Rozdział 70

Mary

PUK, PUK!
-Halo jest tu, kto!?-Zawołałam wchodząc do małego domku, który zajmowała Madoka. Trochę zdziwił mnie brak odpowiedzi z jej strony.  W korytarzy zdjęłam buty i weszłam do stoliku.-Madoka…Jesteś tu?
-Mary tutaj.- Usłyszałam głos Kelly gdzieś za sobą, gdy się odwróciłam zobaczyłam jej głowę wystająca zza drzwi.
-Co tu robisz?-Spytałam.
-A nic takiego montuje przyciski autodestrukcji na waszych bey’ach -powiedziała chowając głowę.
-Acha dobrze wiedzieć, a tak na serio?-Weszłam za nią do pokoju w środku przy biurku siedziała Madoka ze słuchawkami wciśniętymi na uszy i goglami na oczach pochylona nad częściami Iskry.
-Chowam się przed Ines znowu dała mi ochrzan za to, że cię „ prowokuje”.-Niebieskowłosa z głośnym łoskotem skoczyła na łóżko stojące naprzeciw biurka łóżko.
Ciekawe czy te kazania kiedykolwiek cos dadzą.
-Co z moim bey’em?- Zapytałam strącając słuchawki z głowy Madoki. Dziewczyna podskoczyła na krześle spojrzała na mnie odetchnęła jakby z ulga i wskazała małe pudełko i leżący obok niego mój kuczer.
-Radziła bym-zaczęła.- Żebyś pozwoliła Wolfowi kręcić się swobodnie wtedy wszystkie części lepiej się ze sobą zespolą.-Mówiąc to międliła w palcach kosmyk włosów.
-Medytacja może być?- Spytałam.
-Tak medytacja będzie idealna. A tak miedzi nami pierwszy raz spotykam się z takim typem Fusion Wheel…Pozwoliłabyś mi jeszcze kiedyś przeprowadzić na nim parę testów?
-Może kiedyś.-Burknęłam zmieszana i wyszłam z pokoju.
Dobra gdzie było ten cały ogród do medytacji?
Po plus minus półgodzinnym kluczeniu po wiosce udało mi się wreszcie dostać do tego po trzykroć przeklętego ogrodu. Kiedy już to zrobiłam usiadłam przy jeden z mini aren i wystrzeliłam Wolfa. Na samym początku nic się nie działo, ale po dłuższej chwili ciemność, jaka zapanowała, gdy tylko zamknęłam oczy stała się ciemniejsza niż zwykle. Wokół mnie zrobiło się ciepło gorąco, a potem…
-Co ty tu jeszcze robisz!?-Usłyszałam czyjś krzyk, po czym ktoś złapał mnie za rękę i zaczął gdzieś prowadzić. Wszystko działo się dokładnie tak samo jak ostatnim razem budynek zawalił się chwile po tym jak z niego wybiegłam. Stałam przednim przez chwile zastanawiając się, co dalej.  W pewnej odległości tak jak poprzednio walczyły dwie bestie. Dobrze wiem, co się sanie jak tam pójdę, a może by tak zobaczyć, co jest gdzie indziej. Skierowałam się w stronę lasu, ale zanim zdążyłam przejść dwa kroki uderzyłam w cos jakby przezroczystą ścianę. Cofnęłam się o krok.
Co jest?-Pomyślałam.-Przecież widzę jak ludzie tędy przechodzą, a ja nie mogę?- Spróbowałam znowu przebić się przez niewidzialną ścianę, ale to nic nie dało.- Czyli idziemy oglądać walkę.
Spokojnym krokiem ruszyłam w stronę placu, zdążyłam akurat usłyszeć jak właściciel smoka Krzyczy ten swój super atak:
-L-DRAGO MROCZNY RUCH PODNIEBNY NISZCZYCIEL CESARSKIEGO SMOKA!!!-Tak samo jak poprzednio wielka fioletowa masa energii pochłonęła jego przeciwnika, a potem minę. Ciekawe gdzie tym razem wyląduje. Otworzyłam oczy wszędzie wokoło była ciemność.
-Acha, czyli to się dzieje jak w pobliżu niema żadnej śpiącej wariatki.-Powiedziałam do siebie.
-To się dzieje, gdy ktoś próbuje się z tobą porozumieć.- W przestrzeni rozległ się znajomy głos. Zaczęłam się rozglądać na wszystkie strony, co spowodowało mniej więcej tyle, że moje ciało zaczęło dryfować gdzieś w przestrzeń. Zupełnie jakbym była w wodzie tylko takiej suchej i z powietrzem… Oj tam wiecie, o co mi chodzi.
-Gdzie jesteś i kim jesteś?
