Rozdział 65

Ines

Chłodne górskie powietrze mieszało się z ciepłem, jakie biło od wody.

Ładnie tutaj.

Ciemne deski odradzające łaźnie od reszty świata gdzieniegdzie porośnięte jakimś bluszczem, jeziorko, do którego miałam za chwilę wejść otoczone było różnych rozmiarów kamieniami. Wszystko otoczone para wodna i oświetlone przytłumionym światłem miało swego rodzaju aurę tajemniczości.

Odetchnęłam głęboko zanurzając się w gorącej wodzie. 

Niema nic lepszego niż długa kąpiel w łaźni. Wszystkie obolałe mięśnie się rozluźniają, a umysł gdzieś odpływa.

-Na bombę!-Krzyknęła Mary wbiegając do wody.-Matko jak ciepło!

No to tyle w kwestii relaksu.-Pomyślałam.

-Mary nie wrzeszcz tak.- Poprosiłam zamykając oczy i zanurzając się po szyję.-Poza tym w łaźni się nie biega.

-No, co się dziwisz. Pieski lubią wodę.-Stwierdziła Kelly idąc w naszym kierunku z wielkim turbanem z ręcznika na głowie zasłaniając rękami strategiczne miejsca. Od stóp do głów była pokryta większymi lub mniejszymi bliznami, ale najbardziej uwagę przyciągał ogromny siniak, który wykwitł na jej brzuchu jak również ten w okolicach ust (prezent od Mary).

-Jak tam brzuch.-Spytałam, kiedy usiadła obok mnie.

-Chyba przeżyję.-Powiedziała krzywiąc się ewidentnie na pokaz i nawet nie próbowała ukrywać, że udaje.

-Jestem pod wrażeniem, że powiedziałaś prawdę. W twojej sytuacji to nie najlepsze wyjście.

-Nie ze wszystkiego, co robiłam jestem dumna, ale nie mam zamiaru wypierać się swoich czynów.

-Ale nie musiałaś się nimi chwalić.-Powiedziałam.

-Prędzej czy później i tak byście się dowiedziały.

-Od Hyomy?-Poruszyła się niespokojnie.

-Prędzej od Ryo... Chociaż kto ich tam wie?

-Czy wy, chociaż przez chwile nie możecie się zachowywać jak normalne dziewczyny?-Spytała Mary podpływając do nas.- Ciągle tylko konspiracja i słowne pułapki. Wyluzujcie, chociaż na chwilę.

-Mary nie oczekujesz od Ines trochę za wiele? Nasza pani kapitan ma dużo na głowie.-Zażartowała Kelly trącając palcem ręcznikowy turban na mojej głowie.

-A ty to niby, co?-Odparłam- Mogę się założyć, że pod tym ręcznikiem dalej masz te swoje kucyki. A ropo zakładu ty mi jesteś winna stówę.

-Co, gdzie, jak i kiedy?-Zdziwiła się Kelly.

-Pamiętasz jak Madoka wpadła na pomysł, żeby nas zjednoczyć? Zadzwoniła po Wang Hu Yong, a nie po Ginge.

-A o to ci chodzi. To było dawno i nieprawda.

-Jaka nieprawda? Jakie dawno? Dawaj moje hajsy!

-Spłukana jestem. Mogłabym ci ewentualnie w naturze oddać, ale dziewczyna przyjaciela jest nietykalna. Swoją drogą Tsubasa zawsze miał dobry gust.-Uśmiech znikł z mojej twarzy-Porcelanowa cera, jasne włosy, dwu kolorowe tęczówki 

-Nie jesteśmy już parą.-Powiedziałam oglądając swoją stopę, która wynurzyła się z wody.

-Że, co!?-Kelly straciła oparcie pod stopami i jej głowa zniknęła pod wodą.

Nie minęła chwila jak niebiesko włosa wynurzyła się głośno nabierając powietrza. Ręcznik został pod wodą i całą jej twarz przykrywały teraz granatowe włosy.

-Co ten idiota znowu spaprał?-Spytała odgarniając włosy z twarzy tak jakby odsłaniała firanki.

-Dlaczego zakładasz, ze to wina Tsubasy?-Spytałam w dalszym ciągu oglądając swoją stopę.

