Rozdział 69

Hikaru

Gorączka trochę spadła, albo to ja przyzwyczaiłam się do gorąca. Ataki, podczas którym Thomas rzucał się na wszystkie strony lub zwijał się w kłębek wyjąc z bólu zdarzały się coraz częściej, a żadne z nas niemiało pojęcia, czym mogły być one spowodowane.

Zabrałam rękę z jego czoła i zaczęłam szukać butelki z wodą.

Chłopak poruszył się niespokojnie i coś jęknął.

-Spokojnie. Jestem tu.-Powiedziałam unosząc jego głowę i przystawiając mu do ust butelkę. Przez chwile pił zachłannie przytrzymując ręką moja dłoń bym nie zabrała jej za wcześnie.

-Dziękuje.-Powiedział zabierając swoją dłoń, której dotyk zostawił po sobie przyjemne mrowienie.

-Lepiej się czujesz?-Spytałam.

-Tak. Dużo lepiej.- Powiedział z powrotem opierając głowę na moich kolanach.

Zapadła cisza. Na szczęście zdążyłam się już do niej przyzwyczaić. Tom oddychał równo i spokojnie (pewnie zasnął), a ja bezmyślnie gładziłam jego włosy.

Ciekawe jak wygląda. Jakiego koloru ma włosy. Jakie oczy. Jak wygląda jego uśmiech. Czy często się uśmiecha. Tak właściwie, kim jest chłopak, który leży teraz na moich kolanach z wysoką gorączką? Czym sobie zasłużył na to by być tu zamkniętym?

Oparłam głowę o ekran, zamknęłam oczy i pogrążona w myślach dokądś odpłynęłam. Możliwe, że zasnęłam. W tych egipskich ciemnościach ciężko stwierdzić coś na 100%.

Obudził mnie przerażający rozsadzający bębenki w uszach wrzask.

Tom znowu miał atak.

-Nie. Proszę nie znowu.-Ścisnęłam jego ramiona próbując go jakoś przytrzymać, ale tym razem rzucał się mocniej niż zwykle. W pewnym momencie spadł z moich kolan uderzając o podłogę.

Pisnęłam ze strachu słysząc głuche uderzenie. Spróbowałam go jakoś złapać w tej ciemności, ale ciągle i się wywijał.

Ogarnij się Hikaru. Jeśli go nie przytrzymasz zrobi sobie krzywdę.

W akcie desperacji położyłam się na nim wkładając mu ręce pod głowę i zaczęłam głośno płakać. Jego wrzask stopniowo ucichł, ale nie zauważyłam tego na samym początku, ponieważ sama ryczałam jak głupia. Przestałam dopiero, kiedy poczułam czyjąś rękę na swojej głowie.

-Ona mnie nienawidzi…-powiedział zachrypniętym od wrzasku głosem głaszcząc mnie delikatnie. Przytuliłam się do niego mocniej. Słyszałam jak równo bije jego serce.

-Spokojnie.-Powiedziałam.-Gdy stąd wyjdziemy wszystko naprawisz.

-Nie mogę. Przecież jestem martwy…-moim ciałem wstrząsnął dreszcz.

-Tom?-Spytałam patrząc w ciemność, z której dobiegał głos.

-Kto to jest Tom?-Zapytał podnosząc się do pozycji siedzącej i opierając o ścianę.

Postradał zmysły.

-To ty.-Powiedziałam ostrożnie niech chcąc go tym wystraszyć.

-Kelly. Nie poznajesz mnie? To przecież ja Ryuga.-Majaczył.

-Nie. Ty jesteś Tom…Doji chce, żebym uwierzyła w to, że jesteś nim tym potworem, ale to przecież nieprawda. To nieprawda. Prawda? Tom?- Chłopak zamilkł, a jego ręka zamarła w bezruchu.

Mimo tego, że chłopak, do którego się tuliłam miał wysoką gorączkę zrobiło mi się cholernie zimno. Dreszczom już bliżej było do spazmów, a na całym ciele czułam gęsią skórkę.

-Tom powiedź, że to prawda.-Poprosiłam czując spływające po mojej twarzy łzy.

