Rozdział 42

Mary


-Wiecie co robić!-krzyknął Tsubasa kiedy znaleźliśmy się w środku Dark Nebuli
Zmienił się odkąd wsiedliśmy do tego helikoptera. Był stanowczy, zdecydowany, jego głos nie znosił sprzeciwu, a przede wszystkim jakimś dziwnym sposobem wszyscy go słuchali bez najmniejszego zastanowienia. Słowem przywódca idealny.
-Trzymaj się blisko mnie.-powiedziałam do Alexa kiedy razem z nim pobiegłam w stronę celi które mieliśmy sprawdzić.
-Wiesz potrafię sobie sam radzić.-odpowiedział. Chyba uraziłam jego męską dumę. Grrry z wiekiem człowiek ma tylko coraz więcej problemów.
-Wiem. Po prostu chce żebyś był blisko mnie.- uśmiechnął się. Chyba udało mi się wybrnąć.
-Stać!!!- dalszą drogę zagrodzili nam faceci ubrani w identyczne kostiumy ich kuczery były przygotowane do strzału.
Dopiero teraz zaczynie się na serio.
-Wolf Szarża.-przeciwnicy padali jak muchy, a ja nawet nie przywoływałam swojego beya tylko parłam naprzód pokonując kolejnych przeciwników. Dotarliśmy do rozwidlenia.
-Co teraz?-spytałam.
-Pytamy Madoke.-Alex podniósł rękę do ucha i zapytał-Madoka jesteś tam?
-Jestem.-w mojej głowie rozległ się głos Madoki.-Korytarz po lewo prowadzi do laboratorium idźcie w prawo cele powinny być zaraz za pierwszym zakrętem.
-Dzięki.-powiedział Alex i się rozłączył.
-Chodźmy.-powiedziałam i ruszyłam wskazanym przez Madokę kierunku.
-Są cele.-powiedział Alex kiedy minęliśmy zakręt i pokonałam strażników jednym szybkim ciosem. Rzeczywiście naszym oczom ukazał się korytarz z mnóstwem drzwi po obu stronach. Przywołałam beya i ponownie go załadowałam.
-Ty sprawdź cele. Ja będę miała oko na wszytko.-powiedziałam szykując się na kolejną porcję przeciwników których kroki już słyszałam.
"Ciekawe jak sobie radzi reszta?"-przebiegło mi przez myśl.
-Lepiej się zamieńmy.-spojrzałam ze zdziwieniem na Alex'a-Wolf walczył już dość długo daj mu chwile.-cały Alex zawsze myśli o wszystkim.
-Dobra, ale jak coś będzie nie tak od razu mnie zawołasz. Zgoda?
-Zgoda.-Wolf wylądował w pudełku, a ja zaczęłam przeglądać cele co chwile od wracając się i patrząc czy z Alex'em wszystko w porządku.
Cele były małe i blisko siebie w drzwiach każdej z nich znajdowała się mała kratka przez którą zaglądałam do środka. Kiedy byłam w połowie pieszego rzędu drzwi z sufitu dosłownie spadła ściana i oddzieliła mnie od mojego piegowatego przyjaciela.
-Alex!-krzyknęłam i pod biegam do ściany.-Alex słyszysz mnie?-pytałam naciskając słuchawkę w uchu mając nadzieję, że po pierwsze Alex'owi nic się nie stało i po drugie, że ktoś kto programował te słuchawki przewidział podobną sytuację.
-Tak wszystko w porządku.-odezwał się głos w słuchawce.
-Dzięki Bogu. Odsuń się od ściany zaraz ją rozwalę.-wystrzeliłam Wolfa który z pełną mocą uderzył w ścianę. I co? I NIC!!!- Wolf jeszcze raz!
-Mary to nic nie da. Te ściany są najwyraźniej wyposażone w system pochłaniania energii, ani Wolf ani żaden inny bey sobie z nią nie poradzi.-grrrrry.
-Madoka powiedz mi jak się do niego najszybciej dostać.
