Rozdział 71

Kelly

Hyoma jedzie z nami…Kurwa. To tyle ode mnie w tym temacie. Serio ktoś uwierzył, że nie będę pruć się w myślach na ten temat? Otóż będę się pruć i to tak jak jeszcze nigdy! To najgorszy pomysł, na jaki można było wpaść. Przebija nawet mój świetny pomysł, żeby popić sushi mlekiem! Ten pomysł jest tak zły, że gdyby Doji go usłyszał to pociąłby się z rozpaczy, ponieważ ten pomysły jest bardziej zły niż on.

Strażnik wioski. Phi. Jak taki z niego strażnik to po kiego grzyba z niej wychodzi?  Niech siedzi na dupie i pilnuje tej całej Komy.

Tak. Panicznie się boje. Boje się, że spróbuje zrobić coś mi, albo Ryudze, a do tego wszystkiego jak na niego patrzę zaczyna mnie skręcać od wyrzutów sumienia.

Z tego, co zauważyłam zdążył o ile nie okręcić wokół palca to udobruchać dziewczyny.

Ech ja to mam zawsze pod górkę.

Właśnie w tym momencie świat postanowił udowodnić mi ze jest inaczej i ziemia pod moimi stopami delikatnie się obsunęła powodując to, że zjechałam kilka metrów w dół i uderzyłam w plecy Mary.

-Sorry.-Powiedziałam próbując stanąć jak człowiek. Stopa zakopała mi się w kamykach i im bardziej nią kręciłam tym więcej kamyków wsuwało mi się do buta.- Nie ruszaj się przez chwilę.

- Jak chcesz na barana to niema mowy.-Powiedziała Mary.

Zaśmiałam się kłódko i wyszarpnęłam stopę z ziemi.

-Spokojnie nie będę cię wykorzystywać, poza tym nie masz tyle w tłokach. 

-Pfff chyba ty!-Uśmiechnęła się.

Szłam chwilę w milczeniu koło dziewczyn, ale kiedy kamień w moim bucie zaczął dobierać mi się do małego palca stwierdziłam, iż:

-Zginiemy tutaj.

-Czemu?- Zdziwiła się zielona szatynka.- Wcześniej hasałaś sobie po górach, że aż miło.

-Pod górę to, co innego, a teraz jeszcze on nas prowadzi.

-Chyba nie jest na tyle głupi żeby czegoś próbować, a poza tym przestań tak na niego najeżdżać, bo mam ochotę mu coś zrobić.-Dziewczyna posłała mordercze spojrzenie w kierunku jasnowłosego chłopaka.

-Proszę nie.-Jęknęłam rozbawiona.- Jak go zabijesz to nigdy nie wyjdziemy z tego lasu

-No to nie marudź, że nas prowadzi.- Mary coraz częściej się uśmiecha.

-Marudzę, bo jest ciemno, mokro, mam kamień w bucie i idziemy przez las prowadzone przez gościa, który chciałby zepchnąć mnie z tej góry i patrzeć jak umieram.- Mimo woli wyobraziłam sobie jak leże z powykręcanymi kończynami gdzieś w jakimś parowie, a Hyoma patrzy jak ucieka ze mnie życie.

-Jak zepchnie ciebie to zostanie ze mną i Ines.-Głos kaskaderki rozproszył mroczną wizje. Jednak jak raz przyczepie się czarnego scenariusza łatwo go nie puszcze.

-Ale jak się teraz przypadkowo potknę i spadnę w przepaść to nikt mu nie udowodni, że to zaplanował.

-Aż takim geniuszem zbrodni chyba nie jest, nie?...Nie?-Zaśmiałam się.

Hyoma geniusz zbrodni. Ten jego miły ciepły uśmiech przywodzący na myśl promienie wiosennego słońca.

-Jeśli mści się tak dobrze jak kłamie to jestem w ciemnej dupie...-Zapadła niezręczna cisza.

-...Kurde przecież matki mu nie zabiłaś. Może z nim pogadaj...Tak...Szczerze. No może się uda.

-Szczerze...I właśnie tu jest problem.

-Zawsze można spróbować.-Znowu się uśmiechnęła.

-Już próbowałam. Dla niego dalej jestem agentką Dark Nebuli, która przybyła by wszystko rozpierdolić.-Dziewczyna zatrzymała się i spojrzała na mnie badawczo.