Nagle jeden z ekranów wiszących wyżej zaczął delikatnie świecić ciemno czerwonym światłem. W porównaniu z egipskimi ciemnościami, w których dotąd siedziałam to delikatne światło było tak jasne jak samo słońce.  Nasza cela stopniowo się rozświetlała, a w miarę jak to robiła rosła gule w moim gardle, a łzy spływające po mich policzkach stawały się coraz liczniejsze.

Wrzasnęłam przerażona pobiegłam do przeciwległe ściany. Przylgnęłam do niej dysząc szybko jak zwierzę zamknięte w klatce.

-Hikaru spokojnie.- Ryuga straszny zły martwy zakrwawiony kłamliwy potworny Ryuga chciał do mnie podejść już się ponosił patrząc na mnie tymi swoimi żółtymi oczyma już nawet wyciągnął swoją łapę żeby mnie złapać.

-Nie zbliżaj się!-Ryknęłam przyciskając jeszcze mocniej plecy do ściany.

-Hikaru proszę odłóż kuczer.-Warknął. Spojrzałam na swoje ręce faktycznie trzymałam w nich kuczer, co więcej z załadowanym Aquario. Nie zastanawiając się długo strzeliłam.

W celi rozległ się wrzask i czyjś śmiech. Dopiero po chwili zorientowałam, że śmiech tak samo jak i krzyk wydobywa się z mojego gardła…

Mary

-A ciu!-Ktoś kichnął.

-Na zdrowie!-Zawołałam prostując się i widząc przemoczona Kelly z glutem zwisającym jej z nosa.

-A ciu!-Kichnęła znowu.

-Sto lat!-Powiedziałam biorąc się pod boki.

-A ciu!-Kichnęła po raz kolejny.

-Sto lat w kopalni z gumowym kilofem!-Zawołała Ines wychodząc z lasu.

-Co?- Spytała roześmiana Kelly wycierając nos.

-Mój tata zawsze tak mówił.- Odparła blondynka.-Czyli tak wygląda twoje bieganie.-Stwierdziła wskazując na mnie stojącą po kolana w wodzie.

- Prędzej bym płuca wypluła niż przebiegła to, co on mi kazał.-Powiedziałam wracając do wygrzebywania chwastów z mułu.

- Pożycz bluzę.- Poprosiła Kelly zdejmując swoją kurtkę i wyciskając z niej wodę.

- Po co?-Spytałam przeczesując palcami muł.

-Pobiegam sobie za ciebie.

-Jak chcesz to biegaj tylko, po co? Hagane pewnie już dawno zauważył „moją niesubordynację”.- Przy ostatnich słowach zrobiłam w powietrzu tak zwane żabki z palców.

-Skoro tak.-Powiedziała kładąc się na ziemi.- To się chyba prześpię.

-Dużo śpisz.-Bardziej stwierdziła niż spytała Ines.

-Kiedy tylko mam okazje.-Pociągnęła nosem.

-Lepiej nie siedź na ziemi, bo złapiesz wilka.-Powiedziałam.

-Ta bum tss.-Kelly udała, ze gra na perkusji.

-Zapadła dość niezręczna cisza. Często mi się to zdarza. Z natury jestem raczej cicha i zamknięta sobie. To, aż dziwne, że potrafię się w miarę normalnie komunikować z moją pożal się Boże drużyną, która sama w sobie też jest dziwna…

Wyrwałam kępę chwastów ochlapując się przy tym mulistą wodą.

-Dobra-odezwała się Ines-nie mogę patrzeć jak się sama męczysz. Kelly rusz cztery litery i jej pomóż.

-Hahaha!-niebieskowłosa wybuchła śmiechem.- "Nie mogę patrzeć jak się sama męczysz. Kelly zapi*rdalaj tam pomóc jej za mnie."-Zacytowała moją przyjaciółkę.

-A, kto ci powiedział, że ja tam nie idę?-Spytała blondynka zdejmując but i ciskając nim w leżącą na ziemi dziewczynę.

-Ejj!-Jęknęła z wyrzutem podnosząc się i idąc w stronę wody.

-Buty.-Zauważyłam.

-A tak.-Zdjęła but i wylała z niego wodę.-Przecież nie chce, żeby przypadkiem przemiękły.

