Rozdział 49

Mary

Słoneczne wiosenne popołudnie. Dzieci jak to dzieci biegają po parku wymyślając nowe to przygody nieustraszonych bohaterów z ich ulubionych bajek, albo bawią się w chowanego, lub akurat postanowiły no nie wiem ratować małe kotki.

-Mary złaź stamtąd.-mały Alex gorączkował się stojąc pod drzewem trzymając w rękach rozłożoną bluzę (która tym razem pełniła rolę urządzenia do łamania kotów). W tym samym momencie Mary próbowała zrzucić zdjąć kota z najwyższej gałęzi drzewa na której utknął jakąś chwilę temu.

-Powinniśmy zadzwonić po straż pożarną.-stwierdził z przerażeniem patrząc jak jego przyjaciółka wspina się po coraz to cieńszych gałęziach.

-Spokojnie już prawie go mam.

-Ją. To jest kotka.-zauważył Alex.

-No choć do mamusi.-powiedziała Mary przytulając przerażonego kota i zeskakując z drzewa.

-Wszystko w porządku?- spytał piegowaty chłopak poprawiając okulary które przekrzywiły się w trakcie krótkiego biegu do siedzącej na ziemi koleżanki.

-Ze mną tak.-Mary wytarła brudną od ziemi rękę w materiał (i tak już ubrudzonych spodni)- Lepiej zajmij się nią.-chłopak potrząsnął głową tak jakby wrócił ze swojego świata i powiedział:

-A tak kotka, pokarz ją.-wtedy jeszcze zielonowłosa dziewczynka podała chłopcu kotkę. Kiedy chłopak zobaczył kilku centymetrowe nacięcie na grzbiecie kotki skrzywił się i powiedział:

-Musimy ją zabrać do mnie. Tutaj niewiele jej pomogę.

Mówiąc „do mnie” chłopak miał na myśli niewielka budkę która była kiedyś schowkiem na przybory ogrodnicze, a teraz pełniła funkcje prowizorycznego gabinetu weterynaryjnego.

Alex położył kotkę wcześniej odkażonym metalowym blacie.

-Mary przynieś  z szafki wodę utlenioną, gazę wyjałowioną, bandaż uciskowy i lateksowe rękawiczki.-polecił dziewczynie głaszcząc uspokajająco kotkę która trzęsła się ze strachu.

Kiedy wszystkie potrzebne rzeczy leżały gotowe do użycia Alex zaczął odkażać ranę cały czas mówiąc przyjemnym, płynnym usypiającym wręcz głosem.

-Grzeczna dziewczynka.-powiedział chłopak i położył kotkę na legowisko przygotowane dla nowych pacjentów tej prowizorycznej przychodni.

-Jesteś niesamowity.- powiedziała dziewczynka patrząc na śpiącą kotkę, ale mając na myśli oczywiście Alex’sa.

-Ja po prostu lubię pomagać … i widzieć jak się uśmiechasz.- powiedział lekko się rumieniąc.

***

-Mary nie katuj się tak.-powiedziała Ines wyrywając mnie z zamyślenia.

-Nie katuje się.-burknęłam i na powrót patrzyłam przez okno.

-Jeśli będziesz chciała porozmawiać to…

-Wiem… Dzięki.-Ines podeszła do stolika na którym stał dzbanek z kawą i nalała sobie kolejną filiżankę czarnego napoju.

Wyjrzałam przez okno obok którego stałam już dobre pół godziny-Umowa zerwana- pomyślałam kiedy zobaczyłam jak Kelly idzie sobie ulicą. Opuściła budynek, a jednym z warunków umowy był taki, że ma się nigdzie stąd nie ruszać.

A niech idzie. Skoro uważa Alex'sa za wroga lepiej żeby się do mnie nie zbliżała.

-Jesteś z siebie zadowolona!?-przestałam wyglądać przez okno i spojrzałam na prującą się Madoke która chyba dopiero co tutaj weszła. Ciekawe gdzie była.