-Ech, z kim ja musze pracować.- Przede mną otoczony ogniem pojawił się wysoki mężczyzna z groźnym wyrazem twarzy w jego mocno zwężonych żółtych źrenicach odbijały się czerwone przebłyski.
-Ryuga…Czego chcesz?-Spytałam próbując nie dać po sobie poznać, że zaraz tu odpadnę.
-Darujmy sobie wstęp.-Powiedział.- Sprawa wygląda źle. Musicie szybko zacząć działać.
-Eeee….Co?-Ryuga uderzył się z w otwartej w czoło tak mocno, aż jego diadem zadzwonił.-Jesteś jakąś głupia wizja, która mi się przyśniła i ja mam cię słuchać? Do reszty cię pogrzało?
-POSŁUCHAJ!-Ryknął tak głośno i natarczywie, że aż odepchnęło mnie parę metrów do tyłu.- NIE OBCHODZI MNIE TO, CO MYŚŁISZ O TYM WSZYSTKIM POPROSTU PRZEKAŻ KELLY, ŻE MUSICIE NATYCHMIAST DZIAŁAĆ…i, że żyje…Dotarło czy mam powtórzyć?
-Dlaczego sam jej tego nie powiesz?-Wykrztusiłam.
Na żywo Ryuga był groźny, ale tutaj jest po prostu przerażający. Te oczy i ten uśmiech.
-Wierz mi gdybym mógł to zrobić nie spotkałabyś mnie tego wieczoru.-Powiedział i się odwrócił.
- Jak ci tak bardzo nie pasuje to, czemu mnie pocałowałeś?- Wyrwało mi się mimo woli.
Chłopak odwrócił się, spojrzał na mnie jak na wariatkę i wybuchną śmiechem. Długim głośnym śmiechem człowieka z zakładu dla obłąkanych. Gdy udało mu się na chwile uspokoić powiedział tylko:
-Przyjmijmy, że chciałem coś sprawdzić.- I odszedł z trudem hamując dalsze napady śmiechu.
Kiedy Ryuga rozpłynął się już gdzieś w oddali, a w moich uszach przestał rozbrzmiewać jego śmiech ciemność wokół mnie zaczęła bardzo szybko wirować, a ja razem z nią. Otworzyłam szeroko oczy i znowu byłam w ogrodzie.
Było mi niedobrze, kręciło mi się w głowie, która swoja droga pulsowała jak bym podczas tego całego wirowania ostro nią w coś przyfasoliła. Ostrożnie podniosłam się na nogi i zachwiałam. Matko jakbym była na kacu tylko z pominięciem tej miłej część, w której się upijam. Jakimś cudem udało mi się dojść do niewielkiego strumyka płynącego przez ogród. Upadłam przy nim na kolana i zatykając ręką nos zanurzyłam w nim twarz. Siedziałam tak dopóki nie zabrakło mi powietrza. Wyprostowałam się i napiłam wody. Zimny płyn wpłynął do wnętrza mojego gardła czułam się tak jakbym nie piła od wieków.
Mamo i co teraz? Powiedzieć o tym wszystkim dziewczyna. Ines na pewno powiem, ale czy mam to brać to na poważnie? W sensie czy to jest w ogóle możliwe żebym przed chwilą rozmawiała z Ryugą?
Eeeeeecccccccccch ja się do takich rzeczy po prostu nie nadaje. W ogóle to, po co pytałam go o to wszystko?
 „Przyjmijmy, że chciałem coś sprawdzić”- ciekawe, co? Czy znowu dostanie w mordęć? W ogóle co mnie trafiłożeby go o to teraz pytać? Grrrrryyy niech go szlag jeden problem z głowy, a nawet dwa, bo Kelly też by odpadła… dobra przyznaje nie jest taka zła jak na początku.
Klęczałam w zimnym mokrym piasku patrząc na odbijający się w wodzie księżyc i gwiazdy przez dłuższą chwile. Myślałam o tym, co wydarzyło się przez ostatnie kilka tygodnie. W tym wbrew pozorom krótkim czasie zostałam wciągnięta w sam środek gigantycznej rozróby, a dwóch z czterech najważniejszych facetów mojego życia prawdopodobnie musi teraz walczyć o swoje.
Przygoda psia jego mać.
Do diabła z takim syfem.
- Tutaj jesteś. Ines znalazłam ją!
-Nawet nie wiesz jak nas nastraszyłaś.-Powiedziała jasnowłosa wychodząc z za krzaków. – Zostawiłaś bey’a.-Wręczyła mi do ręki Wolf ‘a- Bleyder nie powinien zostawiać bey’a.
-Dzięki.-Mruknęłam.
-Toooo coooo widziałaś coś fajnego podczas tych medytacji? –Spytała Kelly siadając obok mnie i przysuwając się odrobine podskakując na własnym tyłku.