-... A jesteś?-Zaśmiałam się pod nosem i powiedziałam:

-Tak, a Ryuga to zakładnik, który zginie, jeśli nie wykonam zadania. Nie no żartuję...Prędzej się przekręcę niż wykonam jakiekolwiek zadanie od Doji'ego.

-No to...Wróg mojego wroga jest moim przyjacielem…-zostałam obdarowana kolejnym uśmiechem.

Chwila. Czy ja usłyszałam to magiczne słowo?

-...Przyjacielem?-Zapytałam i natychmiast tego pożałowałam. Moja rozmówczyni była tak zmieszana jakbym powiedziała jej, że jest matką mojego dziecka. Co ja sobie myślałam? Ona po prostu przytoczyła jakieś tam przysłowie, a ty od razu. Dobra trzeba to zatuszować.-Phahaahahahhah!!! Ale miałaś minę!

-...Hehe.-Najbardziej wymuszony śmiech, jaki słyszałam.

-Wiecie, że on pewnie to wszystko słyszał?-Wtrąciła się Ines.

-Życie.-Mary wzruszyła ramionami.

-Normalny facet pewnie by się ucieszył, że trzy sexowne dziewczyny o nim rozmawiają.-Zauważyłam.

-... A właśnie gdzie jest Madoka?-Spytała satynka.

Zrobiłam duże oczy i zaczęłam rozglądać się na boki.

-Nie strasz.-Odetchnęłam głęboko.- Idzie obok Hyomy.

-Pewnie planują jak i gdzie ukryć ciała.-Żarty Mary robią się coraz bardziej mroczne.

-O Boże.-Zaśmiałam się zasłaniając usta ręką.-Przepraszam zginiecie przeze mnie i razem zemną.

-No coś ty, wzięło cię poczucie winy?...Kto by pomyślał.-Ałć.

-Oj weź.-Jęknęłam-Ty też myślisz, że mam bryłkę lodu za miast serca.

-Chciałabyś mieć...-Zapadła cisza.

Chciałabym mieć serce z lodu, albo, żeby ludzie uważali mnie za potwora. Wtedy zrozumiała bym jak czuje się Ryuga, kiedy ludzie wypominają mu to, co się stało, kiedy stracił kontrole. Hikaru, Tsubasa, Krabi, Kapitan Carpi, Ryutaro, bliźniaki Sodo, bracia Kumade i…Kyoya wszyscy zmienieni w karmę dla Drago bey’a którego znalazłam i pomogłam ukraść, a winne za to wszystko i tak ponosi mój przyjaciel, którego jednym przewinieniem było to, że chciał trochę powalczyć.

-Może.-Wzruszyłam ramionami.- Pewnie było by dużo łatwiej.

-Obraziłaś się?-Spytała Ines, a ja w tym momencie zdałam sobie sprawę, że moja odpowiedź była trochę spóźniona. Trochę bardzo spóźniona.

-Nie.-Zaśmiałam się.-Trzeba trochę więcej żebym się obraziła.

-Chyba jestem głodna...-Stwierdziła Mary po chwili milczenia.

-Chcesz nachosowej podpałki?-Spytałam już suwając plecak.

-A masz?

-No. Nie ruszam się bez niej.

-...W sumie to spasuje zjem coś jak będzie na to czas.-Stwierdziła po chwili zastanowienia.

Tematy nam się skończyły i zapadła cisza. Mary wcisnęła sobie w uszy słuchawki, Ines nie wiem, co robiła, ale dałabym sobie rękę uciąć, że próbowała odczytać czyjeś myśli, albo no nie coś innego, co robią przywódcy. Natomiast ja i moja skromna osoba przez resztę drogi starałyśmy stłumić w sobie zew lasu i nie zacząć biec gdzieś przed siebie coraz głębiej i głębiej w ciemność.

