Rozdział 72

Kelly

-Gdzie?
-Samo centrum Tokio.-Na jednym z ekranów komputera pojawił się budynek z dwiema ogromnymi wieżami połączone ze sobą w połowie wysokości czymś w rodzaju przeszklonej kopuły.
-Mają rozmach skurwysyny.- Powiedział Kumasuke patrząc na ekran ze swego rodzaju podziwem wymalowanym na grubej twarzy.
-Jaką mamy pewność, że to właśnie tam znajdziemy Doji'ego i jego bandę?-Spytała konkretnie Ines.
-Niemalże stuprocentową. Dark Nebula korzysta z usług naszego starego przyjaciela, którego działalność łatwo jest wyrobić.
-A, więc tak wytropiłaś go, twoi goryle obili mu mordę, a on powiedział, że Doji na 100% siedzi w tej wielkiej wierzy pośrodku Tokio.-Poważna mina Ines nie pasowała do lekkiego niemalże olewczego tonu jej głosu.-CZY TY ROBISZ SOBIE ZE MNIE JAJA!?-Krzyknęła tak niespodziewanie, że, aż się wystraszyłam.
-Źle mnie zrozumiałaś.-Kelsi zaczęła się tłumaczyć.-Nasz stary przyjaciel to Merci sztuczna energia, którą pomagałam zaprojektować przeszukuje sieci komputerowe szukając informacji dla Doji'ego jak każdy program, przy którym pracowałam posiada swego rodzaju furtkę, którą potrafię wykorzystać.
-Jaką "furtkę"?-Spytała Ines już całkiem spokojna.
-Dzięki niej mogę wytropić gdzie zgaduje się główny serwer Dark Nebuli oraz jeśli to będzie konieczne rozwalić cały ich system zabezpieczeń.
-To dobrze. Jednak w dalszym ciągu nie odpowiedziałaś na moje pytanie.-Pani kapitan mówiła powoli i spokojnie wykręcając przy tym swoje palce.-Więc zadam je ponownie...Jaką-jeden z jej palców strzelił-mamy pewność-kolejny palec strzelił-, że-następny trzask- Doji-trzask- ukrywa się -trzask- właśnie tam?-Splotła palce w koszyczek i oparła o kolano.
Kelsi przełknęła ślinę i powiedziała:
-Prawie całkowitą... Jednak, jeśli tam go nie będzie w serwerach głównych znajdziemy wszystkie informacje potrzebne do jego znalezienia.-Słysząc to Ines uśmiechnęła się miło.
-Nie można było tak od razu? Dobrze, a teraz potrzebny mi plan Dark Nebuli oraz wykaz wszystkiego, co możemy tam spotkać.-Dziewczyna wstała z kanapy i zaczęła chodzić po pokoju.-Dowiedziałaś się czegoś więcej o tym projekcie "Serce"?
-Niestety nie.
-Niedobrze. Nie lubię nie wiedzieć, na czym stoję. Ile zajmie ci zorganizowanie planów budynku?
-Chwilę, ale...-Pani kapitan zatrzymała się nagle i powoli odwróciła w stronę blondynki.
-Ale?-Zapytała.
-Ale najpierw będę musiała podłączyć się do ich sieci, a do tego...
-Niech zgadnę-przerwała jej-musisz być w Dark Nebuli?
-Tak.-Przyznała opuszczając głowę.
-Dobrze wiedzieć.-Stwierdziła liderka mówiąc przez zaciśnięte zęby.
-Nie! Kurwa dłużej nie wytrzymam.-Powiedział Kumasuke swoim donośnym głosem.-Dlaczego tak na nią najeżdżasz? Dzięki Kelsi masz w ogóle, od czego zacząć, a zamiast być jej wdzięczna szukasz dziury w całym. Tak właściwie, kto dał ci prawo dowodzić?-Zastanawiałam się, kiedy padnie to pytanie.
Ines zmierzyła wzrokiem chłopaka, który ośmielił się podważać jej kompetencje. Miałam wrażenie, że daje mu szansę na odwołanie tego, co powiedział i ucieczkę jednak najstarszy z braci nawet nie drgnął. Dziewczyna pokiwała głową z politowaniem i powiedziała:
-Nikt nie dał mi prawa dowodzić. Dowodzenie można przejąć, a nie dostać.-Zaakcentowała ostatnie słowo.-Więc jeśli naprawdę chcesz możesz ze mną o nie walczyć. Jeśli mnie pokonasz wykonam każdy twój rozkaz, jeśli jednak wygram będę od ciebie oczekiwać ślepego posłuszeństwa.-Odczekała chwilę, a gdy nie uzyskała żadnej odpowiedzi zaśmiała się pod nosem i dodała-Tak myślałam.