-Mary nie.-Alex w mojej słuchawce zrobił się stanowczy jak nigdy.-Poradzę sobie, a ty musisz sprawdzić te cele. Hikaru potrzebuje pomocy.
-Dobra.-sprawdzę cele najszybciej jak tylko się da i wrócę po niego.
-Mary.
-Co?-warknęłam. Nie tak miało być.
-Obiecaj mi, że zrobisz to najlepiej jak tylko potrafisz.
-Obiecuje.-powiedziałam.
-No to leć dopóki masz jako takie luzy. Za chwilę pojawi się tam pełno strażników.-z wielkim smutkiem odsunęłam się od ściany czując, że zostawiam przyjaciela potrzebie i ruszyłam sprawdzać cele tak jak mu to obiecałam. Co chwilę odwiedzali mnie uzbrojeni strażnicy, ale mimo tego, że przeszkadzali mi cholernie skutecznie udało mi się sprawdzić cele i odkryć przerażającą prawdę.
-Wszystkie są do jasnej cholery puste.-powiedziałam do słuchawki.
-Ale co?-spytała Madoka. Albo jest głupsza niż ustawa przewiduje, albo próbuje wyprowadzić mnie z równowagi.
-Cele.-warknęłam.-Co teraz?
-Spadaj stamtąd za nim zrobi się zbyt groźnie.
-Lepiej pójdę pomóc Ines i Tsubasie.
-Mary nie.-w słuchawce rozległ się głos dyrektora Otori.- Alex powinien czekać na ciebie przed wejściem. Nie powinniście się rozdzielać.
-Jakbym miała na to wpływ.-odparłam z irytacją w głosie.
-Madoka po prostu poprowadź Mary do wyjścia.-w ścianie otworzyło się przejście z którego wysypali się uzbrojeni w nabite gwoździami kije beysbolowe, kastety, noże, stalowe łańcuchy i wiele innych narzędzi mordu.
-Później wrócimy do tej rozmowy mam towarzystwo.-powiedziałam i wystrzeliłam Wolfi'ego. Nie mają bey'i więc szarża niewiele tu da. Więc zostaje wycie. Jeden ze zbiorów chciał uderzyć mnie kijem, ale w ostatniej chwili wykonałam mało zgrabny unik i upadłam na ziemię, a jak każde dziecko wie (a przynajmniej takie które dla zabawy w dzieciństwie grało w zapasy) to jedna z najgorszych rzeczy jakie mogą ci się przytrafić podczas walki. Zobaczyłam nad sobą faceta z wytatuowanym ohydnym pająkiem na łysej czaszce który już podniósł nogę, żeby zmiażdżyć mi nią głowę. W odruchu obronnym zasłoniłam się rękami i wydałam Wolfi'emu polecenie.
-Wolf Wyj!-moi przeciwnicy zaczęli jęczeć jakbym ich mordowała i poklei padać na ziemię.
-Matko.-szepnęłam podnosząc się z ziemi.
-Mary wszystko w porządku.-tym razem rozmawiałam z Kyoy'om.
-Tak.-odparłam nieco niepewnie przywołując beya.
-Jak jest u was?-starałam się jakoś odciągnąć myśli od ciał które wyścielały ziemie wokół mnie. Oni w ogóle jeszcze żyją czy ich zabiłam?
-Jak dotąd okej.-odparł mój brat.
-To dobrze.-odpowiedziałam nadal lekko zamulonym głosem. Potrząsnęłam głową.
-Madoka prowadź mnie do Alexa.


Rozdział 42 za nami. Wreszcie zaczęło się na dobre. Cieszycie się bo ja bardzo. :) Jednak ostatni tydzień był smutny i trochę dziwny. Smutny bo Shadow i Vanessa się nie odezwały :( , a dziwny z tego powodu ponieważ mimo tego, że mój ostatni post przeczytały = skomentowały tylko 3 moje czytelniczki w ankiecie miałam 6 odpowiedzi..... Dobra dosyć tych moich teorii spiskowych. Ja się z wami żegnam. Do następnego posta.
Hania