Mary vs Ryuga

To jest tak zwany one-shot. To coś niema najmniejszego związku z fabułą mojego opowiadania i  nie posiada z nim żadnego związku. Po prostu chciałam coś takiego napisać i koniec, a dodaje to ponieważ moja wena to taka suka która dała mi nspisać to rozdział 26 ale 25 już nie. 

Dobra idę na siłownie. Ubrałam się w strój do ćwiczeń i ruszyłam w stronę siłowni. Na siłowni  wszystko śmierdziało spoconym facetem których swoją droga było tam pełno. Minęłam rząd urządzeń do ćwiczenia przytulania i skierowałam się w stronę bieżni. Muszę trochę popracować nad wytrzymałością. Niema tu czego ukrywać jestem sprinterką. Potrafię biegać na dłuższy dystans tylko wtedy kiedy się z kimś ścigam. Co poradzisz taka już jestem i nie mam zamiaru się zmieniać. 

-Dobra Mary najpierw na spokojnie.- pouczyłam się w myślach. 

Biegłam sobie spokojnie prze jakiś czas. Wszystko było by dobrze gdyby pewien idiota nie zajął bieżni tuż obok mnie. Ryuga bez słowa zajął bieżnię i bezczelnie ustawił prędkość wszą od mojej.

-Ta zniewaga krwi wymaga.-pomyślałam i również podkręciłam prędkość.

Z bieżni obok dało się słyszeć ciche prychnięcie któremu towarzyszyły dźwięki zmiany  prędkości.

-Dobra Ryuga chce wojny to ją dostanie.- warknęłam w myślach i podkręciłam prędkość.

Taka rywalizacja trwała do momentu kiedy obydwie bieżnie osiągnęły najwyższą prędkość. Teraz gra toczyła się o to kto pierwszy odpadnie. Po pierwszych dziesięciu minutach biegu przez moją głowę przebiegła pewna myśl:

-Ryuga to silny przeciwnik. Możliwe, że silniejszy ode mnie. OOOOOONIE!!! PO MOIM ZIMNYM MARTWYM TRUPIE!!! Wygram z nim.- Wszyscy którzy we mnie wątpią (włączając w to mój mózg) napawają mnie siłą dzięki której  mogę przenosić góry.

Walka była zacięta. Żadne z nas nie miało najmniejszej ochoty ustąpić. To mogło by się ciągnąć w nieskończoność gdyby kierownik siłowni nie kazał nam zejść z bieżni z powodu zamknięcia siłowni.

-Panie przodem.-powiedział Ryuga i uśmiechną się złośliwie.

-Ja się stąd nie ruszam.- warknęłam.

-Jak chcecie załatwimy to inaczej.- powiedział kierownik i odszedł w podejrzanie dobrym humorze.

-Ciekawe co on kombinuje?-pomyślałam, a w następnej chwili cała obolała w kompletnych ciemnościach leżałam na ziemi.

-Co to ma do jasnej cholery być?-grzecznie spytałam Ryuge który dziwnym sposobem znalazł się pode mną

-Niema prądu geniuszu.-warkną Ryuga podnosząc się z podłogi.

-Hej uważaj ja tutaj jestem!- krzyknęłam kiedy ten  idiota prawie mnie rozdeptał.

-Świetnie! Zamknęli nas tutaj!- Ryuga pienił się gdzieś w okolicy drzwi.

-No i co teraz?- spytałam na idąc w stronę głosu.

-Nic będziemy musieli tutaj przenocować.- powiedział z rezygnacją Ryuga.

-Ewentualnie możemy spróbować wywalić drzwi hantlom.- powiedziałam. Ryuga cicho się zaśmiał.

-Aż tak bardzo boisz się zostać ze mną w jednym pomieszczeniu na noc.

-Ja się niczego nie boje.To inni boją się mnie. 

-Ależ oczywiście.

-Zamknij się śmieciu.- warknęłam bo nic lepszego nie przyszło mi do głowy.

Ryuga zaśmiał się pod nosem.

-Nie wiem jak ty ale ja idę się rozejrzeć za jakimś miejscem do spania.- chłopak gdzieś sobie poszedł. Pokazałam mu język czego on jednak nie mógł zobaczyć bo przecież tu jest ciemno jak w dupie. Na ślepo ruszyłam szukać łóżka. Kiedy udało mi się do czegoś co w dotyku przypominało skórzaną kanapę położyłam się na tym wygodnie. 

Ostatnia myślą jaka przemknęła przez moją głowę przed zaśnięciem było bardzo dziecinne:

-Ale to ja wygrałam. ^.^

Powtarzam to niema żadnego związku z fabułą. ŻADNEGO!!! To ja się z wami żegnam do następnego posta Hania.