Gdzieś w odległych górach Japonii

Gdzieś w odległych górach Japonii w tajnym ośrodku badawczym...

-Dyrektorze Hagane. Dyrektorze Hagane! Pojawiła się nowa bleyderka! -z ręki Ryo wypadło wieczne pióro i zastukało o posadzkę.

-Która? -zapytał tylko.

-Mary.

Dwójka naukowców wypadła z gabinetu i skierowała się do pokoju dziewczyny.

-Kiedy ona ją dopadła? -spytał szybko przeglądając kartę panny Tategami.

-Nie wiem. -drobna dziewczyna ledwo nadążała za szybkimi długimi krokami mężczyzny. -Prawdopodobnie nauczyła się przekazywać moc samym spojrzeniem. W ogóle jej nie kontrolujemy, odkąd ma własnego bey’a. -jej ręce zaczęły się trząść.

-Hikaru- dyrektor zatrzymał się ukląkł złapał niebieskowłosą za ramiona i powiedział-od początku wiedzieliśmy, że to nie będzie łatwo, jednakże te badania są przyszłością ludzkości i nie możemy się teraz poddać...zbyt dużo już straciliśmy.

-Tak wiem. Jestem gotowa. -dziewczyna spojrzała gorliwie na swojego szefa.

-To dobrze. Jaką tym razem przydzieliła moc?

-Jeszcze nie udało nam się tego odkryć. Jesteśmy w fazie testów.

-Dobrze więc trochę je przyspieszymy.

-Dyrektorze Hagane chyba nie chce pan...

-Tak dokładnie to chcę zrobić.

Hagane przeleciał przez laboratorium niczym huragan i z całym impetem wpadł do pokoju, w którym przed rozłożonym brystolem siedziała Mary. Wokół niej unosiła się dziwna czarno zielona aura jakby płomienie. Ściśle do niej przylegały, a jednocześnie jakby szukały dla siebie miejsca też gdzieś indziej odrywając się miejscami i próbując uchwycić coś nieistniejącego.

-Dzień dobry Mary. Co robisz?

-Nic takiego. Po prostu sobie rysuje. -odparła dziewczyna rozcierając rysunkowy węgiel na kartce.

-A mógłbym zobaczyć co? -spytał powoli podchodząc do dziewczyny.

-Jeszcze nie skończyłam, ale jeśli chcesz to możesz. -wciągnęła w stronę Ryo rękę z brystolem, wokół którego również zaczęła wić się dziwna aura.

-To miłe z twojej strony. -mężczyzna zawahał się przez chwilę po czym chwycił brystol. W tym właśnie momencie ciemne macki owinęły się wokół jego nadgarstka ściskając go mocno, a przed oczami Ryo pojawił się obraz całkowitego zniszczenia. Cały jego ośrodek stał w płomieniach, a u jego stup leżało martwe ciało jego jedynego syna.

Mężczyzna powstrzymał krzyk przerażenia pożegnał się i szybko wyszedł z pokoju.

-Teraz już wiem czego się boisz. -zanuciła szatynka kończąc rysunek.

-Dyrektorze Hagane to było potwornie niebezpiecznie i tak samo nie profesjonalne. -powiedziała Hikaru uprzednio odetchnąwszy z ulgą.

-Jej bey potrafi manipulować myślami i tworzyć wizję. -powiedział mężczyzna przecierając twarz dłonią. -Kontynuujcie testy i dowiedzcie się jak i kiedy ją wybrała. Sprawdźcie też parametry Reiji'ego.

Skoro Kelly stworzyła kolejnego bleydera to może oznaczać tylko jedno- myślał-Ryuga wrócił i zaczyna się nudzić.