-Po pierwsze to mój przyjaciel.-Spojrzałam na nią pytająco.-Musi być z nim coś nie tak.-Wyjaśniła wyciskając wodę z włosów i robiąc to samo z ręcznikiem.- Po drugie solidarność jajników. Po trzecie nie mam racji?

-Jak dla mnie winni są oboje. Zerwali ze sobą pod wpływem silnych emocji nie potrafią się teraz przyznać do błędu.-Powiedziała Mary powoli poruszając rękami by utrzymywać się na powierzchni.

-Fakt. Kiedy Tsubasą targają silne emocje dzieją się naprawdę szalone rzeczy.-Umilkła na chwilę, po czym uderzyła się z otwartej w czoło i zaczęła się śmiać.

-Matko śmiejesz się jak skrzyżowanie foki z delfinem, a tak BTW można wiedzieć, z czego?-Spytała szatynka, kiedy Kelly już się uspokoiła.

-Dobrze wiedzieć, że mój szczery śmiech brzmi dla ciebie jak dzięki wydawane przez jakiegoś mutanta.-Powiedziała wycierając łzy, jakie zebrały się w kącikach jej oczu.

-Dobra, dobra nie fochaj się tylko powiedz, co się uroiło w twoim chorym móżdżku.

-Wyobraziłam sobie jak się godzą też pod wpływem silnych emocji.-Zaczęła zgarniać włosy ze swojej twarzy i układać je w coś na kształt grzywki Tsubasy.

-Co ty robisz?-Zdziwiła się Mary.

-Charakteryzuje się na tego idiotę.-Odparła wygładzając pasma włosów, które przerzuciła z pleców na dekolt.-Dobra nie mam przy sobie gumek, więc to powinno wystarczyć.-Wzięła do ręki ręcznik zwinęła go w kulkę i w tedy zniknęły te resztki normalności, jakie udawało nam się dotąd utrzymać.-Nienawidzę cię! Jak mogłaś mnie zdradzić z moim przyrodnim bratem bliźniakiem, kiedy byłem w śpiączce!?- Powiedziała grubym męskim głosem, po czym zaczęła poruszać ręcznikiem tak jakby chciała zasugerować, że to on teraz mówi.-Skąd mogłam wiedzieć!-Piszczała- W końcu jesteś cię identyczni!-Nie mogłam powstrzymać chichotu na widok tej parodii.-Nienawidzę cię!-Zagrzmiała-Ja też cię nienawidzę!-Pisną ręcznik.-Ach tak!?-Krzyknęła-Tak!-Odparł ręcznik- A ja cię kocham i co ty na to!?-Co ja na to!?-Ręcznik rzucił się na jej twarz i po chwili słychać było odgłosy całowania. Wtedy już nie wytrzymałam i buchnęłam szczerym i bardzo, bardzo głośnym śmiechem.

-Jesteś pi*rdolnięta.-Stwierdziła Mary patrząc na nas z rozbawieniem.

-Jestem pi*rdolnięta i wiem o tym!-Zaśpiewała niebieskowłosa dziewczyna odsuwając twarz od ręcznika i zgarniając włosy do tyłu.

-Dziwnie wyglądasz bez kucyków.-Stwierdziłam.

-Wydajesz się mniejsza.-Zawtórowała mi Mary.

-Nie jestem mała. -Oburzyła się Kelly.- Matko nie powinnam rozmawiać z ludźmi, którzy mnie nie lubią po zmroku, bo wtedy już całkiem zachowuje się jak dziecko i to jest złem.-Mruczała pod nosem.

###

-W sumie możemy zrobić sobie taką noc szczerości.-Stwierdziła czarnowłosa, kiedy wygrzane i owinięte w mięciutkie ręczniki weszłyśmy do pokoju, który zastępował nam sypialnie.

-Ja się już nagadałam teraz wasza kolej.

-Niby, na co?-Spytałam krzywiąc się, chociaż wiedziałam, o co jej chodzi.

-Na 5 randomowych faktów o każdej z nas!-Zawołała radośnie Kelly równocześnie zakładając coś, co równie dobrze mogło być piżamą jak i strojem na wf.

-Randomowych.-Upewniła się Mary kładąc się na wznak na łóżku.

-Albo z dupy wziętych, jak kto woli.

-No to może….Kiedyś byłam kelnerką w barze sushi.-Powiedziała moja psia psi

-BYŁAŚ KIEDYŚ KELNERKĄ!?-Wrzasnęła jedyna wcześniej niepoinformowana.