Obydwie weszły do wody i zaczęły mi pomagać. Słońce mocno grzało, Kelly smarkała ogóle było całkiem miło.

-Ines jak szedł ten żart?-Spytałam.

-Który?

-No ten, że w jednej celi siedzi masochista, sadysta...

-Nekrofil, zoofil i pedofil.-Kelly wcięła mi się w pół zdania.- Nagle zoofil mówi: Ja to mam "ochotę" na kotka. Na to pedofil: No takiego małego. Do rozmowy włączył się sadysta: Ja bym mu łapki powykręcał. Wtedy nekrofil się rozochocił: A a a jakby już się wykrwawił to ja go jeszcze raz. A masochista na to...

-Nya.-Dokończyłam i wybuchłam śmiechem.

-Jesteście poj*bane.-Stwierdziła Ines odwracając się do nas tyłem.

-A ten znasz? Para zakochańców idzie sobie nocą przez las. Dziewczyna tuli się do chłopaka i mówi: Tak tutaj ciemno, boję się. A chłopak na to...-Urwała patrząc na mnie z ognikami w oczach czekając, aż dokończę za nią.

-Mnie to mówisz? Ja będę sam wracał.

-Czy wy nie umiecie żartować o czymś normalnym?-Spytała blondynka tłumiąc śmiech.

-Oj weź daj spokój. Takie żarty to jedna rzecz, przez którą potrafię dogadać się z Mary.-Jęknęła niebieskowłosa.

-Gdybyś nie udawała nie wiadomo, jakiej i nie wkurzała mnie na każdym kroku to było by takich rzeczy więcej, bo ja jestem raczej koleżeńska.-Powiedziałam agresywnej niż dotychczas wyrywając chwasty.

Żadna z nas się przez chwilę nie odzywała. Wszystkie trzy wyczuwałyśmy zbliżającą się wielkimi krokami kłótnie.

-Jak było w górach?-Spytała Ines, kiedy atmosfera zgęstniała do tego stopnia, że dało się ją kroić nożem.

-Nic szczególnego.-Wzruszyła ramionami- Na samym starcie Hagane zgnoił mnie za to, że nie mam jakiegoś tam ducha- mówiła to z olewczym tonem, choć miejscami głos się jej łamał, albo mi się tylko zdawało-i, że powinnam oddać Białą potem przespacerowałam się kilka kilometrów pod górę przez śnieg prawie nadziałam się na lodowe kolce.-Pociągnęła nosem, a na koniec okazało się, że kartka, którą znalazłam w jaskini to nie jest to, co Phoenix kazał mi przynieść.

-Jaka kartka?-Spytała Ines.

Kelly wyprostowała się przetarła twarz dłońmi, wyjęła kartkę i podała ją pani kapitan.

-Bla, bla, bla uwierz w siebie bla, bla, bla duch beyblade bla, bla, bla wygrasz wszystko.-Przeczytała na głos esencję listu Hagane do syna.

-Jak widzę udało wam się znaleźć list.-Rozległ się głos Hagane, a krew w moich żyłach zamieniła cię w ciekły azot.

-Tak, ale chyba nie oto ci chodziło.-Powiedziała Hawana splatając ręce na piersiach.

-Faktycznie nie o to mi chodziło...Oddajcie swoje bey'e do Madoki. Trzeba zrobić im dokładny przegląd.-Powiedział wzywając nas do siebie ruchem ręki.

Wylazłam z wody czując, że skóra na moich stopach i palcach pomarszczyła się do tego stopnia, że już bardziej się nie da. Zabrałam swoje graty spod drzewa i na boso ruszyłam z resztą drużyny. Kiedy zrównałam się z dziewczynami Ryo zwrócił się do mnie.

-Mary chodź tu od mnie na chwilę.-O k*rwa już po mnie. Z sercem w gardle podeszłam do Mr. Hagane i czekałam na opi*rdol.-Domyślam się, że nie wykonałaś mojego polecenia.-Kiwnęłam głową bez słowa.-Za karę dzisiaj wieczorem pójdziesz medytować.

-Dobrze.-Zgodziłam się.

Ryo jak można się było tego spodziewać zaprowadził nas z powrotem do wioski. Tam czekała już na nas Madoka z miną zbitego psa.