Bleyderzy to grupa ludzi specjalnie uzdolnionych. Nie jest do końca wiadomo na skutek jakich bodźców się zmutowali i prawdopodobnie nigdy się tego nie dowiemy, ale to jest najmniejszy problem. Mutacje te odkryto na terenie dziecięcego szpitala psychiatrycznego. Więc maj tu do czynienia z nadludźmi z różnymi zaburzeniami psychicznymi. Bardziej agresywnych trzymają na specjalnym oddziale nazywanym Dark Nebulą. Właśnie tam skierował swe kroki Ryo. Przeszedł pilnie stężonym korytarzem i zatrzymał się przy jednymi z drzwi. Gdy chciał wprowadzić kod dostępu zauważył, że zamek elektryczny w drzwiach jest w całości pokryty lodem, a same drzwi są otwarte. Mężczyzna pchnął je delikatnie, a z wnętrza pokoju dobiegły do niego stłumione przez ochronną wykładzinę szybkie kroki. Mr. Hagane odetchnął by się uspokoić i wszedł do środka. Na łóżku na przeciw drzwi ubrany w białą pelerynę z krwistoczerwoną plamą nad lewym okiem siedział sobie biały miś.

-Witaj Ryuga. -powiedział mężczyzna.

-Czego chcesz? -spytał głos zza drzwi, ale Ryo nawet się nie odwrócił tylko dalej uparcie patrzył na misia.

-Przyszedłem porozmawiać z Kelly. Zrobiła coś o czym nie mogę ci powiedzieć.

-Niby co? -pytanie to zostało poprzedzone charakterystycznym zdziwionym prychnięciem.

-Nie mogę ci powiedzieć, bo zdenerwuje się na nas oboje.

-Grrrrryyy dobra. Schowała się gdzieś jak ją znajdziesz to sobie tam rozmawiajcie. -burknął głos zza drzwi.

Ryo uśmiechnął się pod nosem i zaczął "szukać". Obrócił się dwa razy w miejscu, obszedł pokój dookoła i dopiero po tych wszystkich operacjach zajrzał za otwarte na oścież drzwi.

-Cześć Kelly. -powiedział kucając obok skulonej w koncie dziewczyny.

-Dzień dobry proszę Pana.

-Pojawiła się nowa bleyderka. Wiesz coś o tym?

-Wiem! Super co nie? Im nas więcej tym ciekawiej.

-Nie Kelly. To nie jest fajnie. Pamiętasz mistrzostwa.

-Pamiętam....były super.

***

-W dalszym ciągu uważam, że to nie był dobry pomysł.

-Przecież już o tym rozmawialiśmy. Musimy się dowiedzieć jaką mocą dysponują, a co lepiej zmusi bleydera do pokazania co potrafi niż inny bleyder?

-W sumie masz rację, ale dalej myślę, że to zły pomysł.

-Od "nie dobrego" do "złego" w niecałe pół minuty. Ryo ty naprawdę się tym przejmujesz.

-To jednak są tylko dzieci.

-Wiem o tym i tak samo jak ty chcę im pomóc, ale nie będziemy mogli tego zrobić, dopóki nie będziemy znać pełni ich możliwości.

-Ech może i masz rację.

-Oczywiście, że mam rację. -mężczyzna nacisnął przycisk na pulpicie. - Zaczynajmy.

***

Hagane stanął przed rozgrzanymi do czerwoności drzwiami.

-Jest doktor pewny? -zapytała nieodstępująca mu na krok Hikaru przyciskając do piersi swoje zapiski.

-Wyjątkowe sytuacje wymagają wyjątkowych środków. - powiedział Ryo otwierając drzwi i wchodząc do środka.

Białe niegdyś ściany pokoju pokrywa gruba warstwa sadzy tak samo jak wszystko inne poza nieskazitelnie białym stolikiem, nieskazitelnie białymi krzesłami i nieskazitelnie białą zastawą. Przy stoliku popijając herbatę i zagryzając ją sernikiem siedziała drobna jasnowłosa kobietka.

-Dzień dobry Ines.

-Dzień dobry Irmortal Phoenix. -powiedziała odstawiając talerzyk i filiżankę z powrotem na stolik. - Napijesz się zemną?

-Chętnie. -mężczyzna usiadł przy stoliku, a gospodyni nalała mu herbaty.

-Coś nowego? -spytała, gdy typowe tematy dotyczące na przykład pogody zostały już wyczerpane.

-Pojawiła się nowa bleyderka.

-Oooo, a to ciekawe. Kim ona jest?