-Ssssskoro tak sssstawiasz sssssprawę.-Reiji wyciągnął przed siebie załadowany kuczer.-Zmierz ssssię zemną.-Po tych słowach zachichotał paskudnie.
-Chyba nie będziecie walczyć tutaj?-Oburzyła się Kelsi, ale chyba nikt oprócz mnie tego nie zauważył.
-Madoka módl się, żeby w tej twojej torbie było Fusion Wheel typu Poisson będzie ci dzisiaj potrzebny.-Brunetka gorliwie pokiwała głową.
-Ines nie rób tego.-Hyoma próbował jakoś powstrzymać panią kapitan, ale po jej oczach było widać, że nic z tego nie będzie. Nie patrzyła na Reiji'ego jak na przeciwnika tylko jak na ofiarę, coś, czego użyje by umocnić swoją pozycję.
-Nie wtrącaj się.-Zwróciła mu uwagę.-Dołączając do nas zgodziłeś się wykonywać moje rozkazy, więc siedź cicho i czekaj, aż z nim skończę.-O kurde. Zrobiła się bardziej despotyczna niż zwykle.
Może nawet zrobiłoby mi się szkoda Reiji'ego gdyby nie to, że to Reiji.
Chłopak bujał się to w prawo to w lewo uśmiechając maniakalnie.
Jest silny. Jako jedyny w całej Dark Nebuli (nie licząc oczywiście Ryugi) opanował Mroczny Ruch. Do tego wszystkiego to rasowy sadysta. Prawie się spuścił ze szczęścia podczas walki z Kentom…Miałam ochotę mu wtedy rozszarpać gardło.
W całej Dark Nebuli nie trawiłam trzech osób, których imiona znałam. Tego rudego skurwiela, Doji'ego i Kyoy.
Przeszliśmy do uliczki obok bloku, w którym mieszkała Kelsi. Nie było tam, co prawda areny, ale lepiej, żeby walczyli tu niż w salonie. Razem z Tobio usiadłam na schodach przeciwpożarowych i przyglądałam się wszystkiemu z góry. Kiedy teraz o tym myślę uważam, że to nie był najlepszy pomysł, na jaki wpadłam.
Rudowłosy chłopak cicho zachichotał, kiedy Ines stanęła naprzeciwko niebo i załadowała kuczer.
-3.-Powiedziała, na co chłopak tylko się uśmiechnął i wyciągnął swoje ręce.-Dobrze, więc darujemy sobie odliczanie.-Pani kapitan wystrzeliła swojego bey’a i zaczęła się beybitwa.
Bey Ines zapłonął, kiedy tylko dotknął ziemi dosłownie chwile przed tym nim Serpent go dorwał. Dobrze wiem, co się wtedy dzieje. Ostrza na bey’u Reiji’ego będą się zagłębiać w Fusion Wheel bey’a Ines wyrywając z niego drobne kawałeczki metalu, przez co jej ataki przestaną dawać jakiekolwiek efekty.
Jak to on mówi? Trucizna zacznie działać.
Serpent atakował z prawej z lewej okrążał przeciwnika chcąc pociąć go na drobne kawałki.
-Boissssssz sssssię?-Zapytał Reiji wystawiając swój obrzydliwy język i przeciągając nim po jego wąskich bladych wargach.-Sssspójrz na mnie. Pokaż mi ssswoją śśśśśśśśliczną mała przerażoną twarzyczkę.-Zatoczył się.-Chcę zobaczyć jak ssssssstrach odbija sssssię w twoich oczach.- Ogromny zielony wąż rzucił się na jasnowłosą, po czym rozpłynął w powietrzu. Nawet nie drgnęła.
O kurdę. To chujstwo musiało na nią zadziałać. Widziałam jak podczas walk przeciwko niemu ludzie z Dark Nebuli po prostu zastygali w bezruchu, a wtedy rozwalał ich bey’e na kawałki.
-Nie odpowiadasssssssz.-Zachichotał.-Czyssssssssszby sparaliżował cię ssssssstrach?
-Kilka słabych uderzeń to trochę za mało, żebym się bała.-Odparła Ines podnosząc na niego wzrok.- Pokarz, co naprawdę potrafisz. Chcę zobaczyć twój Mroczny ruch. Może nim zmusisz mnie do czegokolwiek.
-Czyli przechodzimy do konkretów.-Wokół Reiji’ego pojawiła się zielono czarna aura.- Cudownie.- Z jego bey’a wyłoniła się zielona aura kobiety z wężami zamiast włosów.- Poisson Serpent Mroczny ruch Zabójczy Jad!