-Czego. Ty. Ode mnie.  Chcesz?-spytałam mówiąc bardzo powoli tak jakbym chciała się przyjrzeć każdemu wypowiadanemu przeze mnie słowu.

-Dlaczego ją uderzyłaś!? Przez ciebie straciłyśmy kolejnego silnego bleydera i jesteśmy w ciemnej dupie!

-Gdybyś prowadziła jak człowiek to by się nie stało!

-Że co proszę!?

-To co słyszałaś gdybyś zaprowadziła mnie do Alexa od razu nie złapali by go i to wszystko by się nie stało!

-Nigdzie cię nie prowadziłam.-od powiedziała całkiem spokojnie z szczerym zdziwieniem wymalowanym  na twarzy

-Jak to mnie nie prowa... Co?

-Nidzie cię nie prowadziłam. Straciłam z tobą kontakt zaraz po tym jak dałam ci ochrzan za to, że oddzieliłaś się od Alex'a.

-Ines słyszałaś ją? To gówno w idiotycznych goglach sugeruje, że kłamie.

-Słyszałam.-odparła dziewczyna.-Niestety na korzyść Madoki przemawia to, że informowała nas o utracie kontaktu z tobą, Alex'em, Kyoy'om i Kelly.

-Czyli ty jej wierzysz!?-wk*rwiłam się.

-Nie. Jednak w obecnej sytuacji niczego nie możemy być pewni.

-W obecnej sytuacji?-spytałam z całej siły starając się  nie uderzyć mojej przyjaciółki.- Ty też uważasz, że Alex nas zdradził?

-Jak na razie powstrzymam się przed wyrażaniem swojej opinii na temat tego co zrobił Alex nie mniej jednak widziałaś jak to wyglądało.
-Przecież znasz Alex'a nie...
-Nie znam go. Tak samo jak i ty.-przerwała mi Ines- Rozmowę o tym zostawmy na później teraz trzeba sprawdzić wiarygodność Madoki.-odwróciła się do wspomnianej przed chwilą dziewczyny- Masz coś przeciwko?
-Nie.-gwałtownie pokręciła głową -Jeżeli chcecie mogę przynieś nagrania z monitoringu.-powiedziała powoli idąc w stronę drzwi.
-Świetnie. Mary pójdź z Madok'ą. Przynieście nagrania z całego miesiąca ze wszystkich kamer.
Zwykle nie robię tego co mi każą, ale teraz jest mi wszystko jedno. Mam mentlik, a Ines mimo wszystko nie traci głowy. Twarda z niej sztuka.-uśmiechnęłam się pod nosem idąc za dreptająca przede mną Madoką.- Brunetka nie wygląda na nawet trochę zdenerwowaną...- zastanawiało mnie to przez chwile po czym wzruszyłam ramionami- Pewnie myśli, że nic na nią nie znajdziemy.
Przeszłyśmy cały korytarz i wjechałyśmy windą  kilka pięter wyżej. Kiedy winda się zatrzymała i jej metalowe drzwi się otworzyły moim oczom ukazał się krótki korytarz na końcu którego zobaczyłam zwykłe lekko uchylone drewniane drzwi z napisem "ochrona". Ciekawe gdzie byli kiedy ta suka w czarnym kostiumie tu wpadła... Może zatrzasnęli się w windzie.
Pchnęłam drzwi i weszłyśmy do środka. Pomieszczenie od środka przypominało coś w rodzaju bazy super-bohaterów. Po jednej stronie była taka jakby kuchnia połączona z jadalnią obok której stała ogromna kanapa. Po drugiej zaś stronie znajdowało się biurko przed którym, aż po sam sufit piętrzyły się ekrany pokazujące (jak mniemam) różne miejsca w WBBA. Przy biurku siedział jakiś mężczyzna. Kiedy zorientował się, że nie jest sam w pokoju wstał z fotela i zapytał:
-Co tu robicie? To biuro ochrony.-nie brzmiał groźnie już bardziej służbowo.
-Przyszłyśmy po nagrania z ostatniego miesiąca.-powiedziała Madoka wyjmując jakąś legitymację i pokazując ją ochroniarzowi. Mężczyzna od razu się rozluźnił i zapytał już zdecydowanie milszym głosem:
-Z której kamery konkretnie?
-Wszystkich.-powiedziałam, a mężczyzna spojrzał na mnie zdziwiony.
-Wszystkich?-powtórzył.
-Tak. Potrzebne są nam nagrania ze wszystkich kamer jakie są w tym budynku.-odparłam
-Po co? Jeśli mogę zapytać.-mężczyzna zaczął grzebać w pudle stojącym na półce obok biurka.
-Musimy coś sprawdzić.-odpowiedziałam.
Po krótkiej chwili dostałam do rąk własnych pudło po brzegi wypełnione płytami.
-To wszystko?-spytałam. Nie mogli wypalić jednej płyty.
-Tak. To kopie zapasowe. Policja zabrała pierwsze nagranie po porwaniu panny Hikaru.
-Dzięki wielkie.-Madoka uśmiechnęła się promienie i skierowała się w stronę windy.
Mruknęłam jakieś prawdopodobnie w ogóle nie zrozumiałe podziękowania i również wyszłam z pokoju.
-Dużo tego.- pomyślałam zaglądając do pudła.
W końcu Ines postanowiła przejrzeć nagrania ze wszystkich kamer.