-To Mary. Jej bey potrafi manipulować myślami i tworzyć wizję. -Ryo ubiegł jej kolejne pytanie.

-Idealnie. W końcu będziemy mogli zobaczyć to samo co ona.

-Mam do ciebie pewną prośbę.

-Jaką?

-Wszyscy dobrze znamy twoje zdolności przywódcze. Chciałbym, żebyś spróbowała opanować swoją przyjaciółkę i jeszcze jedną bleyderkę.

-Którą?

-Kelly.

-Miałeś na myśli Ryugę. -bardziej stwierdziła niż spytała.

-Nie. Hawana nadała moc samej sobie i nie jesteśmy w stanie jej już kontrolować. Jeżeli nie podejmiemy zdecydowanych kroków możemy mieć powtórkę z mistrzostw albo i gorzej.

Zapadła cisza, która została przerwana dopiero w raz z końcem herbaty w filiżance jasnowłosej.

-Jest zbyt zachłanna...Dobrze zajmę się nimi.

***

-Pierwsza tura testów dobiega końca. Oto ostatnie zestawienie. Proszę wprowadzić Hikaru i Ryuge.

Po obu stronach areny odtworzyły się drzwi z zza których wyłoniła się Hikaru i pluszowy miś w pelerynie. Uderzyły pioruny miś ściskany w rączkach małej dziewczynki o błysnących czerwienią oczach wszedł na stadion, a razem z nimi pojawiła się ciemno fioletowa masa, która stopniowo przybrała postać czerwonookiego demona.

Hikaru, gdy tylko ich zobaczyła zaczęła trząść się na całym ciele.

-Boże ona sobie nie poradzi. -przebiegło przez myśl obserwującemu wszystko z góry Hagane.

-Hikaru możemy przerwać eksperyment, jeśli tylko chcesz. -powiedział do mikrofonu.

-Jestem gotowa! -Krzyknęła starając nie dać po sobie poznać jak bardzo się boi.

-No więc dobrze. -nadzorujący eksperyment naukowiec i zaczął odliczać. -3. 2. 1.

-Let it rip! -ryknęła Kelly grubym męskim głosem upuszczając misia i ruszyła na Hikaru.  Błysnęło fioletowe światło, a Ryuga wybuchnął głośnym śmiechem.

-Żeby uniknąć twojego głupiego uciekania ode mnie. -Zaczął. -Wykończę cię moim Mrocznym ruchem. -Rozłożył ręce na boki, a na jego dłoniach pojawiły się fioletowe kole energii. - -L-DRAGO MROCZNY RUCH PODNIEBNY NISZCZYCIEL CESARSKIEGO SMOKA!!!-Energia, którą skumulował została wchłonięta przez jego bey’a, a po chwili z pleców dziewczynki wyłoniły się trzy smoki.

-To źle! -Powiedział jeden z naukowców, a potem na cała gardło ryknął. -WSZYSCY UCIEKAĆ!!!

-Przerwać eksperyment! Powtarzam! Przerwać eksperyment! Zabierzcie ją stamtąd!

***

Do pokoju Kelly wpadli strażnicy uzbrojeni w pistolety załadowane silnymi środkami usypiającymi. Musieli działać szybko i odurzyć Kelly zanim jej przyjaciel postanowi nakarmić nimi swojego bey’a.

Niestety nie dopilnowali skrzypiących od częstego wyłamywania drzwi.

Ryuga gwałtownie zerwał się z łóżka wybudzając wokół wielki płomień.

-Strzelać kretyni! Strzelać! -poparzony dowódca.

Deszcz strzałek opadł na szalejącego bleydera większość z nich została natychmiast spalona, ale trzem udało utkwić w ciele Kishatu. Bleyderka zachwiała się i upadła nieprzytomna na ziemie jej tętno było prawie nie wyczuwalne.

-Było blisko. - powiedział jeden ze strażników zabierając pluszaka z łóżka.

-Blisko!? Zabiła czterech naszych ludzi jednym atakiem! Powinniśmy ją zabić wystrzelić jeszcze jeden pocisk i skończyć to wszys…-nie dokończył, bo strażnik, z którym rozmawiał uderzył o z całej siły w brzuch.

