Rozdział 45

Perspektywa Ines

-Dzięki Tsubasa. Już dam sobie radę -powiedziałam wstając z ziemi.
-Na pewno?-spytał, a ja unikając jego wzroku gorliwie pokiwałam głową. Wstydziłam się tego co jeszcze przed chwilą robiłam.
-Nareszcie przyszliście.-na wielkim ekranie pojawiła się kobieta ubrana w biały zakrwawiony kilt.
-Celest.
-Tsubasa!-zawołała kobieta-Jak miło się z tobą wreszcie zobaczyć! Tęskniłeś za mną?
-Nie specjalnie.
-Ty nie dobry potrafisz ranić słowem.-powiedziała "zrozpaczonym" głosem.
-Co zrobiłaś Foxi?-wtrąciłam się do rozmowy.
- Poprawiłam.-odparła z jadowitym uśmiechem- Z wielką dumą zapraszam was na prezentacje mojego najnowszego wynalazku!
Z "łóżka" na którym jeszcze przed chwilą leżała Foxi wysunęła się szklana kopuła w środku której wirował bey.
-Co to ma być?-wnerwiłam się.
-Nowa ulepszona Dark Virgo.-kobieta z ekranu wręcz promieniała dumą.
Na dźwięk swojej nazwy bey w kopule rozbłysnął ciemno fioletowym światłem, a kopuła która go osłaniała rozpadła się na kawałki.
-Czyż nie jest przepiękna?-spytała kobieta z ekranu.
Bey zeskoczył ze stołu bez niczyjego rozkazu. Tsubasa załadował kuczer, ale gdy tylko z kuczera wydobył się charakterystyczny trzask sygnalizujący, że bey jest na właściwym miejscu Dark Virgo wytworzyła falę która pchnęła mnie i Tsubase na oddaloną o dobre 5 metrów ścianę. Uderzenie wyparło mi z płuc całe powietrze. Upadłam na podłogę i rozpaczliwie próbowałam przywrócić mojemu oddechowi normalny rytm. Niestety nie do zniesienia ból wychodzący z moich pleców i powoli rozchodzący się na całe ciało niezbyt pomagał. Leżałam na ziemi i obserwowałam rozwój wydarzeń na które nie mogłam w żaden sposób wpłynąć.
Tsubasa wystrzelił Eagle. Jednak zanim zdążył wykonać jakikolwiek atak jego bey został schwytany w metalową kulę która została przeniesiona poza moje pole widzenia.
-Dziękuję.-powiedziała nieco dziecinnym głosem i zaśmiała się. -Tsubasa ty zawsze byłeś taki skory do współpracy ze mną. Wielka szkoda, że teraz już nie chcesz.
W momencie gdy kobieta jeszcze mówiła z bey'a Foxi wydobyła się aura. Stworzona z ciemno-fioletowego światła postać kobiety która ku mojemu przerażeniu okazała moją zmarłą przyjaciółką. Na początku nie mogłam w to uwierzyć. Wpatrywałam się w nią z mieszaniną przerażenia i dziwnego uczucia którego nie potrafiłam nazwać. Natomiast świecąca postać Foxi tak ogromna, że Tsubasa wyglądał jak lalka patrzyła na niego z zaciekawieniem. Schyliła się i przekręciła głowę lekko w lewo tak jakby chciała się mu lepiej przyjrzeć. Tsubasa nawet nie drgnął. Serce biło tak szybko, że bałam się czy moje żebra wyjdą z tego cało. Czułam jak adrenalina płynie w moich żyłach coraz szybciej i szybciej. Foxi odsunęła się od dyrektora Otori z jej "twarzy" nie można było odczytać, żadnych emocji. Otworzyła usta jakby chciała coś powiedzieć, ale zamiast słów z jej ust wyleciał pocisk który przy akompaniamencie mojego wrzasku uderzył Tsubase prosto w serce. Chłopak pad na ziemie. W tym momencie czułam się jak w najgorszym koszmarze wadziłam co robię i co się dzieje wokół mnie, ale to wszystko działo się kompletnie poza moją kontrolą. Podniosłam się z ziemi nie czując nic oprócz palącej chęci zniszczenia tego monstrum o twarzy mojej przyjaciółki. Załadowałam bey'a i wstrzeliłam.
-Iskra Specjalny atak Kula Ognia.-monstrum wstrzeliło kolejny pocisk który rozbił specjalny atak Iskry.-Iskra jeszcze raz.- znów to samo. Widziałam, że moje ataki nie dają żadnych efektów nawet nie trafiają do celu, ale nie potrafiłam zmusić się do logicznego myślenia. Z całego serca chciałam to zniszczyć.


