeżyli te piękną masakrę w moim wykonaniu bali się odezwać i bardzo dobrze.

- Oczekuje od was ślepego posłuszeństwa. Jeśli ktoś uważa, że jestem z byt słaba by muc nim dowodzić niech teraz w tej chwili stanie zemną do walki.

Cisza….chociaż nie ktoś właśnie zbliża się w stronę areny. To było do przewidzenia. Mój braciszek przyszedł podbić kolejny gang. Zemną nie wygrasz braciszku. Benkei załadował kuczer.

-Mogłeś siedzieć cicho. –westchnęłam „cierpiętniczo”.

Jeden trup w te czy we wtę co z różnica?

Już zaczęłam myśleć jakim atakiem uśmiercę tego zdrajcę gdy naglę ten pad przede mną na kolana wyciągając załadowaną wyrzutnie przed siebie i wykrzyczał:

-Jesteś najpotężniejszą istotą na świecie! Chce ci towarzyszyć, a potem stanąć obok ciebie na szczycie świata!-uśmiechnęłam się pod nosem.

-A ty Kyoya chcesz mi coś powiedzieć?- zaśmiałam się, a wtedy „trup” zaczął się ponosić. Kiedy podniósł się do pozycji klęczącej jedna ręka trzymając rozszarpany bok, a drugą podpierając się o ziemie nie podnosząc nawet na mnie wzroku tylko uparcie wgapiając się w ziemię powiedział:

-Pokonałaś mnie w uczciwej walce. Wiem, że nie jestem godny, żeby o to prosić, ale mimo to robię to. Proszę pozwól mi sobie służyć.- no proszę do szczęścia brakuje mi tylko jednego.

Drzwi hangaru gwałtownie się otworzyły i stanął w nich Smoczy Cesarz.

-Ryuga widzisz całe miasto należy teraz do mnie. Do nas.

-Kelly patrząc na to wszystko czego tu sama dokonałaś mogę ci powiedzieć tylko jedno.

-Słucham więc.-wyłożyłam nogę na nogę czekając na to co miałam za chwilę usłyszeć.

-Walcz ze mną Kelly. Jesteś najsilniejszą bleyderka na świecie pora byśmy sprawdzili czy jesteś najsilniejszym bleyderem.

-Z dziką przyjemnością będę z tobą walczyć. Ryuga.-prawie, że wymruczałam jego imię z zadowolenia.

-Kelly.-jego głos nagle zrobił się jaki taki odległy. Ogarnęła mnie ciemność i poczułam, że spadam w bezdenną przepaść. Dobrze wiem co się stało ON poraził mnie prądem tak jak podczas naszej pierwszej walki.

.

.

.

.

-KELLY!!!!

-Mamo moja najukochańsza! Czemu się tak drzesz!?-spytałam patrząc wściekle na Kelsi. (która zaproponowała mi nocleg, a ja z radującym się sercem go przyjęłam ciesząc się, że nie będę musiała wracać do mojego zdewastowanego mieszkania)

-Spałaś już 20 godzin. Zaczynałam się martwić.

-Nowy rekord.-mruknęłam pod nosem-A tak na serio?

-Dała byś radę ściągnąć pliki z komputera tego całego Alex’sa.

-Pfff ty się jeszcze pytasz trzymaj mojego czekoladowego shaka. Daj mi godzinkę to wrócę z zakupami.- założyłam maskę Betty i w wyszłam zamieszkania Kelsi.

Mówi się, że sny to odzwierciedlenie naszych obaw i najskrytszych pragnień. Ciekawe ile jest w tym prawdy........

Rozdział 51 za nami kończę go pisać dokładnie siedem minut po północy. Kelly znów sobie przysnęła. Jak dziecko....takie mocno psychopatyczne. :) No bardzo dziękuje za życzenia i wręcz nie mogę się doczekać waszych komentarzy. No to dosyć tego pieeeeee gadania.

Ja się z wami żegnam.

Do następnego posta.

Hania.