Zatargoliłam pudło do biura Tsubasy (bo tam właśnie czekała na mnie Ines) i postawiłam je na stole.
-Nie przeszkadzasz trochę?- spytałam.
-Nie. Tym razem nie możemy sobie pozwolić na jakąkolwiek wpadkę.
-Czyli dalej walczymy. -rzuciłam nawet nie myśląc co mówię.
-Łub!!!-jasnowłosa uderzyła pięścią w stół.
-Czy ty chociaż przez chwilę pomyślałaś, żeby się podać?-wysyczała.
-Nie. Jasne, że nie! Ines ogarnij się bo zaczyna ci odbijać.-nie krzyczałam, ale mówiłam dość znacznie podniesionym głosem.

-To dobrze. Nie chce, żebyś mnie zostawiła.-uśmiechnęła się i zaczęła przeglądać płyty.

*nad ranem*

Kolejna godzina oglądania j*banych nagrań z równie eksploatowanych seksualnie kamer. 

Obserwowałam Kelly.

Oprócz Madoki którą zajmowała się Ines tylko ona wydawała mi się podejrzana. Patrzyłam jak wkrada się tutaj prze uchylone okno. Wtedy jeszcze jako Beti. Ku mojemu zdziwieniu nie przeszukiwała, żadnych komputerów nie robiła nic dzięki co wskazywało by na to, że jest przeciwko nam.

Kiedy Tsubasa odprowadził ja do jej celi, można powiedzieć, że zrobiła się mniej wkurzająca. Jadowity uśmiech towarzyszący jej prawie ciągle gdzieś znikł , a ona sama usiadła na parapecie i patrzyła przez okno ze smutkiem. Patrzyłam na to z nadzieją, że zaraz się popłacze. Jednak po dłuższej chwili zaczęłam czuć lekkie zakłopotanie. W pewnym sensie wkraczałam w jej przestrzeń osobistą. Właśnie patrzyłam na dziewczynę której nigdy wcześniej nie spotkałam. Nie sukowatą Kelly.

„Załatwię tych ludzi. Nawet jeśli są bleyderami. Obiecuje ci to. Gravity Destroyer Ryuga.”-powiedziała, a ja postanowiłam zmienić obraz z kamery.

Rozdział 49 za nami. Nikt mi nie może zarzucić, że jestem patentowanym leniem. W dwa dni napisałam dwa posty. Mimo tego, że mam do obejrzenia 4 odcinki KnB i 3 nowe super ciekawe książki. Naprawdę jestem pod wrażeniem tego ile wyświetleń i komentarzy miał Baby One Shot. Dobra to chyba wszystko idę czytać, oglądać i pisać. 

Ja się z wami żegnam.

Do następnego posta.

Hania.