-No, co w tym dziwnego?

-Nic po za tym, że już to widzę. –Kelly zrobiła groźną minę- Witam w naszej kawiarni. Mam na imię Mary i będę przynosić zamówienia. DOTARŁO!?...Proszę pana…, a on na to „o..oczywiście”, a wtedy Mary „ TO POSPIESZ SIĘ Z TYM ZAMAWIANIEM!!!”

-Jesteś okropna.-Udało się wykrztusić Mary, po czym dołącza do śmiejącej się mnie.

-Co cię tak wzięło na ogrywanie scenek?-Spytałam z rozbawieniem.

-A, bo ja wiem? Tu jest jakaś taka aura.-Wzruszyła ramionami.

-To pewnie przez Ines.-Powiedziała panna Tategami. Zdziwienie na twarzy niebieskowłosej wyrażało więcej niż tysiąc pytań.

-Jestem zawodową aktorką.-Wyjaśniłam.

-Ooo, w czym grałaś?

-Takie tam pewnie nawet nie znasz.- Spojrzała na mnie wyczekująco- „Jedyny cel”.-Powiedziałam wywracając oczami.

-Jak nie znam! Oglądałam z milion razy! Tylko jakoś nie mogę sobie ciebie w nim przypomnieć.

-Charakteryzacja. Mało, kto mnie poznaję.

-Biedna Ines. Nikt cię nie rozpoznaje. Poklepałabym cię po głowie, ale jesteś za daleko.-Powiedziała czarnogłowa machając ręką tak jakby chciała mnie dosięgnąć.

-Wal się. Dobra teraz twoja kolej Kelly.

-Pfffffffff. Co wam tu powiedzieć? Mam kota.

-To było do przewidzenia.-Powiedziałam.

-Ale swoje powiedziałam. Teraz nerwol.

-Jestem yaoistką.-Wyznała Mary.

-Serio? Jara cię jak się dwóch facetów pi*przy?

-Żebyś tylko zobaczyła jej kolekcje pornolków- zaśmiałam się.

-W yaoi nie schodzi tylko o pi*przenie.

-Chodzi.-Powiedziałam równocześnie z Kelly.

-Nie. Nikt mnie nie rozumie.-Mary zakryła twarz kołdrą i zaczęła się pod nią śmiać.

-Oooooo nie rycz.-Powiedziałam.

-No właśnie. To dziwne.-Zawtórowała mi niebieska.

-Spi*przajcie.-Zaklął koc.

-Oj weź, a jak przyznam ci racje wyleziesz?- Pani wk*rwie wszystko, co się rusza rozpoczęła mediacje. A to coś nowego.

-Nie.-Burknął koc.

-To się pi*rdol.-Buchnęłyśmy śmiechem.

Tak właściwie to chyba, żadna z nas nie wiedziała, dlaczego w ogóle tak się nagle zaczęłyśmy dogadywać. Niewykluczone, że to, dlatego, że rozmawiałyśmy po zmroku. Kiedy jest noc ludzie jakoś tak łatwiej się otwierają. Po przegadanej o niczym nocy głowa Kelly wzbogaciła się o parę świetnych kawałków z mojej play listy i o wiedzę na temat moich umiejętności. (Powiedziałam jej, że umiem jeździć konno i strzelać z łuku, więc sobie nie myślcie zboczeńce). Kiedy zaczęło robić się jasno postanowiłyśmy się jednak położyć. Obudził nas Hyoma mający minę jakby nie wiedział czy j*bnąć Kelly teraz czy dopiero jak ją podpali powiedział, że Mr. Hagane czegoś od nas chce i wyszedł.

-Ten idiota nie wie, że się puka zanim się gdzieś wejdzie?- Warknęła Mary, która postanowiła spać w sportowym i krótkich spodenkach, dlatego kiedy chłopak otworzył drzwi musiała zakryć się kocem, aż po szyje.

-Coś mi mówi, że wolałby nas w roli więźniów niż gości.-Powiedziałam posyłając mordercze spojrzenie w stronę drzwi, za którymi przed chwilą znikną wspomniany wcześniej chłopak.

Ubrane i ogólnie ogarnięte wyszłyśmy na spotkanie z dowódcą tego całego bajzlu. Spotkałyśmy go gotowego do drogi.