-Można tak powiedzieć.-Zaczęłam.-Nie wiem czy możemy temu wierzyć, ale w trakcie medytacji rozmawiałam z Ryugą. Kazał mi przekazać, że musimy natychmiast działać i kazał też powiedzieć, że żyje.
Z twarzy Kelly odpłynęła cała krew jej usta zmieniły się w białą linie, a oczy łysnęły groźnie.
- Niema, na co czekać.-Powiedziała.- Zabieramy się stąd jeszcze tej nocy.
- Będziemy robić to, co ja każe.-Powiedziała Ines wstając.
- Słonko- niebieskowłosa również wstała i patrzyła teraz z góry na jasnowłosą.-Ryuga powiedział, że musimy NATYCHMIAST działać, a to znaczy mniej więcej tyle, że koniec świata nastąpi w przeciągu kilkudziesięciu godzin, jeśli nie zamierzacie pomóc mi tego powstrzymać to przynajmniej nie przeszkadzajcie.- Wkurwiona odeszła i zniknęła gdzieś za drzewami.
-Ale odwaliła scenę.-Powiedziała Ines.
-No.-Przytaknęłam.-Ciekawe czy uwierzyłaby wszystko, co przypisałoby się Ryudze?
-Normalnie pewnie nie. Inna sprawa, ze ostatniej nocy prosiła go o jakąkolwiek wiadomość od niego.
-Trochę powiało grozą.-Przyznałam.-To, co idziemy się pakować?
-Wychodzi na to, że tak. Powiem Ryo, że się stąd zwijamy.
-Ej nerwol!-Zawołam za Kelly.-Jesteśmy pierdolona drużyną i działamy jak drużyna.
-Z naciskiem na pierdoloną.-Powiedziała Kelly pociągając nosem.
Wróciłyśmy do naszej tymczasowej bazy zabrałyśmy stamtąd swoje graty. Kiedy domek wyglądał tak jakby nigdy nie zaznał naszej obecności wyruszyłyśmy na poszukiwanie naszej samozwańczej liderki. Nie żebym chciała ja zastąpić. Tak na dobra sprawę oprócz Ines, żadna z nas nie nadaje się na dowódcę. Ja najzwyczajniej w świecie nie umiem, a gdyby Kelly się za to zabrała było by jeszcze gorzej niż jest.
Liderka została odnaleziona w domu Pana Hagane, a gdzież by indziej.
-Jesteście gotowe?-Spytała odstawiając filiżankę i spodek z powrotem na stolik.
-Tak.-Powiedziałam zsuwając sobie z ramienia plecak Ines i rzucając jej pod stopy.
-To świetnie.-Dziewczyna wstała z kanapy i wzięła do ręki swój tobołek.- Hyoma jedzie z nami.
-CO!?-Wrzasnęła Kelly tak głośno, że aż zadzwoniło mi w uszach.
-To, co słyszałaś. W końcu obiecałem ci jednego bleydera z Komy.-Powiedział Hyoma wchodząc do pokoju ewidentnie gotowy do drogi.
-Z tego, co pamiętam miałam sama go wybrać.-Przypomniała niebieskowłosa znowu mówiąc tym swoim sukowatym tonem.
-Ze wszystkich bleyderów w Komie tylko ja zgodziłem się uczestniczyć w tym samobójstwie.
-O tak bardzo by ci było beze mnie źle? Może od razu połknij te sto igieł oszczędzisz mi sporych kłopotów.
-I stracić szansę zobaczyć twoją śmierć? W życiu.
- Dobrze skoro już wszystko mamy ustalone możemy ruszać.-Stwierdziła Ines.-  Ile zajmie nam dotarcie do stacji?
-Jeśli wyruszymy teraz powinniśmy zdążyć na poranny pociąg.-Stwierdził Hyoma wyglądając przez okno.
-Świetnie. Madoka jesteś już gotowa?-Czyli jednak bierzemy ją ze sobą.
-Jestem.-Wielka różowa walizka Madoki zagruchotała o podłogę. Matko jak ona z tym cholerstwem wlazła na te górę?
-W takim razie możemy ruszać.
- Uważajcie na się siebie i pamiętajcie o tym, czego nauczyłyście się na treningu.-Czyli o tym jak wymigać się o biegania? Dzięki na pewno się przyda.

Rozdział 70 za nami. Da ktoś wiarę, że na początku miało być ich koło 40? Tak sobie wyliczyłam.
Kyoya: Jak ty dotąd matematykę zdawałaś?
Ja: Tak jak ty wyrywasz laski. Na ładne oczy.
Kyoya: Nie "wyrywam lasek" na ładne oczy.
Kelly: Ty ich w ogóle nie wyrywasz BANG!
Podsumowując ruszamy do akcji!....z Hyoma i Madoką w drużynie.
To ja się z wami żegnam.
Do następnego posta.
Hania.