Jeny niech już nie robi z siebie ofiary. Zj*bała sprawę. Trudno. Stało się. Niech się ogarnie i nie daję mi powodu do wkurwu. Ciekawe czy Ines pozwoli jej jakkolwiek pomagać w naszym drugim podejściu do Dark Nebuli. Nie ufa Madoce to pewne, ale Kelsi praktycznie nie zna. Ja pi*rdole wzięła na siebie cholernie dużo, a ja prawie w ogóle jej nie pomagam. Tylko warczę i się użalam. Czyli nic nowego.

-Mogę?-Spytała Madoka wskazując pudełko, w którym trzymam Wolfa. Nawet nie zauważyłam, kiedy odebrała bey'e od pozostałych.

Mruknęłam coś niezrozumiałego i odpięłam pudełko od paska.

-Kuczer też. Mechanizm spustowy potrzebuje wymiany, co jakiś czas.-Powiedziała szurając stopą po ziemi. Spojrzałam na nią badawczo i podałam jej kuczer.

-Ile zajmie ci naprawa?-Spytałam, na co podskoczyła jak oparzona.

-Dwie góra trzy godziny.-Wydukała. Schowała bey'e i kuczery do swojej torby i gdzieś pobiegła.

-Do czasu aż Madoka nie skończy macie wolne.-Powiedział Ryo, po czym odwrócił się i ruszył śladami Madoki.

-Co jej jest?-Spytałam kiwając głową w stronę małej różowej kropki, w którą zdążyła zmienić się niedoszła agentka Dark Nebuli.

-Boi się.-Stwierdziła Ines.

-Że niby mnie?-Zdziwiłam się.

-Wiesz.-Zaczęła Kelly- Pewnie się boi, że jej coś zrobisz, bo przez nią nie znalazłaś Alex’a.

-Znowu zaczynasz?-Warknęłam.

-Mary proszę.- Jęknęła niebieskowłosa nie swoim głosem.- Jeśli będziesz się wkurwiać za każdym razem jak tylko ktoś wspomni jego imię w końcu wpadniesz w jakąś paranoje o ile już tego nie zrobiłaś…

-Grrrrrrrrrrrrrrrryy.

-Mary.-Ines westchnęła.- Nie cierpię Kelly jak gówna na palcu…bez urazy.

-Bez urazy.-Powiedziała główna zainteresowana zaplatając ręce na piersiach

-Ale tym razem musze przyznać jej racje.-Kontynuowała jasnowłosa.- Twoje nerwy stają się naprawdę uciążliwe.

-A dajcie w mi wszyscy święty spokój.- Warknęłam, po czym odrzuciłam się i ruszyłam przed siebie.

Myślicie, że ja k*rwa o tym nie wiem? Zdaje sobie zaj*biście mocno sprawę z tego, że nie powinnam się tak szybko denerwować. Wiem, że przez moje nerwy dużo tracę, ale czasami po prostu inaczej nie potrafię. Zachwiałam się mocno zrobiłam kilka koślawych kroków i zaryłam gołą stopą z grząskie kamienie.

-K*rwa!-Trzeba było przed dramatycznym odejściem założyć buty.

Usiadłam na sporym kamieniu i opierając stopy o jego mniejszy odpowiednik. Otrzepałam stopy ze wszystkiego, co nie powinno na nich być i założyłam buty. Siedziałam tak jakiś czas, kiedy ni stąd ni zowąd dosiadł się do mnie Hyoma i zaczął puszczać kaczki na rzece.

-Hej.-Przywitał się.

-Hej.-Odpadłam cicho.

-Widziałem jak pomagałaś przy zbiorach. Chyba źle cię oceniłem na początku...

-Czemu?-Powinnam dodać „tak sądzisz”, ale jakoż jestem bardzo wygadana tego nie zrobiłam.  

-No wiesz.-Odchylił się trochę chcąc wziąć większy zamach.-Jak zaczęłaś wtedy na mnie krzyczeć to myślałem, że jesteś tak samo wyrachowana jak ona.

-Co masz na myśli mówiąc wyrachowana.- Wow składam logiczne zdania. No robię kurde postępy

-Czyli wam nie powiedziała. Kurde, a miałem jej przy was "nie oczerniać".-Przy ostatnich słowach dodał cudzysłów z palców.