-To tylko dziecko. -powiedział. -Zabieramy się stąd, a ją przenieście na oddział szpitalny.

***

-Doji musimy to natychmiast przerwać! -Wrzeszczał Ryo trzymając Doji’ego za gardło. -Nie widzisz co się dzieje!? Każdy kto walczy przeciwko Ryudze ląduje na oddziale intensywnej terapii w stanie krytycznym!

-Myślisz, że o tym nie wiem-bronił się. -, ale odboje dobrze wiemy, że tylko Ginga może pomóc Kelly, jeśli teraz to przerwiemy to biedne dziecko całkiem się zatraci. Musimy spróbować jej pomóc. Im wszystkim.

-Nie za taką cenę! -ryknął Hagane uderzając Black’a pięścią w głowę. Bił go bardzo długo zaślepiony strachem o swojego syna. Kiedy skończył jego dłonie były pokryte krwią, a towarzyszący mu dotąd doktor leżał na ziemi bez ruchu.

-Boże. Zabiłem człowieka. -pomyślał.

***

Tsubasa jeden z lekarzy który zostali wybrani przez Kelly przez pewien czas był poddawany testom na oddziale Dark Nebula, a gdy został uznany za wypełni poczytalnego wrócił do pracy z innymi bleyderami. Jako, że sam był bleyderem łatwiej mu było dotrzeć do chorych i lepiej niż inni lekarze zdawał sobie sprawę co dzieje się w ich umysłach. Dlatego właśnie wielu z nich darzyło go niemal bezgranicznym zaufaniem. Nic więc dziwnego, że to właśnie do niego przyszła Kelly, gdy zorientowała się, że jej przyjaciel został porwany.

-Hej Tsubasa!!! Gdzie jesteś ty zdrajco!?-wołała stojąc pośrodku sali, w której przeprowadzano symulacje. Przez bleyderów nazywanych areną.

-Wprowadźcie je. -rozkazał Hagane uważnie wpatrując się w dziewczynę.

-Wyłaź! Nie bój się! Chce tylko pogadać! - krzyczała chodząc w kółko z dłońmi przystawionymi do ust by było ją lepiej słychać.

Na arenie pojawili się wyznaczeni przez Ryo dwie bleyderki i ich opiekunowie.

-Oooo komitet powitalny. -powiedziała Kelly, gdy ich zauważyła-Jak miło.

-Gdzie jest Hikaru? -spytała Madoka

-Hikaru? -zdziwiła się. - Gdzie jest Tsubasa?

-Dosyć tego załatwimy to inaczej. -warknęła Mary

-Robi się ciekawie. Uczciwa Bey bitwa czy może chcesz zawołać swoich znajomych do pomocy?

-Jesteś mocna w gębie zobaczymy, czy dasz sobie radę w walce. -warknęła w odpowiedzi szatynka.

Wywiązała się walka. W którą zaangażowały się wszystkie bleyderki znajdujące się na arenie. To było nieuniknione, ale w momencie, gdy Mary zaczęła wyć wszyscy jednomyślnie stwierdzili, że trzeba to powstrzymać.

-Madoka zdejmij ją. -rozkazał Hagane, a po chwili skupiona dotąd na dwóch silnych przeciwniczkach Kelly leżała bez ruchu pogrążona we śnie.

***

Doktor Doji szedł korytarzem. Eksperyment wymknął się spod jego kontroli i chodził gdzieś po tych korytarzach. Musiał szybko dostać się do swojego gabinetu i zabrać stamtąd środki uspokajające. Niemiał ich przy sobie, ponieważ myślał, że jego podopieczni mu ufają, że wiedzą, iż chcę on dla nich jak najlepiej.

Niestety mylił się.

Na środku korytarza siedział biały miś z krwisto czerwoną plamą nad lewym oczkiem.

-Dobrze cię widzieć Ryuga.

-Co ci się stało Doji? -odezwał się głos z głębi korytarza, ale doktor Blanc wiedział, że pod żadnym pozorem nie może spojrzeć w tamtą stronę. To by tylko ich rozwścieczyło.