-Wybierasz się dokądś?-Spytałam.

-Tak i ty idziesz ze mną.

-Jak ona to i ja.-Powiedziała Mary stając bliżej mnie tak jakby Ryo mógł mnie w tej chwil złapać i gdzieś porwać.

-Hyoma idzie z nami?-Spytała Kelly uśmiechając się wrednie. To zabawne widzieć ja teraz mając w pamięci jej minę, gdy mówiła nam, dlaczego jasnowłosy chłopak tak jej nie znosi.

-Nie. Powiedział, że niema zamiaru brać w tym udziału.-Odparł mężczyzna, na co dziewczyna wzruszyła ramionami i powiedziała:

-W takim razie ja też idę. Skoro on nie chciał tego widzieć raczej nic mi się nie stanie.-Mary cicho się zaśmiała.

-O, co tak właściwie chodzi?-Spytałam mile połechtana tym, że moja drużyna nie chce mnie zostawić samej.

-Chciałbym coś sprawdzić.-Odpowiedział tajemniczo, na co miałam ochotę wywrócić oczami, ale na całe szczęście się powstrzymałam. Jaka by była zemnie aktorka gdybym nie potrafiła panować nad odruchami.

Hagane zabrał nas nad jakiś wodospad w środku lasu.

Acha fajnie. W sumie to powinnam się przyzwyczaić do tych klimatów rodem z filmów o poszukiwaczach skarbów.

Phonix załadował kuczer i wystrzelił w stronę wodospadu. Woda rozgryzła się na wszystkie strony i naszym oczom ukazał się tunel.

Klasyczne.

-Za mną.- Powiedział Ryo i zniknął w mroku tunelu.

Weszliśmy do środka.

Na końcu tunelu w ścianie tkwił skamieniały bey.

-Ginga właśnie tu ukrył Pegazusa.-Odezwał się Mr Hagane, a jego głos odbił się echem od ścian tunelu.- Czy któraś z was byłaby na tyle miła mi go przynieś?-Zapytał.

Mary i Kelly nawet nie drgnęły. Wzruszyłam ramionami i podeszłam do ściany. Wyciągnęłam rękę do Pegazusa. Kiedy tylko dotknęłam jego zimnej powierzchni. Wszystko wokół mnie rozbłysło oślepiającym światłem, a może to byłam ja…

Tym czasem w Dark Nebuli

-GHHHHHHHRRRRRRRAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!- Celest ponownie wcisnęła przycisk na pilocie tym samym wyłączając napięcie w łóżku Kyoy.

Chłopak opadł bezwładnie dusząc głośno tak jakby z każdym oddechem próbował uchwycić ulatujące z niego życie.

- Wiesz, że elektrowstrząsy są używane w leczeniu amnezji.-Zaśmiała się siadając obok chłopaka.-Jeszcze trochę i przypomnisz sobie, co jadłeś na śniadanie w podstawówce, albo jak to fajnie być bestią.

-Goń się.-Wysapał.

-Oj Kyoya straciłeś pazury.-Pani doktor zwinęła usta w dzióbek i spojrzała na Kyoye ze smutkiem w jej niebieskich oczach skrytych za ochronnymi okularami.

-Spi*rdalaj.-Warknął i napluł dziewczynie w twarz.

-Ej!- Powiedziała dziewczyna wycierając okulary skrawkiem kitlu.-Wiesz, że ja też tak potrafię.-Rozstawiła ręce po obu stronach głowy chłopaka, nachyliła się, a z jej lekko rozchylonych ust zaczęła spływać strużka śliny.

Nagle ekran, na którym nasza „urocza” parka oglądała beybitwy z mistrzostw Japonii rozbłysnął i pojawił się na nim Doji.

-Krhym Celest.-Chrząknął, kiedy pierwsze, co zobaczył to zgrabny tył brunetki.

Dziewczyna wciągnęła to, co przed chwilą chciała wypluć ( a ja się prawie zrzygałam, bo pisząc to pożarłam pół ogromnej tabliczki milki, a teraz pisze o ludzkich wydzielinach).

-Co jest? Nie widzisz, że przeprowadzam testy?-Spytała odwracając się i siadając tym samym Kyoy na klatce piersiowej.

-Właśnie widzę. Zejdź z niego, bo połamiesz mu żebra.