Mary


-Madoka. Madoka! Odezwij się do jasnej cholery!
Ta kretynka miała mnie zaprowadzić do Alex'a który rzekomo czeka na mnie przy wyjściu. Co z tego wyszło? Tylko to, że jestem absolutnie pewna, że wyjście jest na innym piętrze, a moje nerwy są doprowadzone do granic możliwości. Jakby tego było mało Madoka nagle zamilkła zostawiając mnie w ciemnej dupie bez jakichkolwiek szans na to, że znajdę właściwą drogę do wyjścia.
Spokojnie Mary. Cały czas do przodu w końcu gdzieś dojdziesz prawda. Tak znajdziesz jakiś plan ewakuacji budynku, albo inne gówno które cię stąd wyprowadzi... Kogo ja próbuje oszukać? Zginę tutaj.
Minęłam kolejny zakręt i moim oczom ukazały się szklane drzwi z którymi zobaczyłam Ines. Uszczęśliwiona tym, że znalazłam przyjaciółkę wpadłam do pomieszczenia i mnie zamurowało. Wielkie ciemno fioletowe coś pluje w Iskrę odpierając tym samym jej ogniste ataki.
Omiotłam wzrokiem wszystko wokół szukając właściciela tego przerażającego bey'a jednak oprócz nas dwóch i dziwnej kobiety na ekranie nikogo nie było.
-Ines!-krzyknęłam, ale dziewczyna była jak w transie i kompletnie nie zwracała na mnie uwagi rozkazując Iskrze uderzać po raz kolejny i kolejny.
Jednak mój krzyk doczekał się odzewu. Monstrum które walczyło z Ines odwróciło się w moją stronę. Kiedy spojrzał na mnie tymi pustymi czarnymi jak smoła oczyma zamarłam. Miałam wrażenie, że zagląda mi w głąb duszy.
Korzystając z tego, że stwór zainteresował się moją skromną osobą Ines udało się wprowadzić jeden celny atak. Monstrum zatoczyło się i z esencją nienawiść w oczach wrzasnęło. Fala uderzeniowa pchnęła mnie w tył. To ostatecznie przywróciło mi świadomość.
-Koniec tego dobrego.-załadowałam kuczer i wstrzeliłam bey'a.-Wolf Szarża.-bey pomknął w stronę przeciwnika jednak jego atak zamiast uderzyć to wielkie fioletowe gówno uderzył w jakąś dziwną pulsującą barierę.
-Co to ma być!?-zdziwiłam się. ( łagodnie rzecz ujmując)
-Fascynujące nieprawdaż?- kobieta na ekranie odezwała się po raz pierwszy odkąd się tu pojawiłam.- Po przeprowadzeniu adaptacji drugiego stopnia obiekt potrafi wykonać atak o którym bleyder nie miał bladego pojęcia.- "obiekt"!? czyli to fioletowe gówno nie jest bey'em!
-Co to za syf?-warknęłam.
-Ach. Zapomniałam, że nie jesteś wtajemniczona.-uniosłam jedną brew.-To moja droga jest przyszłość.
-ŁOO MATKO!!!!-dziewczyna przebrana za kota dosłownie wpadła do pomieszczenia.-Żyje.-powiedziała jakby do siebie patrząc w ścianę i mając kompletnie w dupie co dzieje się na około niej. To na pewno Kelly. Środek ostatecznego starcia ( tak by się to nazwało gdyby to był film), a ona robi z siebie debilkę.
-Nareszcie jesteście w komplecie. -powiedziała kobieta i klasnęła w dłonie. Na ten dźwięk Kelly wróciła ze swojego świata i dotarło do niej co się tutaj dzieje.
-Co to jest i jak to zabić?-spytała patrząc na fioletowe coś. Wkurza mnie jej podejście. (Tak wiem, że to nie jest moment na takie przemyślenia, ale co ja na to poradzę.) Wszystko trzeba zabić. W świecie Kelly wszystko jest do zabicia no bo jak inaczej coś załatwić.
-Foxi mogę cię na chwile prosić?-spytała słodkim głosem kobieta z ekranu.
FOXI!!!??? TO COŚ TO RUDA!!!???
Monstrum skinęło "głową" i zniknęło w chodząc w ścianie. Razem ze stworem zniknęła bariera którą stworzył.
Pobiegłam do Ines.
-Co się tutaj stało? Gdzie jest Tsubasa?- zasypałam ją pytaniami jednak dziewczyna nie odpowiedziała na żadne z nich tylko tępym wzrokiem patrzyła się przed siebie.-.....Ines wszystko w porządku?
-Nie żyją.-powiedziała.-Oni wszyscy nie żyją.-spojrzała na mnie, a z jej twarz nie mogłam odczytać żadnej emocji.
-Ojjj nie dramatyzujmy-powiedziała kobieta-Wasi chłopcy mają się w miarę dobrze. Same zobaczcie-kobieta odsunęła się i naszym oczom ukazało się wnętrze całkowicie białego gdzie na dwóch szpitalnych łóżkach leżeli Tsubasa i Kyoya. Obydwaj podłączeni byli do aparatur monitorujących funkcje życiowe które zgodnie w równym rytmie wydawały z siebie ciche pikanie zapewniając o tym, że ich właściciele, żyją.
-Gratuluję dziewczyny w dostarczaniu bleyderów jesteście lepsze niż zawodowcy. Następnym razem przyprowadźcie ze sobą Ginge. To pomyślę o jakimś wynagrodzeniu.
-Gadaj gdzie jest Ryuga ty zawszona suko bo jak nie to cie znajdę i wypatroszę.-powiedziała Kelly przez zaciśnięte zęby.
-Jesteście takie nudne.-powiedziała ziewając dziewczyna-Nie chce mi się z wami gadać. Alex czy mógłbyś zabawić panie rozmową do czasu startu?
-Alex-szepnęłam.
Na ekranie pojawił się wysoki piegowaty szatyn w okularach. Uśmiechną się szyderczo i powiedział:
-Jak się masz Mary?