Na pociąg nie musieliśmy długo czekać przyjechał jak to w Japonii zwykle bywa idealnie punktualnie wsiedliśmy do środka i już na samym starcie zaczęłam się zastanawiać czy na pewno chce siedzieć z Hyomą w jednym przedziale. Nie mając zbyt dużo czasu na zastanowienie wsiadłam do pierwszego lepszego przedziału, usiadłam przy oknie i czekałam, co zrobi reszta, a reszta jak można się było tego spodziewać kierując się instynktem stadnym polazła za mną. Ja, Madoka i Ines po jednej stronie, a Hyoma i Mary po drugiej.  To oczywiste, że pan strażnik coś kombinuje „z Mary” i mam niejasne przeczucie, że dobrze mu idzie. Chociaż kto tam wie. Mary to jeden z takich ludzi, których wbrew pozorom oczywiste reakcje trudno przewidzieć. Czasami się zastanawiam czy ona tylko udaje, że tak bardzo jej zależy na Alexie, a tak naprawdę sama chce go załatwić czy może Alex to taki jej Burek. (Pozdro dla kumatych).

Większość drogi minęła mi na bezmyślnym gapieniu się w okno, zastanawianiu, kiedy w końcu dopadnie mnie skurcz szyj, słuchaniu grzecznościowych uwag i mdławych historyjek Madoki oraz na walce z katarem.

Kiedy Madoka opowiedziała kawał z taką długa brodą, że pewnie już mój pradziadek uważał o za stary nie wytrzymałam i wyszłam. Kiedy byłam już na korytarzu mogłam wreszcie odetchnąć pełną piersią.

Może ja się za bardzo przejmuje. Hyoma mnie nienawidzi to pewne, ale nie powinnam zachowywać się przy nim jak zaniepokojone czymś zwierzę. Kelly proszę trochę powagi i wiary w swoje umiejętności.

Telefon w mojej kieszeni zawibrował z irytacją tak jakbym ignorowała o już od dłuższego czasu. Spojrzałam na wyświetlacz- Kelsi i jej 52 nieodebrane wiadomości.-Upssssss. Nacisnęłam zieloną słuchawkę i przyłożyłam komórkę do ucha.

-BLUE! ŻYJESZ!? DZIĘKI BOGU! WIESZ JAK MNIE WYSTRASZYŁAŚ!? O MAŁO, CO PRZEZ CIEBIE ZAWAŁU NIE DOSTAŁAM! ŁDNIE TO TAK NIE OBIERAĆ?!-Ryknęła do słuchawki pewnie mówiła coś jeszcze, ale przez dzwonienie w uch nieudało mi się wszystkiego usłyszeć.

-Spokojnie żyje. W Komie nie było zasięgu.-Powiedziałam ciesząc się w duchu z tego, że jednak kogoś na tym świecie cośkolwiek obchodzę.

-Zabije cię. Naprawdę się bałam. Gdzie jesteś?-Spytała.

-Jeszcze w pociągu, ale zaraz powinnam być w mieście, a co?

-A nic mam dla ciebie małą niespodziankę.

-Po to dzwoniłaś te 50 kilka razy?

-Tak. Przyjdź jak najszybciej i zabierz drużynę. -Po tych słowach rozłączyła się.

Ciekawe, co przygotowała.

Wróciłam do przedziału.

-Byłam zastrzelić konduktora.-Powiedziałam, kiedy wszystkie oczy skupiły się na mojej skromnej osobie.

-Właśnie słyszeliśmy.-Powiedział Hyoma uśmiechnął się i zapytał.-Co u Kelsi?- Wywiad WBBA mu na kablował czy usłyszał to imię dopiero przed chwilą?

-Raczej dobrze.-Przeszłam przez cały przedział i usiadłam na swoim miejscu.-Nie pytałam. W każdym razie zaprasza nas do siebie jak tylko wyjdziemy z pociągu.-A ja potrafię uśmiechać się ładniej od ciebie.

-Mówiła, czemu chce nas widzieć?-Spytała Ines zamykając książkę i chowając ja do podróżnego plecaka.

-Ma dla nas niespodziankę.-Powiedziałam prostując nogi i zakładając je jeną na drugą.

-Kose między żebra?-Spytała Madoka wywracając przy tym oczami.

- Dla ciebie to nawet dwie.-Warknęła Mary. Zabawne. Byłam pewna, że w tych słuchawkach nic nie słyszy.

-W WBBA jest niezbyt bezpiecznie szczególnie odkąd zagnieździły się tam szkodniki.-Zauważyłam.

-Bo niby jakaś zapyziała dziura dziewczyny z Dark Nebuli jest lepsza?-Madoka nie chciała odpuścić.