-Iskra przygotuj się.- Po raz pierwszy mogłam zobaczyć bestie Ines. Była to kobieta o jasno żółtej skórze oraz włosach zwiniętej w luźny warkocz. W przeciwieństwie do Virgo, które wcześniej widziałam była naga. Nie miała stroju wojowniczki czy jakiejś tam baletnicy tak jakby ona sama z siebie była czyjąś pasją. Meduza owinęła swoje włoso-węże wokół jej szyi spojrzała swoimi czerwonymi oczami w jasne odpowiedniki Iskry, a ta zaczęła powoli zamieniać się w kamień. No i po ptakach.  Koniec.
Pięknie.
Cudnie.
Zajebiście.
-Myślę o tobie od początku walki.-Ni z gruchy ni z pietruchy-powiedziała Ines.
Reiji chyba podzielała moje zdziwienie, bo wydał z siebie bliżej nieokreślony dźwięk i przestał gibać się na boki.
- I wiesz, do jakich wniosków doszłam?-Dziewczyna zaśmiała się pod nosem.- Tak naprawdę to ty się boisz.-Wybuchła śmiechem.-Boisz się ognia tak jak każde dzikie zwierzę.-Kamień, którym pokryła się Iskra zaczął pękać i w końcu rozsypał się na kawałki.
-Co jesssst?
-Chciałeś zmienić ogień w kamień.-Znowu się zaśmiała tym razem głośniej.- Może od razu wodę w wino! Iskra Ognista Szarża!- Virgo Ines wyrwała się Meduzie i wymierzyła jej zawodowego prawego sierpowego płonącą pięścią, a potem lewego i znowu prawego biła ją tak dopóki aura trującego bey’a się nie rozpadła się na kawałki.-Wiesz, czemu twoje ataki na mnie nie działają? Bo atakując mnie niszczyłeś ostra Serpenta.
-Co!
- Chciałeś zniszczyć Iskrę, atak naprawdę zniszczyłeś tylko i wyłącznie siebie. Mój ogień jest zbyt silny by cokolwiek mogło go znieść! Jednak muszę ci coś przyznać. Już dawno nie spotkałam kogoś, kto zmusiłby mnie do ujawnienia aury. Iskra zakończ to i Rozpętaj Piekło!-Ogień buchnął na wszystkie strony przede mną i Tobio wyrosła wielka ściana ognia gdybym siedziała kilka centymetrów dalej spłonęłabym w mgnieniu oka.
Po chwili ogień zniknął, a ja usłyszałam dźwięk upadającego na ziemie bey’a. Ostrożne spojrzałam w dół.
Ines patrzyła z góry na klęczącego przed nią Reiji’ego. Jej wzrok wyrażał jedynie pogardę. Nie wyglądała na zadowoloną z wygranej zupełnie jakby była ona dla niej zwykłą formalnością. Odwróciła się do reszty drużyny, która zdążyła już pozbierać swoje szczęki z ziemi.
-Mam nadzieję, że to wystarczy za powód by mnie słuchać.-Powiedziała.-Madoka zajmij się jego bey'em - dziewczyna podbiegła do pokonanego- do rana ma być cały i niech ktoś zbierze Reiji'ego do kupy.-Nikt poza Madoką nie ruszył się z miejsca. Oficjalna Pani Kapitan westchnęła i przywołała bey'a. Spojrzała milej i powiedziała.-Chcieliście dowodu na to, że jestem godna dowodzić. To, co przed chwilą zobaczyliście dowodziło tylko i wyłącznie tego, że jestem silna. Kelsi przepraszam, że byłam taka ostra. Ja po prostu...-Umilkła na chwilę- Po prostu nie chce by Doji'emu uszło płazem to, co zrobił i mam nadzieję, że pomożecie mi wymierzyć karę adekwatną do jego czynów.-Dziewczyna odwróciła się i poszła do mieszkania.
Szczerze? Wbiło mnie w tamte schody. Po takiej pokazówce mogłaby głosem samego diabła kazać nam chodzić na rzęsach recytując Ode do Radości w oryginale i od tyłu i nikt by się temu nie sprzeciwił. Zamiast tego Kelsi dostała przeprosiny, a reszta zapewnienie, że Ines chce tego samego, co oni. Grupa się rozeszła
-Choć Blue-powiedział Tobio trącając mnie łokciem w ramię.-Zbierzmy tego zdechlaka do kupy.
-Jak chcesz.-Powiedziałam i zjechałam drabiną na dół.
Ostrożnie podeszłam do Reiji'ego stanęłam w bezpiecznej odległości jednego metra od niego i powiedziałam:
-No to od tej pory jesteś ślepo posuszny pani kapitan.-Zero reakcji.-Ej zdechłeś?-Trąciłam go czubkiem buta. Jego ciało zaczęło się bujać w lewo i w prawo.
-HAHAHA! Widziałaś ją!? Ten błysk w oku, kiedy wyprowadzała specjalny atak!? Aha hahahaHAHAHAHAHAHA! Ta moc! Ta siła! Nie doceniłem jej! Mhyhyhymm.-Przełożył sobie rękę do twarzy.-Ale to się nie powtórzy. O nie. Zniszczę ją i to tak mocno jak jeszcze nikogo nie zniszczyłem!-Odrzucił całe ciało do tyłu i zaczął się głośno śmiać.
-Chyba nic mu nie będzie.-Powiedział Tobio.
-Chyba tak.-Przytaknęłam cicho powoli zdejmując wzrok z roześmianego chłopaka.-Chodźmy do środka zanim bardziej mu odbije.
Wróciliśmy do mieszkania.
-Co z Reiji ‘m?-Spytała Ines podnosząc wzrok znad mapy.
-Żyje.- Stwierdziłam podchodząc do niej i również pochylając się nad mapą.
Napis w prawym górnym rogu głosił, iż jest to mapa Tokio. Musiałam uwierzyć mu na "słowo”, ponieważ kompletnie nie ogarniam map. Jak dla mnie to równie dobrze mogłoby być mapa Paryża, albo Londynu. W sam środek plątaniny jasnych kresek wbita była czerwona szpilka zapewne Dark Nebula kawałek od niej znajdowała się taka sama tyle, że niebieska.
-To posterunek policji.-Powiedziała Ines uprzedzając moje pytanie.-Gdy uruchomi się alarm w najlepszym wypadku będziemy mieć dwadzieścia minut zanim budynek zostanie okrążony.
-A to źle.-Powiedziałam, a w moim głosie można było usłyszeć nutkę kpiny. Nie jest żadną tajemnicą to, że nie darzę panów w niebieskich wdziankach szczególną sympatią.
-Bardzo źle. W końcu mamy zamiar napaść pilnie strzeżony budynek w samym centrum miasta wyrżnąć tam wszystkich, którzy będą stać nam na drodze, po czym zabrać stamtąd to, co nasze. Zmartwię cię Kelly, ale to wszystko nie jest legalne.
-To, co dzieje się w Dark Nebuli też.-Burknęła Mary wchodząc do kuchni.
-Dopóki nie zdobędziemy dowodów są niewinni.-Powiedziała jasnowłosa uparcie w bijąc wzrok w kartę papieru.- Będzie ich słowo przeciwko naszemu słowu.
Zapadło milczenie. W sąsiednim pokoju siedzieli moi znajomi z Dark Nebuli, Hyoma pewnie poszedł z Madoką po zapasowe części, a ja siedziałam tu z nimi. Hah, a jeszcze tydzień temu poszłabym odsypiać podróż.
-Mamy jakiś plan?-Spytałam wcierając chusteczką nos.
-Pracuję nad tym.-Odparła Ines-Dam wam znać, gdy coś wymyślę.- W wolnym tłumaczeniu to znaczy mniej więcej tyle, że mamy dać jej święty spokój.
Kiwnęłam głową i wyszłam z kuchni. W salonie Dan siłował się na rękę z Kapitanem Capri ‘m. Stanęłam w progu, oparłam się o framugę i patrzyłam jak konkurują.
Faceci. Dnia nie wytrzymają bez pokazywania, jacy to oni nie są.
-Co tam Blue.- Zgadał Kumata.
-Nic nowego…-rozejrzałam się.-Gdzie Kelsi i Ryutaro?
-Nie tam gdzie myślisz Krab.-Powiedział Tetsuya.
-Spadaj na drzewo.-Powiedziałam uśmiechając się pod nosem.-A teraz na serio gdzie są?
-Kelsi jak zwykle przy kompie, a Ryutaro gdzieś polazł.-Powiedział Capri dociskając rękę Dan ‘a do powierzchni stolika.-Pewnie znowu siedzi nad miską z wodą i dzwoni dzwoneczkami.
-Oj weź może wywróży coś przydatnego.-Stanęłam w obronie idioty w szlafroku.
-Dosyć gadania.-Stwierdził Kumata opierając łokieć o stolik.-Chcesz dołączyć do zabawy?
-Nie chyba spasuje.-Odparłam kręcąc przy tym głową.
-Blue podaję się bez wali no tego jeszcze nie było.-Zaśmiał się średni z braci.
- Ech. Za dobrze mnie znacie.-Zaśmiałam się podchodząc o stolika i opierając na nim łokieć.-Trzeba będzie was zabić jak już skopiemy Doji’emu cztery litery.