-Nic takiego. Miałem mały problem z innymi bleyderami to wszystko.

- „Problem” mówisz.

-To nic takiego. Niema czym się martwić. Jestem właśnie na drodze by go rozwiązać. Wszystko jest w porządku. Zaraz przyniosę świeże mięsko dla mojego najlepszego zawodnika. -

-To nie będzie potrzebne Doji.

-Jak to?...Ale Ryuga.

-Nie potrzebuję więcej energii. Czy ty waśnie próbujesz mi powiedzieć, że nie pokonam Gingi z mocą, którą mam?

-Oczywiście, że nie. Pomyślałem tylko, że było by lepiej ją podwoić tylko tak na wszelki wypadek.

-Dobrze w takim razie daj mi swoją energie.

-Proszę nawet tak nie żartuj to wcale nie jest śmieszne.

-Kto tutaj żartuje Doji? -spytała Kelly wyłaniając się z ciemności otoczona fioletowym czarnym płomieniem. -Chcesz po wiedzieć, że już nie chcesz być dla mnie użyteczny. Mam rację? -dziewczynka wzięła do ręki misia i mocno go przytuliła nie spuszczając wzroku z przerażonego lekarza.

-Oczywiście, że nie. Chce tylko ci pomóc.

-Chyba nie rozumiesz o co tutaj chodzi Doji. Już odegrałeś swoją role w tej bitwie.

-Pomagałem ci.

-Spokojnie. -płomień uformował się w trzy smocze sylwetki. -obiecuję, że zabiorę cię ze sobą do mojego światła.

-Nie proszę.

To taaaaak. Jeszcze raz przepraszam za opóźnienie mam nadzieję, że mi wybaczycie.

Mary:...czy Kelly mnie pocałowała?!

Kelly: Chwila czekaj co?
Ja: Nie zastanawiałam się nad tym, ale chyba...tak.

Mary: Durna. Nieletni pedofil

Kelly: Mogłam ci też przystawić misia do twarzy

Mary: Myślisz że to poprawi twoją sytuacje pedofilu

Kelly: Ej ja cię proszę szukam tutaj mało obleśnych rozwiązań, które uratują nas obie. Więc proszę cię zmieńmy temat zanim ten obraz wryje mi się w głowę

Mary: Ty martwisz się tylko o siebie

Kelly: Czyli tobie to nie przeszkadza tak.

Mary: Przeszkadzasz mi ty głąbie

Kelly: Ale staram się,  żeby było inaczej. Więc proszę cię o odrobinę empatii. Ale w tej scenie czy ogólnie?

Mary: Kiedy ty się niby starasz ciągle o tym gadasz ale jakoś nic to nie zmienia

Kelly: Bo się zatłaś na tym, że jestem zła i nie dopuszczasz do siebie nic co by przeczyło tej teorii

Mary: No wiesz ważne jest pierwsze wrażenie. Ty byłaś szczekatą kurwą

Kelly: Twoje pierwsze wrażenie też nie było za dobre.

Mary: To ty byłaś negatywnie nastawiona, zresztą jak do wszystkiego oprócz swojego Ryugi

Kelly: Boże, a ty oczywiście byłaś  uosobieniem dobroci, a ja głupia tego nie doceniałam.

Mary: Gdybyś inaczej reagowała to by tak prawdopodobnie było ale nie bo masz wpojone jakieś pieprznięte zasady bez których mała Kelly by nie przeżyła

Kelly: Skoro to wiesz to okaż trochę wyrozumiałości.

Mary: Może by to wyszło gdybyś nie była taką durną "Zosia samosią"

Kelly: To do niczego nie prowadzi.  Proste pytanie. Będziesz mi pomagać?

Mary: Pierdol się. (w sensie tak jeśli jestem potrzebna)

Kelly:... Wal się. ( w sensie dzięki )

Mary: Spoko.

Kelly: Okey. Głodna?

Wzruszam ramionami

Kelly: A chcesz wyjść i zjeść coś ze mną ?

Jak chcesz

Kelly: Ja chce. To jak idziemy?

Mary: Mhm

No to ja się z wami żegnam.
Do następnego posta.
Hania