-Kelsi zrobiła dla nas więcej w jedną noc niż ty w cały tydzień, więc zamknij grzecznie twarz i rób to, co Ines ci każę.-Miło jest patrzeć jak starsza Tategami grozi komuś innemu niż ja.

-Widzę, że ci się bardzo podoba perspektywa tych odwiedzin.-Powiedział Hyoma uśmiechając się pod nosem.

-Bardzo, ale jeśli nie chcesz zemną tam iść to nie musisz. Właściwie możesz od razu wrócić do Komy.

-Ja zawsze dotrzymuje słowa…-„w przeciwieństwie, do co poniektórych” samo cisnęło się na usta.

-Czyli postanowione.-Stwierdziła Ines.-Cała piątka idzie do Kelsi.

Do końca drogi nikt się nie odezwał.

 Kiedy wyszliśmy z pociągu na powrót otoczył mnie gwar dobrze znanego mi miasta. Szczerze będzie mi żal opuszczać to miejsce. Przywiązałam się do niego jak do żadnego innego odkąd opuściłam rodzinny domek.

Tuż pod blokiem Kelsi nabrałam dziwnego wrażenia, że ktoś mnie obserwuję dosłownie sekundę później musiałam zrobić salto w tył, żeby nie oberwać bey’em w głowę.

-Co to kurwa było?-Wrzasnęła Mary, której prawie nadepnęłam na stopę.

-Tobio!?-Krzyknęłam patrząca skąpana w promieniach słońca postać stojąca na dachu.

-Blue! Ty stara decho od wczoraj na ciebie i twoją zgraje czekamy!-Odkrzyknął mi chłopak zjeżdżając po rusztowaniu od schodów przeciw pożarowych.

-Już nie decho poza tym to jej zgraja.-Wskazałam na ślepo za siebie mając nadzieje, że trafiłam w Ines.

-Mniejsza chodźcie do środka musisz przywitać się z resztą.

-Resztą?-Zdziwił się Hyoma.

-A, co myślałeś? Jak Kelsi organizuje wsparcie to na całego.-Capri złapał mnie za nadgarstek i zaczął prowadzić do mieszkania mojej starej kumpeli z Dark Nebuli.

Wpadliśmy na klatkę chodową, a potem z buta w drzwi i jesteśmy w środku, a tam.

-KRABI! –Rzuciłam się na szyje najbardziej jebniętemu zoofitowi, jakiego poznałam.

-Ja też się cieszę, że cię widzę krab.- Przez ramię chłopaka zobaczyłam braci Kumade i pewnego idiotę wchodzącego cały czas w szlafroku.

-RYUTARO! KUMASUKE, KUMATA I KUMAJI!-Puściłam Tetsuya i stanęłam jak człowiek.- Gdzieście się ćpupny podziewaliście przez ten cały czas?

-Wszędzie i nigdzie.-Odparł najstarszy z braci klepiąc mnie w plecy tak mocno, że prawie się przewróciłam.-Mniejsza o nas podobnież wreszcie masz bey’a to, co urządzamy sobie mały pojedynek?

-Może później.-Powiedziała Ines stając w drzwiach razem z resztą drużyny.-Kelly może przedstawisz nam swoich znajomych.

-Jasne oto największe pojeby, jakie chodzą po ziemi. Uwaga wymieniam od lewej: Kumasuke, Kumata i Kumaji, czyli bracia Kumade dalej Ryutaro Fukami najbardziej arogancki fanatyk starych zwyczajów, jakiego dane mi było poznać, dalej haters gona hate Tetsuya Watarigani, ale my tu na niego mówimy Krabi, najlepszego snajpera po tej stronie…wszystkiego Tobio Oike już znacie…

-A my to, co?- Dan wszedł mi w słowo.

-Pies?-A Reki za niego dokończył.

-Ależ skąd. Panie i Hyoma oto bliźnięta Sodo, czyli Dan i Reki.

- No nareszcie jesteście.-Kelsi weszła na korytarz…o widzę, że ty też sprowadziłaś „wsparcie”.

- Można tak powiedzieć…-powiedziałam patrząc kątem oka na Hyome.- Jak udało ci się ich wszystkich zebrać do kupy?

-Nic nie motywuje lepiej niż zemsta.