Rozdział....1...2..3...45 za nami. Nawet nie wiecie jak się bałam, że się z nim nie wyrobię na piątek. Wiem, że ustaliliśmy (przynajmniej) jeden rozdział na tydzień i zostały by mi jeszcze 2 dni, ale w weekendy jakoś nie mam ochoty ani povera do pisania, a zmuszanie się do pisania jest jest nie zdrowe dla mnie i fabuły bloga. (To wcale nie jest tak pozbawione sensu jak wam się wydaje.) Chodzi o to, że jak zacznę traktować pisanie jako obowiązek szybko mi się znudzi to wszystko.
Dosyć o mnie teraz rozdział. Wszystkie miejsca w których można trzymać więźniów sprawdzone. W żadnym z nich ani widu ani słychu Hikaru i Ryugi. Tsubasa i Kyoya nie przypomni uwięzieni, a Alex.... nie mam pojęcia jak to nazwać, ale na pewno nie zachowuje się tak jak zwykle. Do tego z Rudej zrobili jakąś maszynę masowej destrukcji. Chciałyście masakrę i ją dostałyście.
A i jeszcze jedno: z moich obserwacji ankiety wyszło większość ma gdzieś jak długi jest rozdział, ale pojawił się jeden głos który uważa, że rozdziały są za krótkie dlatego postanowiłam coś z tym zrobić mam nadzieje, że teraz jest dobrze.
To ja się z wami żegnam. Do następnego posta.
Hania.