-Nie powiedziała, o czym? - Ściemnia?...Ch*j z tym postaram się jak zwykle się, pozostać "bezstronna"

-O tym, co zrobiła, kiedy ostatnim razem wpadła do Komy.

-Coś tam wspominała.-Mruknęłam.

-No to właśnie to coś tam uważam za bycie wyrachowanym. O ile znowu nie kłamała-dodał półgębkiem.

-Ta trochę jest wkurwiająca.-Powiedziałam wystawiając twarz do słońca.

-Trochę.-Przytaknął.

Zapadała niezręczna cisza, ale i tak nic nie powiem. Tak już ze mną bywa.

-Co dokładnie wam powiedziała?-Spytał ostrożnie obracając w palcach płaski kamyk.

-Opowiedziała nam o swoich życiowych błędach.

-Błędach. -Zaśmiał się-Nie żeby coś.-Uniósł ręce w obronnym geście- Ja pewnie też bym w to uwierzył...Znowu.- I ship it tak bardzo.

-Acha…

-Wiem jestem żałosny...Co ci obiecała?

-Nie no nie jesteś.-Poklepałam go po ramieniu.- Będzie z nami "współpracować".- I, że nie skrzywdzi takiego jednego.

-Zależy wam na współpracy z nią?- Zdziwił się.-Chyba powinno być na odwrót.

-Czemu? Jest niezła, a to, że mnie wkurza musze jakoś znieść

-Ty i Ines jesteście naprawdę silne, a ona nie jest na tyle dobra by był warto psuć sobie na nią nerwy.

-Nie podlizuj się.-Burknęłam czując podstęp.

-Nie śmiał bym.-Zaśmiał się-Rozmawiamy o niej jakby nie było innych tematów na świecie ciekawszych i mniej śliskich.

-Dokładnie. To, że wreszcie to do ciebie dotarło niezmiernie mnie cieszy.

-Długo grasz w beyblade?- Spytał zmieniając temat.

-Zależy jak na to spojrzeć.-Powiedziałam wymijająco.

-Najlepiej trzeźwo.

-Puuffff..... Hmmm.-Wydałam z siebie serię dziwnych dźwięków.- Mam Wolfa od urodzenia, ale nie grałam jakieś parę lat.

-Gang bleyderski brak czasu czy może coś innego?

-Nie wiem czy chce o tym rozmawiać.- Burknęłam.

-Rozumiem. Nie powinienem drążyć tematu. Przepraszam.

-A poza tym wyglądam ci na kogoś z gangu?- Zdziwiłam się.

-Nie. Wyglądasz na miłą dziewczynę takim właśnie bleyderzy z gangów zabierają bey'e. Bleyderzy -zaśmiał się-zwykli tchórze.

-Twierdzisz, że zabrano mi bey'a?-Kiwnął głową- Nie. Żaden tchórz nie zabrał mi bey'a...Chociaż w sumie.-Przecież tak naprawdę to się bałam.

Przez chwile panowała cisza.

-W sumie.....-Hyoma próbował mnie w delikatny sposób zmusić do wypowiedzenia swoich myśli.

-Nie będę ci opowiadać łzawych historyjek.

-Jeśli nie chcesz to nie będę cię zmuszał, chociaż czasami dobrze jest się wygadać.

-Oczywiście, że jest, ale są ludzie, którym nie warto mówić za dużo...

-O...Rozumiem-opuścił głowę.-K*rwa to nie miało tak zabrzmieć.

-Nie bierz tego do siebie. Nie znam cię.

-Spoko. Przecież wiem. -Uśmiechnął się, na co ja też odpowiedziałam uśmiechem.

Siedzieliśmy przez chwilę w ciszy, Hyoma puszczał kaczki nagle podsunął mi płaski kamyk.

-Umiesz puszczać kaczki?-Zapytał.

-Niby tak, ale nie zawsze mi wychodzi...Mogę spróbować-wzięłam do ręki podany przez niego kamyk pogładziłam go palcem i rzuciłam. Odbił się kilka razy od powierzchni wody, po czym po nią zniknął. Uśmiecham się zadowolona z siebie. -Najwięcej kaczek, jakie udało mi się kiedykolwiek puścić, puściłam w kałuży...