-To, co Doji zrobił nam już nigdy nie może się powtórzyć-przemówił grubym głosem Kumasuke.- Poza tym zabili Rudą, a za krew płaci się krwią.-Ines zachłysnęła się powietrzem.

-Chyba o kimśśśśśśśśśśśśś zapomniałaśśśśśśśśśś.-Odwróciłam się powoli, a za plecami mojej liderki zobaczyłam największego chuja w całej Dark Nebuli (nie dosłownie oczywiście).

-Ej! Odpierdol się od niej!-Warknęła Mary, na co odpowiedział jej paskudny chichot. 

-Cześć Reiji. Nie masz przypadkiem jakiś dzieci do straszenia?-Chłopak typowym dla niego wężowym ruchem wyminął Ines i stanął przede mną.

- Cześśśśść Blue-pochylił się tak, żeby mógł mówić prosto do mojego ucha.-Ciessssssze się, że wresssssszcie masz bey’a zniszczenie cię podczasssss bitwy będzie bardzo przyjemne.-Obrzydliwie mlasnął językiem.

-O ile zdążysz chwycić kuczer zanim przerobie cię na parę butów.- Zaśmiał się, a ja pochwyciłam mordercze spojrzenie jasnowłosego.

-Nic się nie zmieniłaśśśśśś.-Powiedział już głośno, „wyprostował się” i rozejrzał się po pokoju.-Widzę tu sssssporo nowych twarzy, chociaż jesssst tu też kilku sssssstarych znajomych…

-Reiji zapłacisz za to, co stało się na mistrzostwach.- Powiedział Hyoma stając naprzeciw drugiego najsilniejszego bleydera starej Dark Nebuli.

-Hah ach tak?-Ręce rudowłosego chłopaka zabujały się tak jakby niemiał w nich żadnych kości.-Twoje przerażone błagające o litość wrzaski podczasssss nassssszej osssstatniej walki były tak przyjemne dla moich uszu, że chętnie to powtórzę.-Mówiąc to oblizał się, a mi zebrało się na wymioty.

Przez chwilę mierzyli się wzrokiem jeden z determinacją, a drugi z rozbawieniem w żółtych oczach. Rozróba wisiała w powietrzu

-Ooookej skoro są już wszyscy może powiesz nam Kelsi, po co nas tu ściągnęłaś.-Zaproponowała Ines przerywając ciszę.

-Dobra, ale może najpierw wyjdźmy z korytarza.-Cała piętnastka przeszła do salonu.- No, więc gdy was nie było sprawdziłam to i owo.-Wskoczyła na obrotowe krzesło na kółkach i podjechała na nim do biurka.

-Iii, co w związku z tym?-Spytała zniecierpliwiona Ines.

-W telegraficznym skrócie…Już wiem gdzie nowa Dark Nebula ma swoją bazę.  


Ines: Rozdział 71 za nami. Dzisiaj to ja poprowadzę podsumowanie ponieważ miłosiernie nam panująca.
Ja: *leży na łóżku z twarzą wciśnięta w poduszkę* Jestem do niczego! Nie umiem wczuć się odpowiednio w charaktery męskich postaci! Hyoma wyszedł na bezradną ofiarę, a reszta za bardzo się cieszy!!!! Tylko ten psychopata mi się jako tako udał.
Kyoya: Przesadzasz, cieszą się bo spotkali starą przyjaciółkę..., a Hyoma jest ofiarą i nic na to nie poradzisz.
Kelly: Spaaaaaaaaaaaaaaaaadł śnieggggggggggggggg!!!!!!!!!!!!!!!!!*wybiega z pokoju ciągnąc za sobą Ryuge *
Ja: JESTEM DO NICZEGO!!!!
Kyoya: Nie jesteś.
Ja: i mam małe cycki.
Kyoya: Znowu zaczynasz?
Ja: Tak.
Ines: Mniej więcej to... A wiec przechodząc do meritum bardzo się cieszymy, że do naszego grona doszło dwóch nowych bleyderów. Pragnę gorąco powitać  Carii Desaur i nowego Anonimka. Co do historii mam teraz pod sobą 14 ludzi których użyje w odpowiedni sposób jak tylko ustawie ich do pionu.
To tyle z podsumowania.
Ja się z wami żegnam.
Do następnego posta.
Ines