Rozdział 72 za nami. Mój najgorszy wróg opisywanie walk ujawnił się w nim dlatego dodaje ten rozdział w nocy z soboty na niedziele, a nie tak jak powinnam w piątek wieczorem, ale mniejsza o to. Mam większy problem. Jak wszyscy dobrze wiecie( albo i nie) postacie stworzone przeze mnie to moje dzieci i jak tak patrze na Ines to mam takie:

Ja: Jasna cholera z kim ja cie robiłam?

Ines: Nie wiem mamo. Za to bardzo dobrze wiem co zrobiłaś. Kazałaś Celest zabić moją przyjaciółkę!

Ja: Tak wiem nienawidzisz mnie, ale kto jest twoim ojcem? Tak na dobrą sprawę nie znam ojców wszystkich moich córek więc jeśli patrząc na którąś z moich ślicznych dziewczynek przychodzi wam do głowy jakiś facet to mi powiedzcie.

Ryuga: Kelly co ty robisz?

Kelly: * podskakuje w miejscu, a szalik na jej szyj co chwile podnosi się pod same kucyki po czym opada z powrotem na dekolt* Próbuje wyskoczyć z szalika. :)

 Ryuga: Acha. Że też ja się jeszcze czemuś dziwie...

No to ja się z wami żegnam.

Przepraszam za niedotrzymanie terminu.

Do następnego posta.

Hania.

Ps. To już 100 post na tym blogu poza tym nabiliście już ponad 2000 komentarzy i 20000 wyświetleń. Dziękuje, Kocham was, i Graviti Distrojer.