-Ile?-Konkretny chłopak.

-Nie pamiętam dawno to było, ale chyba z 5 albo 6...To była duża kałuża.

-Albo mały kamyk, albo mała Mary.- Kawaiii.

-Hehe.-I się zrobiło niezręcznie.

-Hy hy yyy.-Zaczął drapać się w tył głowy -Chciałabyś spróbować to zrobić z bey'em?- Co?

-.......A się da???

-Tak, choć za mną?-Wyciągnął do mnie rękę troszkę ją cofnął znowu wyciąga ostatecznie się odwrócił przeszedł parę kroków i pomachał ręką dając mi znać, żebym do niego podeszła.

-A gdzie idziemy? Myślałam, że zostaniemy tu.-Powiedziałam zrównując się z nim.

-Nie do tego trzeba specjalnego miejsca. Spokojnie to nie daleko.

-Ok

Szliśmy brzegiem rzeki nie odzywając się za bardzo do siebie w końcu o zgrozo odważyłam się pierwsza odezwać.

-No... A jak to się stało, że zostałeś "strażnikiem Komy"-zrobiłam głupią minę, bo po chwili przypomniało mi się jak go sobie na początku wyobrażałam... Mamo jak ja jestem głupia.

-A tak jakoś.-Kopnął leżący niedaleko kamyk. -Koma to mój dom, a domu powinno się chronić. Co nie.

-Taaa...Ja ze swojego uciekłam…-chłopak zatrzymał się i popatrzył na mnie ze współczuciem.

-Przykro mi, ale na pewno miałaś ważny powód.

-Hehe może i tak... To tu?

-Widzisz te kamienie ułożone w poprzek rzeki?-Przysunął swoją głowę do mojej i wskazał jakiś punkt na rzece.

-...Nom

-To tam.-Uśmiechoł się.

-Że jak??-Pokręciłam głową, ale w sensie, co??

-Nooo to.-Podeszliśmy do kamieni.-Musisz tak wystrzelić, żeby bey odbijając się od jak największej ilości kamieni przeskoczył na drugą stronę.-Zładował kuczer.

-Ok.-Złapałam powietrze w miejscu gdzie powinien wisieć kuczer.- Kurczę blade Madoka zabrała mój kuczer i bey’a na kontrole system spustowego czy czegoś takiego.

-O. To może strzelisz Ariem?

-Mogę?- Niepewnie wzięłam kuczer do ręki.- Jakieś wskazówki? Na przykład jak znaleźć bey'a jak już wpadnie do rzeki?

-Powinien błyszczeć w słońcu. A tak poza tym to nie spinaj się tak i ugnij trochę ręce w łokciach.-Stanął za mną i zaczął prawiąc mają postawę-A potem tylko Let it trip.- Uśmiechnęłam się.

-Ok. Let it rip!

Strzeliłam, nawet kilka razy, ale bey dopiero z za entym razem przeskoczył na drugi brzeg Tak się ucieszyłam, że na chwilę zapomniałam, z kim tu stoję i rzuciłam się Hyome na szyje. Chłopak najpierw chyba nie ogarnął, co się stało, ale potem przytulił mnie mocno wtulając nos w zagłębienie pomiędzy szyją, a obojczykiem.

-Dobra.-Odsunęłam się od niego.- No ten dzięki.

-Nie ma, za co. To była czysta przyjemność.-Powiedział Hyoma.

-Krhym Mary.-Odezwał się Ryo, który nie wiadomo, kiedy się tu pojawił.

-Słucham?-Spytałam wyzywając go od najgorszych.

-Madoka już skończyła odbierz od niej bey’a i idź medytować.- Już zapi*rdalam skarbie.

Hyoma

"Nie miałam bey’a." 

"Uciekłam z domu".

Bitch Please ja już z takich bajek wyrosłem.

Rozdział 69 za nami jest 3 w nocy, a ja nie mam siły pisać podsumowania. Jak wam minęła Wigilia? Dostaliście jakieś fajne prezenty? A co do rozdziału. To w Dark Nebuli jest masakra, a w Komie Mary wciąga we frendzone kolejnego chłopaka.
Dobra ja się z wami żegnam.
Do następnego posta.
Hania.