-Jak mi się wreszcie uda o to to ciało nie będzie mu na nic potrzebne. Chociaż trochę szkoda go będzie.

-Oj nie smuć się i patrz, co ciekawego dzieje się na arenie w bloku A.

-Czekaj! Niech Kyoya też zobaczy.-Włączyła jakiś przycisk na pilocie i łózko zmieniło się w fotel natomiast dziewczyna jechała korpusu chłopaka lądując perfekcyjnie tam gdzie zdecydowanie nie powinna wylądować, a dopiero potem przesiadła się na kolana.-Już możemy oglądać.-Powiedziała wtulając się w jego tors.- Trzeba cię będzie niedługo wykąpać.-Dodała pod nosem.

Na ekranie pojawiła się arena i stojący naprzeciw siebie bleyderzy.

Chłopak i dziewczyna.

Obydwoje w identycznych Dark Nebulowych strojach.

Załadowali kuczery i rozpoczęło się odliczanie.

-3

-2

-1

-Let it rip!

- Hell Panther Furia Czarnego Mściciela!- Krzyknęła dziewczyna i całą arenę przykryła ogromna ciemna chmura niewiadomego pochodzenia, która zaczęła strzelać piorunami w bey’a przeciwnika.

-Jest bardzo silna stwierdził Doji.

- I ma duży potencjał.-Dodała zamyślona Celest.- A ty, co powiesz Kyoya?- Chłopak nic nie odpowiedział tylko mocniej zacisnął zęby.- Fajnie by było zsynchronizować jej, a taki z twoim łóżkiem, co ty na to!?-Zapiszczała radośnie podskakując na kolanach zielonowłosego. Na co chłopak w dalszym ciągu nie odpowiedział.- Doji jak walka się skończy karz jej strzelać do celu czy coś.

-Już jest po walce.-Odezwał się Doji, po czym zwrócił się do komputera- Aktywuj ruchome cele.-Z areny zniknął bleyder i jego bey, ale pojawiły się żelowe manekiny.-Mon ami mam do ciebie prośbę mogłabyś atakować te manekiny dopóki Panther będzie miała siły?

-Z przyjemnością.-Odparła dziewczyna odgarniając grzywkę, która wchodziła jej w oczy.

- Słyszałeś Kyoya trochę się pobawimy.-Zapiszczała Celest zeskakując z fotela i ponownie zmieniając go w łóżko.

Huk ataku Phanter idealnie zsynchronizowany z krzykiem Kyoy. To prawie jakby to ta niczego nieświadoma dziewczyna torturowała Króla Bestii, który ostatkiem sił powstrzymuje się przed zrobieniem tego, czego oczekuje od niego cała Dark Nebula.

Rozdział 65 za nami.Chce go zadedykować Shadow która ma nie smutać bo dzięki niej o godzinie 2:20 dostałam ochrzan od taty, że mam wyłączać komputer na co odpowiedziałam, że już kończ zostały mi trzy linijki.
Wiecie co? Ja chyba przestanę składać obietnice  z których mam się wywiązać o ustalonej porze bo mi to nie idzie.
Ten moment kiedy większą wenę miałam do maltretowania Kyoy niż opisywania integracji naszych poszukiwaczek zaginionego guza.

Kelly: Shuu Tsukiyama jesteś mi winny dwie stówy, a moja kapitan której jestem winna odwala jakieś dziwę wiksy w jaskini więc wyskakuj z kasy, albo cie pokroje zjem zwrócę i wstępnie przetrawionego oddam Ines.

Mary: Ale Rezie o ile wiem nie zwracała swoich ofiar...

Kelly: Ch*j mnie to zjem go.

Ines: Ale Ghula ciała ghula nie da się od tak zjeść. Jest niewrażliwe na ostrza.

Kelly: Jeden pi*rdolony zakład, a problemy do końca życia.

Benkei: Dwa zakłady. Moja biedna, mała siostrzyczka wpadła w długi. *ryczy*

Kelly:  SPI*RDALAJ!!!!!
No dobra rozdział długi i spóźniony, ale mam nadzieje, że wam się podoba bo ja osobiście mam co do niego mieszane uczucia.
Nie zdziwcie się jak rozdziały będę dodawać co dwa tygodnie, albo strasznie nie regularnie.
To ja się zwami żegnam.
Do następnego posta.
Hania.


Ps. Oleczko gdzie jesteś!? :(